అర్జునుడు - IV

    కళ్ళు తెరిచిన శైలజకి దూరంగా అర్జున్ కనిపించాడు. ఒక గుడ్డ సంచీ లో, కొన్ని పళ్ళు తీసుకు వస్తున్నాడు అతను, చేతిలో ఒక కర్ర. ఎదురుగా చలి మంట వేసి ఉంది. అప్పుడు బహుసా రాత్రి 7-8 అయ్యి ఉంటుంది.

    రివ్వు రివ్వున కెరటాలు ఎగుస్తున్నాయి. శైలజ, అర్జున్ పక్క పక్కగా కూర్చున్నారు. శైలజ అర్జున్ ఇద్దరూ కూడా, మోకాళ్ళలో మొహం దాచుకున్నట్టు కూర్చున్నారు. Sudden గా తల పైకెత్తి శైలజ అంది,

శైలజ: It's ok అర్జున్. బతికే ఉన్నాం కదా. పైగా land మీదే ఉన్నాం, ఏమి పరవాలేదు లే. (పరవాలేదు అంటున్నప్పుడు ఆమె గొంతు వణికింది. కొంచెం సేపాగి మళ్ళీ తనే), అయినా flight లో అందరూ పోవడమేంటి, మనం ఇద్దరమే ఉండటం ఏంటి? పైగా ఇంక దొరకదేమో అనుకుంటూ ఉంటె, land దొరికింది.

అర్జున్ కొంచెం confidence తెచ్చుకుని, ఆమె కళ్ళల్లోకి చూసాడు. అతను తన కళ్ళల్లోకి చూడటం గమనించి,

శైలజ: (కళ్ళు పెద్దవి చేసి) కదా! (కన్విన్సు చేస్తున్నట్టు అంది. అర్జున్ ఏమి మాట్లాడలేదు, తల దించుకుని మళ్ళీ ఇంకో వైపు తిరిగాడు. శైలజే మళ్ళీ), ఇంత హెల్పు చేసిన వాడు, తప్పకుండా మనల్ని ఇంటికి చేరుస్తాడు లే. (నిర్లిప్తం గా పూర్తి చేసి, తల కిందకి దించుకుంది. మళ్ళీ తల పైకెత్తి), అయినా I like it here అర్జున్, అయినా ఎవరికైనా ఇంత మంచి honeymoon దొరుకుతుందా చెప్పు, అందరికీ దూరంగా, nature మధ్యలో! (కళ్ళల్లో మెరుపుతో).

ఇద్దరూ, తీరాన్ని తాకి బద్దలౌతున్న మళ్ళీ మళ్ళీ ప్రయత్నిస్తున్న అలల్లా, మొక్కవోని ఆత్మవిశ్వాసం తో ఉన్నారు.

-2-

ఆ ద్వీపానికి రెండో వైపున, ఒక ఆటవిక జాతి ఉంది. ఆ ఆటవిక మాంత్రికుడు (రాజగురువు కూడా) trance ఉన్నట్టుగా ఊగుతున్నాడు. ఎదురుగా ఒక మంట మండుతూ ఉంది.

రాజగురువు: మన ద్వీపానికి అవతలి వైపు ఇద్దరు వింత మనుషులు దిగారు, ఒక ఆడా ఒక మగ. వారి వేష భాషలు, చాలా విచిత్రం గా ఉన్నాయి. (ఈ మాట వింటూనే, యువ రాజు "అదుల్య వీర" ఆసనం లోంచి లేచాడు).

యువరాజు: అయితే, ఆ శత్రు వేగులను ఇప్పుడే సంహరించి వస్తాను. (తన సహాయకులు ఇద్దరికే సౌజ్ఞ చేసాడు, ఇద్దరూ అతన్ని అనుసరించి ముందుకి కదిలారు. అయితే trance లోంచి లేచిన రాజగురువు).

రాజగురువు: తప్పు యువరాజా, తప్పు. అతడు మహా వీరుడు, మహా శక్తి వంతుడు. అతడిని సంహరింప ప్రయత్నింపక, మన వైపు తిప్పుకొనుట మంచిది.

యువరాజు: హు, వీరుడు!! ఈ రాజ్యమున నా కన్నా వీరుడెవరు? ముసలివారు, చాదస్తాలు మానుకుని, దయచేయండి. మా మాటకు విలువ ఇచ్చిన మాకూ, మీకూ ఇద్దరకూ ఉచితము. (తన తండ్రి రాజు కి, రాజ గురువు కి ఒకేసారి warning ఇచ్చాడు. తన సహాయకులు ఆర్కేబు, ఉ౦పకతి తో వెళ్తున్న అతనిని ఆపే ధైర్యం ఆ సభ లో ఎవరికీ లేకపోయింది).

-3-

అప్పుడు సమయం తెలతెలవారుతోంది. చెట్ల చాటును౦చి, అదుల్య వీర, అతని సహాయకులూ చూస్తున్నారు. ఆ time కి, అర్జున్ శైలజ ఇద్దరూ నిద్రపోతూ ఉన్నారు. శైలజ అయితే గురక కూడా పెడుతోంది. నిన్నంతా అలసి పోయిందేమో, నిద్రలో దొర్లుకుంటూ దూరం గా ఉన్న ఒక పడిపోయిన చెట్టు కాండం కౌగలించుకుని పడుకుని ఉంది. చెట్లచాటు నుంచి ముగ్గురూ బయటకు వచ్చారు. ఉ౦పకతి కి signal ఇచ్చాడు అదుల్య వీర. ఉ౦పకతి చేతిలోకి ఒక బల్లెం తీసుకుని, గురి చూసి అర్జున్ మీదకి విసిరాడు.

అర్జున్ కి అప్పుడు, ఒక విచిత్రమైన కల వస్తోంది. ఇదివరకు వచ్చినట్టు గానే, రధం, అందులో నిండు చూలాలు, ఒక రాజు రధాన్ని నడపడం, పెద్ద తుఫాను వానలో, ఇదంతా వస్తోంది. వాళ్ళు రధం లోంచి దూకినప్పుడు, ఇదివరకు కలలో, తెల్లటి వెలుగు కనిపించింది అతనికి. ఈ సారి, వాళ్ళు ఇద్దరూ, ఒక గుడి ప్రాంగణం లో పడటం కనిపించింది. దానితో పాటు, గుడి గంటలు, ఈదురు గాలికి చాలా ఎక్కువగా మోగుతున్నాయి. ఈ భయ౦కరమైన శబ్దానికి అతనికి మెలకువ వచ్చింది. ఆ ఉత్తర క్షణ౦ లో తనపైకి వచ్చిన బల్లాన్ని అప్రయత్నం గా తన కుడి చేతితో పట్టుకున్నాడు అర్జున్.

ఉ౦పకతి, అదుల్య వీర కొంచం ఆశ్చర్యపడ్డారు. పైకి లేచిన అర్జున్ కి, తీవ్రమైన ఆయాసం గా అనిపిస్తోంది. శ్వాస తీసుకోవడం కష్టం గా ఉంది. పక్కనున్న కళ్ళజోడు తీసుకుని, పెట్టుకున్నాడు. తూలి పడబోయి, బల్లెం సహాయంతో నిలదొక్కు కున్న, అర్జున్ ని, అతని కళ్ళద్దాలని చూసి,

అదుల్య వీర: వీరుడు, మహా వీరుడు!? (అర్జున్ కేసి చూపిస్తూ, పరిహసిస్తున్నట్టు అన్నాడు. అతని నవ్వుతో మిగిలిన ఇద్దరూ కూడా శృతి కలిపారు).

అర్జున్ కి పెద్దగా ఏమి తెలియడం లేదు, నవ్వులు దూరం నించి వినిపిస్తున్నట్టు ఉన్నాయి. మనుషులు లీలగా కనిపిస్తున్నారు, ఆయాసం ఎందుకొచ్చిందో తెలియదు కాని, ఇప్పుడు తగ్గుతోంది కొంచం.

యధాలాపం గా, ఇంకొక బరిసె తీసుకుని, ఉ౦పకతి విసిరాడు నవ్వు ముఖం తో. అర్జున్ తన ఎడమ కాలు, కొద్ది గా వెనక్కి జరిపాడు. కుడి చేతిలో బల్లెం ఉంది. ఒక్క సారి గా, మడమ rotate చేసి, ఎడమ వైపుకి తిరిగాడు. ఉ౦పకతి విసిరిన బల్లెం అర్జున్ చొక్కా గుండీలని తాకుతూ వెళ్ళిపోయింది. అర్జున్ shirt button ఒకటి, దారం తెగడంతో, నేలమీద పడింది.

కొంచం disappoint అయ్యిన, అదుల్య వీర, ఉ౦పకతి ని తొందర చేసాడు.ఈ సారి, కొంత దూరం పరిగెత్తి, గాలిలో ఎగిరి (నేలకి సమాంతరం గా బాడీ ఉంచి), round తిరుగుతూ ఒక angle లో ఉన్నప్పుడు, చేతిలో ఉన్న బరిసె విసిరాడు ఉ౦పకతి.

అర్జున్ కి మాత్రం ఏమి చేస్తున్నాడో, ఎలా చేస్తున్నాడో తెలియడం లేదు. సరైన సమయానికి ఎలాగో, ఆయుధం గుండెల్ని చీల్చకుండా తప్పించుకోగలుగుతున్నాడు అంతే. చచ్చిపోతానేమో అనే భయం తో, అతనికి శ్వాస లయ తప్పుతోంది.

ఈ సారి అర్జున్ ఉ౦పకతి ని face చేస్తూ తిరిగాడు. తన ఎడమ కాలిని ఇంకా వెనక్కంతా జరిపి, ఒకే సారి, కుడి కాలి మోకాలి మీద కూర్చున్నాడు (పరుగుపందెం లో భంగిమ లాగ). ఈ సారి ఉ౦పకతి బల్లెం అతని తల వెంట్రుకలని రాసుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.

ఉ౦పకతి కి, అదుల్య వీరకి, ఆర్కేబు కి ఆశ్చర్యానికి అంతు లేదు. ఉ౦పకతికి చెందిన, ఒక అద్భుతమైన విన్యాసమది. అసలా బల్లెం ఏ angle లో విసురుతాడో, ఎప్పుడు విసురుతాడో, మహా వీరులకి కూడా చెప్పడం బహు కష్టం. అటువంటిది, సునాయాసం గా, దాన్ని అర్జున్ తప్పించుకోవడం తో, తమ ఆశ్చర్యాన్ని దాచుకోలేక పోయారు.

రివ్వున గాలి వీచింది. ఆ ప్రదేశం అంతా, ఒక సారి పూనకం వచ్చినట్టు ఊగింది. దూరంగా, ఒక నీటి చెలమలో నీటి బిందువులు పడుతున్న శబ్దం, గడుస్తున్న సమయాన్ని కొలుస్తున్న గడియారపు శబ్దం లా ఉంది. అర్జున్ కి ఇంకా అంతా బాగా కనిపించడం లేదు, ఆయాసం ఇప్పుడే కొద్దిగా తగ్గినట్టు ఉంది. ఆయాసం తగ్గించుకుని, లేచి నిలబడ్డాడు.

ఉ౦పకతి తన చిట్టచివరి విన్యాసాన్ని ప్రదర్శించాడు. పరిగెడుతూ, నెల బారుగా వంగి, ఒక బల్లెన్ని విసిరాడు. ఆ విసిరిన చేతిని, నేలపై ఆనించి, direction మార్చుకుని, రెండో చేతిలోని బల్లేన్ని ఇంకో దిశనించి విసిరాడు. విసిరి, నెల పైన పడి, round గా దొర్లుతూ, అర్జున్ నించి దూరంగా జరిగాడు.

ఇది చాలా పరిచయం ఉన్నట్టుగా, చేతిలోని తన బల్లేన్ని, ఒక angle లో తిప్పి, రెండిటినీ ఒకే సారి అడ్డుకున్నాడు అర్జున్. దూరంగా లేచి నిలబడిన ఉ౦పకతి, ఇంకా దూరంగా తన మిత్రుల వైపు పరిగెత్తాడు. ఇంక లాభం లేదని,  ఉ౦పకతి చేతిలో రెండు చిన్న బరిసెలని తీసుకున్నాడు. అర్జున్ కి ఇందాకటి ఆయాసం అయితే తగ్గింది గాని, అప్పుడప్పుడూ శ్వాస లయ తప్పుతోంది.

అర్జున్ వైపు తిరిగి, కుడి చేతి బల్లేన్ని, కింద నించి పైకి ఏటవాలుగా కదిపాడు, ఎడమచేతి బల్లెం తో, కొంచెం horizontal angle లో పైనించి కింద వైపు, ఎడమ వైపు నించి అర్జున్ మీదకి దాడి చేసాడు.

- 4 -

అర్జున్ అన్నింటినీ తప్పించుకుంటున్నాడు. యుద్ధం భయంకరం గా జరుగుతోంది. చాలా concentration తో ఫైటింగ్ చేస్తున్నాడు అర్జున్. ఇదివరకు గుండెలదాకా వచ్చిన ఆయుధాన్ని చూసి, గుండె లయ తప్పేది, కాని ఇప్పుడు మాత్రం అలా కావడం లేదు. మెల్లగా తన ఆయాసం, గుండె లయ తప్పడం పోయాయి. అతని కళ్ళల్లో,  ఉ౦పకతి, అతని చేతిలోని ఆయుధం మాత్రమే కనిపిస్తున్నాయి, మిగిలిన ప్రపంచం అతని దృష్టిలో లేనట్లే. అంత ఏకాగ్రతతో యుద్ధం చేస్తున్నాడు అతను.

చాలా సేపయ్యింది. అక్కడి తెలతెలవారుతున్న lighting కొంచం, చాలా కొంచం improve అయ్యింది. సూర్యుడు, కదిలితే ఈ యుద్ధం ఎక్కడ miss అవుతానో అన్నట్టు, ఉదయిస్తున్నట్టుగానే ఉండిపోయాడు. గాలి వీచడం ఆగిపోయింది. తెల్లవారే సమయం లో అటూ ఇటూ తిరిగే పక్షులు ఎక్కడా కనిపించడం లేదు.

కొంత సమయం అయ్యాక, ఉ౦పకతి ఆగిపోయాడు, రొప్పుతూ ఉండిపోయాడు. అర్జున్ కి మాత్రం అంత ఆయాసం లేదు, గట్టిగా గాలి పీల్చి కొద్దిగా ఉమ్మాడు అంతే. ఇక చిట్ట చివరి ప్రయత్నం చేసిన అతడు, అప్రయత్నంగా వెళ్లి దూరంగా నేల పైఉన్న, బరిసె మీద పడ్డాడు. కోసుగా ఉన్న ఆ బరిసె మొన, తన కంఠాన్ని కోయడంతో, అప్పటికప్పుడే చనిపోయాడు అతను. 

నిజానికి, అర్జున్ తన ఫైటు లో, ఉ౦పకతిని గాయ పరచడం లేదు. తన బల్లెం తో, చాలా సార్లు ఉ౦పకతిని పొడిచే భంగిమ లో ఉండి కూడా, చివరి వరకూ తీసుకు రాలేదు అతను. అతనికి నిజం చెప్పాలి అంటే, కొంచెం అయోమయం గానే ఉంది. అసలీ ఫైటు లో తనకి ఇంత talent ఎలా ఉందొ, అతనికే అర్ధం కావడం లేదు. పైపెచ్చు, ఫైటు లో ఏకాగ్రత మాత్రం వచ్చేస్తోంది, ఏదో సచిన్ టెండూల్కర్ క్రికెట్ ఆడినట్టు. ఎందుకు వస్తోందో అర్ధం కావడం లేదతనికి. అసలు ఇప్పటి వరకూ చాలా భయపడినవన్నీ ఇప్పుడు, ఇంత ఈజీ గా ఎందుకు అనిపిస్తున్నాయి? 

ఈ సారి అదుల్య వీర నోట్లో నములుతున్న పుల్లముక్క ని ఊసాడు. కొంచెం బాధగా పేస్ పెట్టి, అర్జున్ వైపుకి తన ఒరలోని కత్తి తీసి కదిలాడు. కొంచెం దూరంలో ఉన్న ఆర్కేబు కేసి చూసి, ముందుకి వెళ్ళమన్నట్టు, తల ముందుకి ఊపుతూ సైగ చేసాడు. కొంచెం ముందూ వెనకా చూస్తున్న ఆర్కేబు, ముందుకి కదిలాడు. అసలు వాళ్ళ తెగ కట్టుబాటు ప్రకారం, ఒక వీరుడితో ఒకరే యుద్ధం చెయ్యాలి.

ముళ్ళ గదతో తన వైపుకి వచ్చిన ఆర్కేబు ని సునాయాసం గా చంపివేశాడు అర్జున్. మళ్ళీ concentration తో ఫైటు మొదలు పెట్టాడు అర్జున్. ఈ సారి, ఇంకా aggressive moves అతనికి వస్తున్నాయి. అతను కదులుతున్న వేగం, అతని moves అద్వితీయం గా ఉన్నాయి. అదుల్య వీర సామాన్యుడేమి కాదు, ఆరడుగుల పొడుగు, కండలు తిరిగిన దేహం, రాజ లక్షణాలు ఉట్టి పడుతున్న మొహం. ఒక రకం గా చెప్పాలంటే, ఈ నాడు మన ప్రపంచం నించి కనుమరుగైన ఖడ్గ విద్య అంతా అతని దగ్గరే ఉంది.

చిట్ట చివరకి అదుల్య వీర చనిపోయాడు. తన బల్లేన్ని ముందుకి push చేసి, అదుల్య వీరని పొడిచాడు అర్జున్. Solid blow తగిలిన అదుల్య వీర, చేతిలో ముందుకి దూసిన కత్తితో, ఆ ఇసుక beach లో పడిపోయాడు. అర్జున్ చాలా concentration తో, trance లో ఉన్నట్టుగా అలాగే ఉండిపోయాడు. ఒక అద్వితీయమైన యుద్ధ భంగిమలో ఉన్నాడు అతను.

అతని concentration కొద్ది సేపటికి break అయ్యింది.Trance లాంటి స్థితి లోంచి బయటకి వచ్చాడు అతను. బయటకి వచ్చిన అర్జున్ కి, ఎదురుగా మృత దేహాలు, చేతిలో ఆయుధం కనిపించాయి. తనే చంపినట్టు కొద్దిగా గుర్తుకు రావడంతో accept చెయ్యలేకపోయాడు. మళ్ళీ పాత అర్జున్ లా అతనికి భయం ఆవహించింది. అతనికి కళ్ళు తిరుగుతున్నట్టు ఉంది. తల పట్టుకుని, అదే beach లో కొంచెం సేపు తుళ్ళుతూ, తిరిగాడు అర్జున్. జరిగినది తెలుస్తున్నట్టే ఉంది, కాని భయం వేస్తోంది, పూర్తిగా గుర్తుకు రావడం లేదు. అలాగే తిరిగి, ఒక చోట పడిపోయాడు అర్జున్. నిస్సత్తువగా ఉన్న అతనికి, మైకం ఆవహించింది.

(సశేషం)

అర్జునుడు III

    అర్జున్ ఒక సంఘటనని చూస్తున్నాడు. భయంకరమైన వాన, ఉరుములు, పిడుగులు. ఆ వానలో దట్టమైన అరణ్యం గుండా వెళ్తున్న ఒక మెరుపు, నేల మీద మెరుపా అనిపించే ఒక రధం అది. అందులో ఒక రాజు లాంటి వ్యక్తి, ఇంకొక నెలలు నిండిన వనిత. అర్జున్ కి తన గుండె తీవ్రం గా కొట్టుకోవడం తెలుస్తోంది. Anxiety చాలా ఎక్కువగా వస్తోంది, తనకి ఊపిరి తీసుకోవడమే కష్టంగా ఉంది, తీవ్రంగా రొప్పుతున్నాడు ఊపిరి తీసుకున్న ప్రతి సారి, ప్రతి సారికి ఇంకా ఎక్కువగా రోప్పవలసి వస్తోంది అతనికి. ఇంతలో, ఒక భయంకరమైన వెలుగు, ఆ వెలుగు రధం లోని వారిని కమ్మేయడం, చివరికి తెల్లటి వెలుగు తప్ప ఏమి కనిపించకపోవడం, అతనికి అనుభవం అయ్యింది. ఆ వెలుగు చూస్తే కళ్ళు పోతాయేమో అనిపిస్తోంది. అర్జున్ కి శ్వాస తీసుకోవడం ఇంచుమించు కష్టంగా ఉంది.

    అర్జున్ నిద్ర లోంచి లేచాడు. ఆనుకుని శైలజ పడుకుని ఉంది. ఏంటో flight అంతా గందరగోళం గా ఉంది. అప్పుడే మైకు లోంచి announcement వస్తోంది. 

మైకు: Your attention please! మన ఫ్లైటు ప్రస్తుతం rough weather లో ప్రయాణిస్తోంది. ఈ వాతావరణ పరిస్థితులు ఇంకో పది నించి ఇరవై నిముషాలు ఉండవచ్చు, కావున ఎవరి సీట్లలో వాళ్ళు, సీట్ బెల్ట్ పెట్టుకుని కూర్చోవలసిందిగా ప్రార్ధన. 

ఈ కోలాహలం లో శైలజ కూడా లేచింది. కొద్దిగా ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ announcement వస్తున్న స్పీకర్ కేసి చూసింది. కొంచం సేపటికి కాని ఈ ఫ్లైట్ పరిస్థితి వీళ్ళకి అర్ధం కాలేదు. నిజమే, ఫ్లైట్ చాలా rough weather లోంచి ప్రయాణిస్తోంది. చాలా పెద్ద వాన, బహుసా tropical hurricane అయ్యుంటుంది, బయట కురుస్తోంది. అప్పుడప్పుడు మెరుపులు, భయంకరమైన పిడుగులు కనిపిస్తున్నాయి. విమానం ఎలాగైనా దీన్నించి బయట పడితే చాలని అనుకుంది శైలజ. 

అర్జున్ కి కూడా అలానే ఉంది. ఇంతే మొదటి సారి, అలా అనుకో బుద్ది వెయ్యలేదు అతనికి. ఎందుకో తెలీదు, దేవుడిని ప్రార్ధించడం ఎందుకనిపించింది. ఇంతలోనే అనుకున్నాడు, దేవుడిని ప్రార్ధించకపొతే ఎలా? మెడలోని locket చేతిలోకి తీసుకుని ముద్దు పెట్టుకున్నాడు. 

Flight వాడు ఇరవై నిమిషాల్లో పోతుందన్నాడు, అర గంట పైనే అయ్యింది. ఇంకా ఆ తుఫాను లోనే ఉన్నారు ఫ్లైట్ తో సహా అందరూ. ఇప్పుడు ఫ్లయ్ టు లో వాళ్లందరికి అలవాటై పోయింది. ఇంచుమించుగా ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళున్నారు. ఊరికే దేవుడికి కళ్ళు మూసుకుని దణ్ణాలు పెట్టుకుంటోంది శైలజ. అర్జున్ మాత్రం మౌనం గా కిటికీ లోంచి బయటకి చూస్తూనే ఉన్నాడు. ఒక సారి తిరిగి watch time చూసుకున్నాడు అర్జున్. 

ఉన్నట్టుండి ఒక మెరుపు మెరిసింది. ఏదో కరంటు లాంటింది ఫ్లైట్ కి తగలడం తో ఫ్లైట్ ఒక్క సారిగా బాగా shake అయ్యింది. కళ్ళుమూసుకుని ప్రార్ధిస్తున్న శైలజ, ఆ కుదుపుకి "ఆహ్!" అంటూ కళ్ళు తెరిచింది. అర్జున్, తల పైకెత్తి ఒక్క సారి బయటకి చూసాడు. చాలా మంది తమ సీట్ల్లల్లోంచి లేచి, కుడి వైపు కూర్చున్న వాళ్ళు, కిటికీ లోంచి బయటకి చూద్దామని వాలారు. కుడి వైపు propeller తిరగడం మానేసింది. మెల్లగా అది flight light ల వెలుగులో slow అయిపోవడం కనిపిస్తోంది. అసలే అందరూ కుడి వైపుకి చేరిపోవడం, ఇంకా propeller ఆగి పోవడంతో ఫ్లైట్ అంతా కుడి వైపుకు వాలిపోయింది.

ఫ్లైట్ లో చాలా మంది హాహాకారాలు, ఏడుపులు మొదలెట్టారు. చాలా మంది ఏడుస్తున్నారు. అర్జున్ కి ఎందుకో ఏడవాలనిపించడం లేదు. మరీ పెద్ద incident ఏమి జరగడం లేదన్నట్టు శైలజ వైపు చూసాడు. తను కళ్ళు గట్టిగా మూసుకుని దేవుడిని ప్రార్ధిస్తోంది. దణ్ణం పెట్టిన రెండు చేతుల్లోంచి ఒక చెయ్యి తీసి తనకి తానే విసినికర్ర విసిరినట్టు విసురుకోవడం మొదలెట్టింది. అర్జున్ మరొక్కసారి కిటికీ లోంచి బయటకి చూసాడు. అతనూ ఏమి చెయ్యాలో తెలీక గట్టిగా కళ్ళు మూసుకున్నాడు. 

అందరికీ తెలుస్తూనే ఉంది, ఈ పరిస్థితుల్లో flight ఎక్కువ సేపు వెళ్ళలేదు అని. అందరూ ప్రాణాలు చిక్కబట్టుకుని silent గా కూర్చున్నారు. Flight లో స్మశాన నిశ్శబ్దం అలముకొని ఉంది. అర్జున్, ఇప్పుడు భయం వెయ్యడం తో శైలజ చెయ్యి పట్టుకున్నాడు. విసురుకుంటున్న చెయ్యి తను పట్టుకోవడం తో, ఏడుపు మొదలెట్టింది శైలజ. అయినా తను ఎక్కువ ఏడిస్తే అర్జున్ ఎక్కడ భయపడతాడోనని ఏడుపు మానేసి౦ది. ఇద్దరూ ఒకళ్ళ చేతిలో ఇంకొకరు చెయ్యి వేసుకున్నారు. ఆమె అలా చెయ్యడం చూసి, అర్జున్ కళ్ళు తెరిచాడు. ఇద్దరూ ఒకరి కళ్ళలోకి ఇంకొకరు చూసుకున్నారు.

మైకు లో ఏదో announcement వచ్చింది. 

మైకు: Your attention please! Due to the present circumstances, we have to crash land our flight. Please brace yourselves. Put on the seat belts, and wear your life jackets. Our crew will assist you, we might mostly land somewhere in the Pacific Ocean, (మైకు కట్ అయ్యినట్టుగా బీప్ బీప్ మని సౌండ్స్ వస్తున్నాయి).

అందరూ ఏవేవో reactions చూపిస్తున్నారు. అర్జున్, శైలజ మటుకూ ఒకరి కళ్ళల్లోకి ఇంకొకరు చూస్తూనే ఉన్నారు. ఏదో జరుగుతున్నట్టు, ఏదో మైకు లో చెప్పినట్టు వాళ్లకి తెలుస్తూనే ఉంది. ఏమవుతుందో వాళ్లకి sixth sense ఎప్పుడో చెప్పినట్టుగా, ఇవేమీ వినకుండా అలానే ఉన్నారు. వాళ్ళ చుట్టూ చాలా గందరగోళం గా ఉంది. పసిఫిక్ మహా సముద్రం లోనికి విమానం descent స్టార్ట్ చేసింది. దాన్ని descent అనడం కన్నా free-fall అనడం బెటర్.

సరిగ్గా అప్పుడే ఎడమవైపు propeller load ఎక్కువ అవ్వడంతో, cut అయ్యిపోయింది. స్పీడ్ గా తిరుగుతూ వచ్చిన ఆ propeller విమానాన్ని రెండు ముక్కలు చేసింది. ఆ propeller కట్ చేసిన ప్రాంతాల్లోని వాళ్ళంతా హృదయ విదారకం గా చనిపోయారు. సరిగ్గా అప్పుడే విమానం లో మంటలు మొదలయ్యాయి. రెండు అగ్నిగోళాలు ప్రశాంతత ఆవరించిన ఆ సముద్రం లో ఎక్కడో ఒక చోట, పడిపోవడం మొదలెట్టాయి. మంటలు క్రమం గా రెండు parts లోను, propeller కట్ చేసిన ప్రాంతం నించి వ్యాపించడం మొదలెట్టాయి. చేతిలో చెయ్యేసుకుని, ఒకరి వైపు ఒకరు తిరిగి, closed eyes తో, ఆ యువ జంట పసిఫిక్ మహా సముద్రం లోనికి పడిపోయింది. 

అర్జున్ కళ్ళు తెరిచాడు. తామున్న విమానం పార్టు కొంచెం నీళ్ళలో తేలుతోంది. చుట్టూ ముసిరిన లావుపాటి ఈగలు (tropical). చుట్టూరా మృతదేహాలు, కాలిపోయినవి కొన్ని, నీటిలో నానినవి కొన్ని. చాలా భయంకరం గా ఉంది అక్కడ. ఈ లోపల శైలజ కూడా కళ్ళు తెరిచింది. మగత గా, 

శైలజ: ఎ ... ఎ ... ఎక్కడున్నాం? ఏం జరిగింది? (శైలజ కి మొదట నిన్న రాత్రిది గుర్తుకు రాలేదు. చుట్టూ ఉన్నదంతా చూసి, గుర్తుకు తెచ్చుకుంది. అప్పటికే time మధ్యాన్నం అయ్యినట్టుంది, సూర్యుడు నడినెత్తి మీద ఉన్నాడు)

ఇదేమి పట్టించుకోనట్టు అర్జున్, ఆమె చెయ్యిని పక్కకి తీసి, తానున్న part లోకి ముందుకి వెళ్ళాడు. ఏదో వెతుకుతున్నట్టు వెళ్ళిన అర్జున్, కొంచెం దూరం వెళ్ళాక వాంతి చేసుకున్నాడు. కొంచెం సేపు తరువాత, ఒక yellow color లోని bags తో వచ్చాడు అతను. ఒక సెట్ శైలజకిచ్చి,

అర్జున్: ఊదు! (చెప్పాడు).

ఇద్దరూ చాలా సేపు ఊది, రెండు లైఫ్ జాకెట్స్, ఒక yellow color life-boat తయారు చేసారు. లైఫ్ జాకెట్స్ వేసుకుని, లైఫ్ బోటు మోసుకుంటూ, నీళ్ళలోకి ఓపెన్ అయ్యిన flight area లోకి వచ్చారు. Boat ని నీళ్ళలో వేసాడు అర్జున్, అది నీటి మీద తేలింది. అర్జున్ మొదట అందులోకి ఎలాగో దిగాడు. తరువాత చెయ్యి పట్టుకొని శైలజ ని దింపాడు. అంతకు ముందే తెచ్చుకున్న తెడ్లసాయంతో, అతను ముందు కూర్చుని rowing చెయ్యడం మొదలు పెట్టాడు. 

శైలజ కూడా రెండు నిముషాలు rowing చేసింది. Flight నించి కొంత దూరం వచ్చాక ఏడుపు మొదలెట్టింది. చేతులతో ముఖం కప్పేసుకొని వెక్కుతూ ఏడుస్తోంది తను. మొదటి సారి అర్జున్ తనేమి చేస్తున్నది స్పృహ లోకి వచ్చిన సమయం అదే. ఒక సారి కళ్ళ లోంచి కారుతున్న నీళ్ళని తుడుచుకున్నాడు అర్జున్. మళ్ళీ తను చూస్తోందేమోనని వెనక్కి తిరిగి చూసాడు. తను ఏడుస్తూనే ఉంది, మొహం చేతులతో కప్పేసుకుని. కొంచెం సేపయ్యాక ఏడుపు ఆపు చేసింది శైలజ, వెక్కడం ఇంకా ఉంది కాని. 

అర్జున్: ఎం పర్లేదు, Flight లోంచి బయటకి వచ్చేసాం కదా, ఇదిగో ఈ watch చూపిస్తున్నట్టు, ఇలా ఉత్తరం వైపు వెళ్ళాం అంటే,  philippines వస్తుంది, మనం అక్కడికి వెళ్తాం, వాళ్లకి మన సంగతి చెప్తాం, India వాళ్ళం కదా, definite గా help చేస్తారు. (కొంచెం సేపాగి...), రేపు సాయంకాలానికల్లా India లో ఉంటాం (ఏదో తెలిసినట్టు చెప్పేసాడు). 

కొంచెం సేపు ఏడిచి, సొమ్మసిల్లిపోయిందో, లేదంటే అర్జున్ మాటలకి సమాదానపడిందో గాని, శైలజ నిద్రపోయింది. ఆమె నిద్రపోయాక, అర్జున్ ఇహలోకం లోకి వచ్చాడు. ఇంతవరకు ఉగ్గబట్టుకున్న దుఃఖం అంతా తనంతట తానె బయటకి వచ్చేసింది. తనలో తానూ ఇలా అనుకున్నాడు, 

అర్జున్: (స్వగతం) ఉత్తరం వైపు వెళ్తే philippines వస్తుందా, ఎవడు చెప్పాడు? పైగా సూర్యుడు నడి నెత్తి మీద ఉన్నాడు, ఇప్పుడు దిక్కులు చెప్పడం కష్టం. తన watch పని చెయ్యడం ఆగిపోయి, ఇప్పటికి దాదాపుగా ఒక రోజు కావస్తోంది. చుట్టూ ఎక్కడ చూసినా అనంతంగా సముద్రం. నిస్సహాయం గా అనిపించింది అతనికి. చేతికున్న watch తీసి, నీళ్ళలోకి విసిరాడు.

అలా ఇంచుమించు గా ఒక అయిదు గంటలు rowing చేసుంటాడు అర్జున్. ఇంక అతనికి కూడా ఓపిక నశిస్తోంది. ఎక్కడా నేల కనిపించడం లేదతనికి, చెమటలు ధారాపాతం గా కారుతున్నాయి. సూర్యుడు కూడా అస్తమిస్తున్నాడు, ఇక చీకటి పడితే నేల, నీళ్ళు ఏమి కనిపించదు కూడా. అతనికింక ఒళ్ళంతా నిస్సత్తువ ఆవహించింది. Rowing ఇంచుమించి ఆపు చేసి, boat లో నడుంవాల్చి పడుకున్నాడు. కళ్ళు మూసుకోబోతున్నంతలో, అతనికి పైన ఎగురుతూ ఏవో పక్షులు కనిపించాయి. ఏదో అనుమానం వచ్చి చూసాడు, yes, తను అనుకున్నది కరక్టే, అవి కాకులు, crows, Yes!

కాకులు నేలని విడిచి నీటిలో ఎక్కువ దూరం ఎగరలేవు, అవి కనిపించాయంటే దగ్గరలో ఎక్కడో నేల ఉన్నట్టే. ఇనుమడించిన ఉత్సాహం తో rowing మొదలెట్టాడు. ఇంకో అరగంట లో, ఒక దీవి దూరం గా కనిపించింది అతనికి. అదే టై౦ కి శైలజ కూడా లేచింది. ఒడ్డుకి ఇంకా బోటు చేరకుండానే, నీళ్ళల్లోకి దిగి నడవడం మొదలెట్టింది శైలజ. ఇతను కూడా, బోటు వదిలేసి ఆమె వెనకాల నడవడం మొదలెట్టాడు.

తీరాన్ని చేరుతూనే, మోకాళ్ళపైన కూలబడ్డాడు అర్జున్. శైలజ మాత్రం ఇంకా ముందుకి వెళ్లి, అక్కడున్న చెట్లకేసి

శైలజ: Help! Somebody please Help! Help! (చేతులు ఊపుతూ గట్టి గట్టి గా అరుస్తూ, పైకి గెంతుతూ అరుస్తోంది. తనకి హెల్ప్ చెయ్యాలని ఎంత ఉన్న, లేచి నిలబడ లేక పోయాడు అర్జున్, అలాగే బోర్లా పడిపోయాడు. ఎన్నో సార్లు కళ్ళు తెరిచిన అతనికి, శైలజ అరుస్తూ ఉండడం కనిపిస్తూనే ఉంది. కొంత సేపు english, తర్వాత మళ్ళీ తెలుగు, చాలా ట్రై చేసింది తను. ఆ దట్టమైన అడవి లాంటి చెట్లలోకి కొంచెం వెళ్లి కూడా చూసింది. తను అరగంట కి పైగా అరుస్తూనే ఉండడం, తిరిగి వెనక్కి వచ్చి, కూలబడి అతని పక్కని పడుకుని పోవడం, అతనికి కళ్ళు తెరిచినప్పుడల్లా కనిపిస్తూనే ఉంది. చివరికి అతనికి కూడా నిద్ర ఆవహించింది. సూర్యుడు అస్తమించాడు).

 (సశేషం)

అర్జునుడు II

    అర్జున్, శైలజ honeymoon కి new zealand వెళ్తున్నారు. విమానం malaysia మీదుగా new zealand వెళ్తోంది. అందరూ సర్దుకుని కూర్చుంటున్నారు. అర్జున్, పై కాబిన్ లో తన బాగ్ ని పెడుతున్నాడు. ఎంత try చేసినా బాగ్ అందులో fit అవ్వటం లేదు. మరొక్కసారి బలంగా తోసి, అంతే force తో చెయ్యి వెనక్కి తీసాడు అర్జున్. అతని మోచెయ్యి, అటు వైపు గా వెళ్తున్న air hostess తలకి తగిలింది. అసలే పొడుగు మనిషి, పొడుగు చేతులు, ఒక సారి బలంగా వెనక్కి తీయడంతో, గట్టి దెబ్బ తగిలి air hostess కింద పడిపోయింది. ఆమెని వెనక్కి తిప్పితే గాని తెలియలేదు, స్పృహ కోల్పోయిందని. 

ఇంతలో, ఇంకో foreign air hostess, కొంచం పెద్దావిడ అటువైపు వచ్చింది.

Air hostess: Excuse me Sir! (అర్జున్ తో) What happened? 

అర్జున్: I hit her on her head and she fainted. (కొంచెం భయంగా). 

Air hostess: Yes Sir! But why did you hit her? 

అర్జున్: I hit her on her head and she ... (మళ్ళీ అదే కంటిన్యూ చేసాడు. ఈ సారి, ఇంకా భయంగా ఉంది అతనికి)

Air hostess: (Disappointed గా పేస్ పెట్టి) I am afraid Sir, then I have to call the police and, .... (ఇంకో వైపుకి చూస్తూ). 

ఇప్పుడే bathroom నించి వచ్చిన శైలజ ఇదంతా చూసింది. కొంచెం ఫాస్ట్ గా నడుస్తూ వచ్చి, 

శైలజ: (Air hostess తో), Excuse me! It was just an accident! He was trying to push the baggage into the rack, and his hand hit her accidentally. It was an accident (repeat చేసింది).

Air hostess అవునా అన్నట్టు, అర్జున్ కేసి చూసింది. తల దించుకున్నఅర్జున్, అవునన్నట్టు తల ఊపాడు. శైలజ కళ్ళేగరేస్తూ Air hostess కేసి చూసింది. Air hostess రెండో వైపు చూస్తూ, అనుమానం గా ఫేస్ పెట్టి, 

Air hostess: ఒకే ... (కొంచెం సేపాగి) ... సారీ సర్! ... It's allright. 

ఫారిను Air hostess ఇంక నిష్క్రమించింది. 

శైలజ కూర్చుంటూ, అర్జున్ చెయ్యి పట్టుకుని కూర్చోబెట్టింది. వీళ్ళ వెనకాల row లో, కలర్-కలర్ సూట్లు వేసుకుని, ఇద్దరు ఊరోళ్ళు, బ్రహ్మం, భద్రం కూర్చున్నారు. వీళ్ళు కూర్చుంటూ ఉండగా, ఏదో జోక్ వేసుకుని నవ్వారు. ఈ episode అంటా ఫాలో అవుతూనే ఉన్నారు వాళ్ళు.  

అర్జున్ కి కొంచెం టెన్షన్ గా ఉంది. తల తిరుగుతున్నట్టుగా అనిపిస్తోంది అతనికి. ఎలాగో చైర్ లో కూలబడ్డాడు. వెనకాల బ్రహ్మం, 

బ్రహ్మం: (భద్రం తోటి) బావ, బావా! 

భద్రం: ఏంట్రా అది! 

బ్రహ్మం: మనం విమానం ఎక్కడం ఇది (అర్జున్, శైలజల కేసి తిరిగి నవ్వుతూ) పదో సారి కదా! మరి మొదటి సారి ఎక్కిన వాళ్లకి ఎలా ఉంటుంది బావా? 

భద్రం: (అంతా వెంటనే క్యాచ్ చేసి...) ఏముందిరా! కళ్ళు తిరుగుతున్నట్టు, కాళ్ళు వణుకుతున్నట్టు, వాంతి అవుతున్నట్టు ఉంటుందిరా బామ్మర్ది! 

Magazine పేజీలు తిరగేస్తున్న శైలజ, "ఓహో!" అన్నట్టుగా తల ఎగరేసి, తిరిగి magazine చదవడం మొదలెట్టింది.  ఇక్కడ నిజంగానే అర్జున్ కి కళ్ళు తిరుగుతున్నాయి, కాళ్ళు, చేతులు అతనికి తెలియకుండానే వణకడం మొదలెట్టాయి. వెనకాల వాళ్ళు జోక్స్ వేసుకుంటూనే ఉన్నారు. అర్జున్ కి టెన్షన్ కి ఏమి వినిపించడం లేదు. వెనకాల వాళ్ళు అతని పరిస్థితి చూసి ఇంకా రెచ్చిపోయారు. శైలజ మటుకు ఏమి పట్టించుకోవడం లేదు. 

బ్రహ్మం: బావా, బావా! 

భద్రం: ఏంట్రా అది! (కొంచెం చిరాగ్గా) 

బ్రహ్మం: ఈ ఇమానాల్లో మందిస్తారు కదా, నువ్వైతే ఎన్ని పెగ్గులు ఎయ్యగలవ్ బావా! 

భద్రం: పెగ్గులే౦ట్రా! బాటిల్సే బాటిల్సు!

బ్రహ్మం: ఆహా, సూపర్ బావా! స్ట్రె౦గ్త్ అంటే నీది, నీది బావా! నేను, ఒక్క పెగ్గు కూడా వెయ్యలేను బావా! (వెటకారం గా నవ్వుతూ, శైలజ అర్జున్ ల కేసి చూస్తూ అన్నాడు). 

అర్జున్ కి ఇవేమీ వినిపించడం లేదు. ఒక పావుగంట తర్వాత, అర్జున్ కి కొంచెం నెమ్మదించింది. అతనికి తల తిరగడం, కాళ్ళు చేతులు వణకడం ఆగిపోయాయి. కొంచెం చెమట కూడా పట్టింది కాని, విమానం లో A.C ఉండడం వల్ల, ఇప్పుడు చెమట అంతా ఆరిపోయింది. ఇప్పుడు అర్జున్ కి బాగానే ఉంది. ఇంతలో Seat-Belt sign రావడంతో, తన బెల్ట్ పెట్టుకున్నాడు అర్జున్. శైలజ తనకి బెల్ట్ పెట్టుకోవడం రావట్లేదంది, అర్జున్ హెల్ప్ చేస్తున్నాడు. 

ఈ మధ్య బ్రహ్మం, భద్రం గోల కాస్త తగ్గింది, అప్పుడప్పుడూ జోక్స్ వేస్తూనే ఉన్నారు గాని. Air-Hostess episode అయ్యి పావుగంట దాటడంతో, అర్జున్ కి మామూలు గానే ఉంది. పైగా ఇప్పుడు magazine శైలజ, అర్జున్ ఇద్దరూ కలిసి చదువుతున్నారు కూడా. విమానం కదిలింది.

విమానం take-off అవుతోంది. సడన్ గా వెనక సీట్లో బ్రహ్మం మొదలెట్టాడు.


బ్రహ్మం: (ఊగిపోతూ...) ఆపండ్రోయ్!

అర్జున్ కి మొదట అర్ధ౦ కాలేదు. Magazine లోంచి తలతిప్పి పక్కకి చూసాడు. ఇంతలో, శైలజ ఏదో జోక్ వేసి engage చెయ్యడంతో, మళ్ళీ తల తిప్పి, ఇద్దరూ నవ్వుకున్నారు.

బ్రహ్మం: (ఊగిపోతూ...) ఆపండ్రోయ్!
భద్రం: (బ్రహ్మం తో) ఆపరా బామ్మర్ది! విమానం గాల్లోకి లేచే దాకానే ఉంటుంది, ఊరికే నస పెట్టకు.

బ్రహ్మం కాళ్ళు చేతులు వణుకుతున్నాయి, తల ఓ range లో తిరుగుతోంది. కొంచెం సేపైతే డోకొచ్చేలా ఉంది. విమానం take-off అవ్వబోతున్న టైం లో, సరిగ్గా, సీట్-బెల్ట్ తీసేసి, పడుతూ లేస్తూ పరిగెత్తాడు బ్రహ్మం, toilet లోకి. అతన్ని చూసి, దూరంగా ఉన్న ఒక Air Hostess, 

Air Hostess: Hey, Mister!

ముందు వాళ్ళందరూ వెనక్కి తిరిగి చూసారు. అర్జున్ కూడా చూడబోతుంటే, ఏదో జోక్ వేసి శైలజ engage చేసింది. ఇద్దరూ నవ్వుకున్నారు.

కొంతసేపటికి, bathroom నించి బ్రహ్మం బయటికి వచ్చాడు. అతని ముక్కు దెబ్బ తగిలినట్టు, ఎర్రగా ఉంది. కొద్దిగా కుంటుతున్నాడు. Air Steward వచ్చి, దన్నుగా జబ్బ పట్టుకుంటే, మూలిగాడు.

అతన్ని పట్టుకుని, సీట్లో కూర్చోబెడుతూ, Air Hostess అడిగింది. 

Air Hostess: First time?

బ్రహ్మం: (బుంగమూతి పెట్టి) No, tenth time. (చెప్పాడు) 

Air Hostess చిన్నగా నవ్వి వెళ్ళిపోయింది. భద్రం అప్పుడే గాఢనిద్ర లోకి వెళ్ళిపోయినట్టు, ఏదో magazine తో ముఖం కప్పేసుకుని, గుర్రు పెడుతున్నాడు. 

కొంతసేపటికి భద్రం లేచాడు. ఏదో మాట్లాడుతున్న అర్జున్ తో శైలజ,  

శైలజ: Actually, why don't you talk to me in English?

అర్జున్: ఇంగ్లీషె౦దుకు, మన భాష తెలుగు ఉండగా (నవ్వుతూ అన్నాడు)? 

శైలజ: No, Arjun please. We should talk in English. Because we are on a plane? It is an international language, ya... (చేతులు తిప్పుతూ అంది)

అర్జున్: సరే, అలాగే కానియ్! (కొంచెం అనుమానంగా ఆమెకేసి చూస్తూ, నవ్వుతూ అన్నాడు). 

వాళ్ళిద్దరూ english లో మాట్లాడుకుంటున్నారు. కొంచెం సేపటికి అర్జున్ నిద్రలోకి వెళ్ళాడు. Beverages serve చేసే బండి తో Air Hostess వచ్చింది, శైలజ ఏమి వద్దంది. 

వెనకాల బ్రహ్మం, భద్రం తెగ తంటాలు పడుతున్నారు.  

భద్రం: ఇస్కీ... ఇస్కీ... ఇస్కీ... సాచిస్కి! 

ఏమి అర్ధం కాలేదన్నట్టు ఫారిను air hostess ఫేసు పెట్టింది. 

Air Hostess: What...? (పక్కగా చూస్తూ)

శైలజ: (Mag లోంచి తలెత్తి...) He means Whiskey, Scotch.

Air Hostess మాట్లాడకుండా whiskey గ్లాసు లో పోసింది. 

శైలజ: (తల వెనక్కి తిప్పి, కాస్త రఫ్ గా..., భద్రం తో)  ఏ వూరు బాబు మన్ది? 

మారు మాట్లాడకుండా భద్రం whiskey తాగేసాడు. 

విమానం Kuala Lumpur లోఆగినప్పుడు, వాళ్ళిద్దరూ గప్-చుప్ గా దిగేశారు. బ్రహ్మం వీళ్ళ కేసి చూసి, ఒక వెర్రి నవ్వు నవ్వాడు. అర్జున్ నవ్వు రిటర్న్ చేసాడు. శైలజ ఏమి పట్టించుకోకుండా magazine మీద concentrate చేసింది. విమానం Kuala Lumpur నించి, New Zealand వైపు తన ఆఖరి మజిలీ ని స్టార్ట్ చేసింది. 

(సశేషం)

అర్జునుడు -- I

    అప్పుడే భీమవరం నించి Auto దిగిన సత్తిబాబు, ఎదురుగుండా ఉన్న పెద్ద line ని చూసి ఆగిపోయాడు. "అయ్య బాబోయ్! ఇదేంటి! ఈ మధ్య పెళ్ళిళ్ళకి కూడా లైన్లు కడుతున్నారా?". ఏదో "గుంపులో గోవింద" అని, లైన్లో నిలబడిపోయాడు. అసలా line ఎందుకో అని, కొంచం ముందుకి చూద్దామని చాల try చేసాడు. ఉహూ! లాభం లేదు, line అష్టవంకర్లు తిరిగి ఉంది. 

    కొంతసేపటికి line లో ముందుకి వచ్చాడు సత్తిబాబు. ముందు జరుగుతున్నదంతా కనిపిస్తూనే ఉంది. ఎదురుగా ఒక desk దగ్గిర ఒక అమ్మాయి పన్నీరు జల్లుతోంది. ఇంకో చిన్న పిల్ల గులాబీలు ఇస్తోంది. ఇదంతా బానే ఉంది కాని, ఇంకొకటి కూడా జరుగుతోంది అక్కడ. అక్కడ రాజీవ్ గాడు, సంతోష్ గాడు ఏదో పని ఉన్నట్టు హంగామా చేస్తున్నారు. వచ్చిన వాళ్ళందరి తోటి, 

రాజీవ్: మేస్టారు, నమస్తే! సార్, ID card ఉందాండి, మరి address proof? (పక్కనే సంతోష్ గాడు ఏదో రిజిస్టర్ లాంటిది పెట్టి, అందరి names నోట్ చేస్తున్నాడు. కొంతమంది పరాచికాలాడటానికి try చేస్తున్నారు, కొంతమంది ఇదేంటబ్బా అనుకుంటూ ముందుకి కదులుతున్నారు. మొత్తానికి వాళ్ళ అల్లరి బారిన పడటం మటుకు తప్పటం లేదు ఎవరికీ.)

    ఇదంతా చూస్తున్న సత్తిబాబుకి చిర్రెత్తింది. "పావుగంట సేపు, line లో నిలబెట్టి చివరికి వీళ్ళు చేసేది ఇదా! లాభం లేదు, వీళ్ళకి నా (భీమవరం) తెలివితేటలు చూపించాల్సిందే!", fix ఐపోయాడు. కరక్ట్ గా తన వంతు వచ్చేవరకు ఆగాడు.

రాజీవ్: (సత్తిబాబు తో), ఏవండి మాస్టారు! ID card సార్! (అడిగాడు. ఏదో ధ్యాసలో ఉన్నట్టు కటింగ్ ఇచ్చి, ఇప్పుడే విన్నట్టుగా face పెట్టాడు సత్తిబాబు. ఆ పైన Shirt జేబుల్లో చూసాడు, మర్చిపోయి ఆందోళన పడుతున్నట్టుగా face పెట్టి, కంగారు చూపిస్తూ pant జేబుల్లో వెతకడం మొదలుపెట్టాడు. కొంత సేపటికి తను తెచ్చిన బాగ్ ఓపెన్ చేసాడు. చాలా సేపే అయ్యింది. రాజీవ్ గాడు, సంతోష్ గాడి కేసి చూసి చిన్న నవ్వు నవ్వుతున్నాడు.)

సత్తిబాబు: అరెరే, మర్చిపోయాను సార్! మీరేమి అనుకోకపోతే, (పక్కనున్న, పన్నీరు జల్లుతున్న అమ్మాయి కేసి తిరిగి), పాపా! Address రాసుకోమ్మా! (తన purse తీసి, అందులో ఉన్న తన భీమవరం అడ్రస్ అంతా గడగడా చదివేసాడు. వీళ్ళకి ఏమి జరుగుతోందో తెలిసేలోపుగా..., రాజీవ్ కేసి తిరిగి), ఈ అడ్రస్ లో ఉన్న మా ఇంటికి కి వెళ్లి సత్తిబాబు ఇమ్మన్నాడని చెప్పండి, ID proof, Address proof మీ చేతికిస్తారు. (మళ్ళీ రాజీవ్, సంతోష్ ల కేసి చూస్తూ), సారీ అండి! (చాలా దీనమైన face పెట్టాడు. మళ్లీ వాళ్లకి అవకాశం ఇవ్వకుండా అక్కడనించీ కదిలాడు).

అవాక్కై చూస్తున్న రాజీవ్ ని చూస్తూ, "తిక్క కుదిరిందా" అన్నట్టు, ఆ అమ్మాయి నవ్వడం మొదలెట్టింది. సంతోష్ కి ఏమి పూర్తిగా అర్ధంకాలేదు. సత్తిబాబు కేసి చూస్తూ ఏదో అనబోయిన సంతోష్ గాడిని ఆపి,

రాజీవ్: వాడి౦టికెళ్లి, వాడు ఇమ్మన్నాడని చెప్పాక ఇంకా ID proof, Address proof ఎందుకురా సత్తిబాబూ! (సంతోష్ గాడిని ఉద్దేశించి "లో వాయిస్" లో అన్నాడు రాజీవ్. సంతోష్ గాడికి సీన్ అర్ధం అయ్యింది.)

    ఇంకో ముగ్గురు నలుగురిని బాధించి, ఏదో పని ఉన్నట్టుగా అక్కడినించి కదిలారు రాజీవ్, సంతోష్. దారిలో మంటపం మీదనించి వెళ్తూ, 

రాజీవ్: ఏరా! అంతా ఓకేనా! (పెళ్లి పీటల మీద ఉన్న తన friend, పెళ్లి కొడుకుని ఉద్దేశించి అన్నాడు, ఏడిపిస్తున్నట్లుగా. పెళ్లి పీటల మీద ఉన్న అర్జున్, నవ్వుతూ చేతిలోని చెక్కగరిటని విసరబోయాడు. రాజీవ్ గాడు తప్పించుకున్నట్లుగా act చేసి, చిన్నగా నవ్వుతూ తన room కేసి వెళ్ళాడు). 

    సంతోష్ గాడి కోసం వెతుకుతూ ఉన్న రాజీవ్ కి మళ్ళీ సత్తి బాబు తగిలాడు. గుద్దుకుని పడబోతున్న సత్తిబాబు ని పట్టుకుని,

రాజీవ్: మేస్టారు, నేను, నా పేరు రాజీవ్ అండి, పెళ్ళికొడుకు ఫ్రెండ్. (చెప్పాడు).

సత్తి బాబు: నేను, సత్తి బాబంటారండి. పెళ్లి కూతురు తాలూక. (చెప్పాడు)

    కొంచెం సేపటి తరువాత ఇద్దరూ నవ్వుకుంటూ మాట్లాడుకుంటున్నారు. రాజీవ్ జోకులకి
సత్తి బాబు నవ్వుతుంటే, సత్తి బాబు జోకులకి రాజీవ్ నవ్వుతున్నాడు. మొత్తానికి ఇద్దరూ బాగా ఫ్రెండ్స్ అయిపోయారు.

రాజీవ్: మాస్టారు, ఎక్కడుంటున్నారు?

సత్తి బాబు: ఆ!? (అర్ధం కాలేదన్నట్టు పేస్ పెట్టి).

రాజీవ్: అదే, విడిది ఎక్కడా అని?

సత్తి బాబు: కూకట్ పల్లి లో ఉన్న మా అత్తింట్లో చెప్పారండి. సాయంకాలానికి అక్కడే.

రాజీవ్: మేస్టారు, ఆడ పెళ్లి వాళ్ళతో ఉంటె, ఏముందండి. మా బాచ్ తో ఉండండి, సూపర్ enjoyment!

కొంచెం సేపు tempting తర్వాత,

సత్తి బాబు: ఇందులో ఏమి తేడా లేదు కదా? (అనుమానంగా పేస్ పెట్టి)

రాజీవ్: ఎంత మాట గురూగారు! ఇందాకటిదొకటి చాలలేదా మాకు, ఇప్పుడు మనం మనం ఫ్రెండ్స్ అండీ! (
Convincing గా చెప్పాడు. సత్తి బాబు కూడా ఏదైనా తేడా వస్తే, తన (భీమవరం) తెలివితేటలు చూపించవచ్చులే అని follow అయిపోయాడు).

    రూం ఎంటర్ అయిన సత్తి బాబుకి అంతా అయోమయం గా ఉంది. రూం నిండా సిగరెట్ పొగే, కొంతమంది పేకాడుతున్నారు. అంతలో పేకఆడుతున్న సంతోష్ గాడు,

సంతోష్: శైలజ రా, మన శైలజ రా! (ఏడుపు పేస్ పెట్టాడు, వాడిని అందరూ ఊరుకోబెడుతున్నారు)

సత్తి బాబు: (ఏదో అర్ధం అయినట్టు) ఓహో! వద్దు లెండి, నాకర్ధం అయ్యింది, నేవస్తా!  

రాజీవ్: అయ్యయ్యో, మీరు తప్పుగా అర్ధం చేసుకున్నారు! ఇదేమి మీరు అనుకున్నట్టు కాదండి.

సత్తి బాబు: మరి, ఇంకేంటండి! (కొంచం గట్టిగా అడిగాడు, ఆవేశంగా).

రాజీవ్: అయ్యయ్యో, మీకెలా చెప్పాలి, ఎలా. (కొంచెం సేపు ఆలోచించి) సరే, మీకు విషయం అర్ధం కావాలి అంటే, అర్జున్, శైలజల లవ్ స్టొరీ మీరు వినాలి. అప్పుడే మీకు అర్ధం అవుతుంది.

సత్తి బాబు: (కోపంగా చూస్తూ), సరే, లవ్ స్టొరీ అన్నారు కాబట్టి వింటున్నాను. (ఏదైనా తేడా వస్తే వేసేద్దాం అనుకుని).

రాజీవ్: అర్జున్ మాకందరికీ మంచి ఫ్రెండ్. మాలో కొంతమందికి చిన్నప్పటి నించి కూడా తెలుసు. నేను, సంతోష్ గాడు ఐతే, వాడితో చిన్నప్పడినించి ఫ్రెండ్స్ మే. మేమందరం కలిసి ఒకే సారి జాబ్ లో ఒకే కంపెనీ లో జాయిన్ అయ్యాం. అందరం ఒకే చోట కలిసిఉండే వాళ్ళం కూడా. మేం జాయిన్ అయ్యిన తర్వాత ఒక 6 months కి అనుకుంటా, శైలజ జాయిన్ అయ్యింది. ఆ అమ్మాయి తెలివితేటలు, అందం చూసి మాలో చాలా మంది try చేసాం.

సత్తి బాబు: (కోపంగా) ఊ!

రాజీవ్: అయినా ఆ అమ్మాయి ఎవరికీ పడలేదు. ఆ అమ్మాయిని ఎలాగైనా పడేయ్యాలని చాలా మంది try చేసారు. కాని, తనకున్న clarity ముందు అవన్నీ ఏమి పని చెయ్యలేదు!

సత్తి బాబు: (ఇంకా కోపం గానే) ఊ! (ఇంతలో సంతోష్ గాడు),

సంతోష్: (సత్తి బాబు కేసి చూస్తూ) బాబు, నీ పేరేంటని అన్నావ్!

సత్తి బాబు: (కోపంగా ఎటో చూస్తూ), ఇంకా ఏమి అనలేదు!

సంతోష్: ఐతే ఏదో ఒకటనేయి, ఓ పనైపోతుంది కదా. (కోపం గా తనకేసి చూస్తున్న సత్తి బాబు తో), అహ! మనం మనం ఒక మాటనుకుంటే బెటర్ కదా అని! (మళ్లీ అన్నాడు)

సత్తి బాబు: సత్తి బాబు (ఇంకా కోపంగానే. ఇంతలో సంతోష్ గాడికి పేకాటలో ఫుల్-కౌంట్ పడింది, ఇంక ఆట వైపు వెళ్ళాడు వాడు.)

రాజీవ్: మా అర్జున్ కూడా ఆ అమ్మాయిని లవ్ చేస్తున్నాడని మాకెవ్వరికి తెలీదు! అసలు తెలిసే అవకాశమే లేదు వాడితోటి, అంటా silent! (నోటికి zip వేసినట్టు చూపించి, అన్నాడు).

కొంచం సేపటికి,

సత్తి బాబు: మీరెన్నైనా చెప్పండి, అతనంత అమాయకుడంటే నమ్మడం కష్టమండి! అరె, అయినా ఈ రోజుల్లో అంత అమాయకులు ఎక్కడున్నారండి?

రాజీవ్: మీరు నా మాట నమ్మడం లేదు, ఉరేయ్ (అటునించి వెళ్తున్న ఒక బొట్టు candate ని పరిచయం చేసాడు). వీడు చెప్తాడు వినండి! (సత్తి బాబు తో)

బొట్టు: మొదట్లో నేను కూడా వీళ్ళు చెప్పింది నమ్మలేదు, కాని వీళ్ళతో కలిసాక అర్ధంఅయ్యింది. నేను మొదట్లో 6  months వేరే వాళ్ళతో ఉంది, తర్వాత వీళ్ళతో కలిసాను లెండి.

బొట్టు: ఒక సారి మా పని మనిషి, (సంతోష్ గాడు సీన్ లోకి ఎంటర్ అయ్యి flashback రింగులు తిప్పాడు).
 
పనమ్మాయి: ఏంటో, పైకెంతో (దీర్ఘం తీసింది) బుద్ధిమంతుల్లా ఉంటారమ్మా! తీరా చూస్తే అన్నీ వెధవ బుద్దులే!

బొట్టు: (నవ్వుతూ), ఇలాగే సణుక్కుంటూ ఒక వారం రోజులు పని చేసింది. చివరికి తేలిందేమిటంటే, పొద్దున్నే గిన్నెలు తోమటానికి వచ్చిన మా పని పిల్లకి, మా అర్జున్ గాడి కంచం లో మందు వాసన కొట్టిందట! (రాజీవ్, సంతోష్ అంతా నవ్వుతున్నారు).

సత్తి బాబు: (కొంచం నవ్వి, డౌట్ గా) ఆగండాగండి! అది అతని కంచమేనని తనకెలా తెలుసు?

బొట్టు: మేమైనా ఒక్కో రోజు బయట తింటాం గాని, అర్జున్ ది రోజు ఒకే టైం టేబుల్, weekly same menu.

సత్తి బాబు: ఓహో

బొట్టు: ఆఖరికి, వాడు సింక్ లో కంచం పెట్టె angle కూడా దానికి తెలుసు!

బొట్టు: చివరికి ఆ పని చేసింది, ఇదిగో వీడేనని (రాజీవ్ కేసి వేలు చూపిస్తూ) తేలింది! (రాజీవ్ రెండు చేతులు తలమీద పెట్టుకుని దాక్కున్నాడు. అందరూ నవ్వుకున్నారు).

బొట్టు: ఇంకో సారి ఏమైందో తెలుసాండి! ఒక సారి సంతోష్ గాడి Girl friend, 

సత్తి బాబు: (కొంచం రిలీఫ్ గా) ఓహో!

అర్జున్ టవల్లో ఉన్నాడు, ఇక్కడ. చేతిలో గరిటె. పూజ చేసుకుని, నుదుటిమీద బొట్టుతో ఉన్నాడు. డోర్ అవతల ఒక అమ్మాయి english లో తెగ దంచేస్తోంది. సండే మార్నింగ్, full గా makeup అయ్యి ఒచ్చింది. డోర్ మీద ఒక లెవెల్లో బాదుడు మొదలెట్టింది.

ఆ అమ్మాయి: సంతోష్! సంతోష్! (బాదుడు కంటిన్యూ చేసింది.)
 
ఇంక తప్పదనుకొని అర్జున్, డోర్ కొంచెం తీసాడు.

అర్జున్: He is not home! Come back later! (తలుపేసేయ్యబోయాడు. ఇంతలో ఏదో కీడు శంకించిన ఆ అమ్మాయి, తలుపు ధడాల్మని తోసింది). 

ఎదురుగుండా అర్జున్ గాడు, తన కళ్ళజోడు సరి చేసుకుంటూ, పడిపోబోయి నిలదొక్కుకున్నాడు. ఆ అమ్మాయిని చూడగానే, నాలుగు మెలికలు తిరిగి, రెండో రూం తలుపు చాటున దాక్కున్నాడు. ఆ అమ్మాయి అలా ఉండిపోయింది. ఇక్కడ అర్జున్ కి చెమటలు కారుతున్నాయి. టెన్షన్ గా ఆ అమ్మాయి కేసే చూస్తున్నాడు.

ఇద్దర్లోకి ముందుగా ఆ అమ్మాయి తేరుకుంది. నవ్వు మొదలెట్టింది. కొంచం సేపు నవ్వి, ఇంక నవ్వలేనన్నట్టు, చేతులూ తల ఊపుతూ, అక్కడినించి వెళ్ళిపోయింది.

బొట్టు: ఆ అమ్మాయి మా office కాదు కాబట్టి సరిపోయింది, లేకపోతె, (ఇంతలో సంతోష్ గాడు వచ్చి)

సంతోష్: కొక్కొరోకో! (లోకమంతా కోడై కూసేదన్నట్టు expression ఇచ్చాడు. ఈ సారి సత్తి బాబుతో సహా అందరూ నవ్వారు). 

రాజీవ్: అందుకే, ఏ ముద్దు ముచ్చటా లేకుండా, వాడితో మా శైలజ ఎలా ఉంటుందా అని, బాధ పడుతూ ఉంటాం అంతే!

సంతోష్: సైలజమ్మా! శై...ల...జ...మ్మా! (ఏడుపు కంటిన్యూ చేసాడు).

సత్తి బాబు: తప్పండి, మీ అందర్లోకి చాలా బుద్దిమంతుడు, మంచి వాడు, అతన్ని పట్టుకుని ఇలా!

రాజీవ్: మా బాధ కూడా అదే మాస్టారు! (ఏడుపు మొదలెట్టాడు, ఈ సారి అతనితో అందరూ శృతి కలిపారు).

కొన్ని Software పెళ్ళిళ్ళు, నిలబడవని తనకున్న నమ్మకానికి, కొద్దో గొప్పో experience కి వ్యతిరేకంగా, ఆ రోజు పెళ్లి కొడుకు క్యారెక్టర్ గురించి విన్నాక, సత్తి బాబు తృప్తి గా పెళ్లి భోజనం చేసాడు. అంతే కాకుండా, రాత్రంతా జరిగిన పెళ్లి తంతంతా మంటపం లో కూర్చుని చూస్తూనే ఉన్నాడు, interest తో. ఒక పక్క ఈ కోతిమూక అల్లరి జరుగుతూనే ఉంది.

Next డే, సత్తి బాబు తిరుగు ప్రయాణం. తన చుట్టాల దగ్గర, శైలజ దగ్గర చెప్పేసి, పెళ్ళికొడుకు కి చెప్పి, బయల్దేరాడు. అతనికి చివరి వరకూ send-off  ఇచ్చారు, సంతోష్, రాజీవ్ ఇద్దరూ.

ఆ రోజు సాయంకాలం అప్పగింతలు జరుగుతున్నాయి. (ఆ సీన్ లోకి, సంతోష్, రాజీవ్ ఎలాగో దూరారు).

రాజీవ్: నాన్న చిట్టీ! (ఏడుపు గొంతుతోటి). అర్జున్ గాడి చెయ్యి పట్టేసుకొని, (శైలజ కేసి తిరిగి). అయిదు సంవత్సరాలు, హైదరాబాద్ లో (చెయ్యి వెనక్కి చూపిస్తూ) అల్లారుముద్దుగా పెంచుకున్న పిల్లాడమ్మ! (శైలజ కోపంగా చూసింది. ఈ సారి లెక్క చెయ్యలేదు రాజీవ్).

రాజీవ్: ఆఫీసు కి వెళ్ళడం, ఇంటికి రావడం, ఆఫీసు కి వెళ్ళడం ఇంటికి రావడం (ఒక చేత్తో అర్జున్ చెయ్యి పట్టుకుని, ఇంకో చేత్తో ముందుకి వెనక్కి చేస్తూ), తప్ప ఇంకో పని చేసి ఎరగడమ్మ. (ఏడుపు పేస్ పెట్టాడు). ఏ పని చెయ్యమంటే ఆ పనే చేస్తాడు గాని, ఇంకో పని చేసి ఎరగడమ్మా...ఆ...ఆ...! (దీర్ఘం తీసారు ఇద్దరూ. ఇంతలో సంతోష్ గాడు).

సంతోష్: అచ్చు రోబోట్ చిట్టి లాగ (ఇద్దరూ, బాధాకరంగా ఏడుస్తున్నారు. ఇంతలో శైలజ అమ్మ గారు, వీళ్ళని కసురుకోవడం తో అక్కడినించి నిష్క్రమించారు, ఇద్దరూను).

నిజానికి ఈ time అంతా అర్జున్ నవ్వుతూనే ఉన్నాడు, అతనికి ఏమి చెయ్యాలో తెలియటంలేదు. వాళ్ళని గదమాయించింది శైలజే. మొత్తానికి, అంతా పూర్తయ్యాక, Honeymoon కి వాళ్ళని సాగనంపడానికి కుటుంబ సభ్యులతో, రాజీవ్ గాడు కూడా Shamshaabad విమానాశ్రయానికి వెళ్లి, send-off ఇవ్వడంతో, ఈ episode పూర్తి అయ్యింది.

(సశేషం)  

మన తెలుగు కధలు

నమస్కార౦, Good Morning!

       స్వతహాగా ఒక Writer ఐన నాకు ఒక కొత్త తరహాగా నా కధలు అందరికి చెప్పాలనిపించింది. అందుకే ఈ ప్రయత్నం. కొన్ని కొన్ని కధలు, అంటే నేను చెప్పడం కాదు కానీ, అద్భుతమైనవి, చాల కొత్తవీను. అవి చదివిన తర్వాత మీకు definite గా నచ్చుతాయని నా ప్రగాఢ విశ్వాసం. అసలు కొన్ని కధలయితే మీకు ఒక సినిమా చూసినట్టు ఉంటాయని నా నమ్మకం. ఇక మొదలు పెడదామా! 

     మొదటి కధ పేరు "అర్జునుడు".

Serial Killers - III

    ఎట్టకేలకి T. V. S. శాస్త్రి (ఉరఫ్ TV శాస్త్రి) అతని శిష్యుడు ముత్యాల రెడ్డి ఇంటిలో ప్రవేశించారు. గురూజీ డ్రాయింగు రూమే తనకి ఉండటానికి కావాలన్నారు. చివరికి, మార్పులు చేసి, దాని పైని గది ఆయనికి, శిష్యుడికి ఇవ్వడం జరిగింది. గురూజీ చాలా గణించి, ముత్యాలకి "ఆల్ ద బెస్ట్, proceed" చెప్పడం జరిగింది.

వచ్చిన అయ్యవార్లని, మొదటి రోజే నాయక్ తగులుకున్నాడు. శిష్య పరమాణువు తోటి,

నాయక్: గురువు గారు?
శిష్యుడు: (తన కేసి చూసి మాట్లాడుతున్న నాయక్ కేసి చూసి, తన వెనకాల చూసుకుంటూ, ఎవరూ లేకపోవడంతో, మళ్ళీ నాయక్ ని ఎగా దిగా చూసి) గురువు గారు ఇక్కడ లేరుగా! (ఇలా అని, ముందుకి వెళ్ళబోయాడు)
నాయక్: నేను అనేది మీ గురించే అయ్యవారూ!
శిష్యుడు: ఇదిగో బాబు, గురూజీ అంటే ఆయన (దూరంగా ముత్యాలతో మాట్లాడుతున్న గురువు గారిని చూపించి), నేను ఆయన శిష్యుడిని.
నాయక్: తప్పయ్యింది లే గాని అయ్యవారూ, ఇంతకీ మీరు ఈ ఊర్లోనే ఉంటారా?
శిష్యుడు: (కొంచెం స్వరం పెంచి) మేము ఇక్కడెందుకు ఉంటాం? మాది అమలాపురం.

-- 2 --
శిష్యుడు ఏదో అవసరం వచ్చి కిందకి వచ్చి వెతుకుతున్న గురువు గారికి, నాయక్ తో మాట్లాడుతున్న శిష్యుడు కనిపించాడు.

శిష్యుడు: అబ్బే, ఇది గురూజీ TVS కాదు, ఆయన వియ్యంకుడిది, ఆయన ఇక్కడేగా ఉంటాడు.
నాయక్: .....
శిష్యుడు: ఆయన్ని ఇప్పుడు TVS శాస్త్రి అని పిలవడం లేదు, ఆయన TVS అమ్మేసారు గా!
నాయక్: ...
శిష్యుడు: అబ్బే, ... (ఇంకా ఏదో చెప్పబోతున్నాడు)
ఇంతలో గట్టి గట్టి గా మాట్లాడుతున్న శిష్యుడి జబ్బ దొరకబుచ్చుకుని,

గురూజీ: ఉరేయ్, ఉరేయ్, ఉరేయ్ శు౦ఠా! ఊరు మారావు కదా అని  ఏమిటీ అపచారం? దరిద్రుడా, దరిద్రుడాని!?
శిష్యుడు: (నాయక్ తో...) కాస్త ఉండు (చెయ్యి చూపించాడు. గురువు గారి కేసి తిరిగి ..., ఉత్తరీయం సవరించుకుంటూ, దీర్ఘం తీస్తూ...) ఏమిటండీ!? (ఈ లోపులో అక్కడినించి నాయక్ ఉడాయించాడు).

TV శాస్త్రి: (లో వాయిస్ లో) ఉరేయ్ తలకి మాసిన వెధవాని, ఇలా ఎవడుబడితే వాడితో మాట్లాడితే నాలిక మీద వాక్సుద్ధి నిలబడద్దు రా? (ఎటో చూస్తూ, ఏదో ఆలోచిస్తున్న శిష్యుడి తో ..., ఈ మాటు గట్టిగా) పద, సంధ్య వార్చుదువు గాని.

-- 3 --
వీళ్ళు వచ్చిన రెండు రోజులకి అనుకుంటా, "మొదలు లేని కధ" రచయిత సిఫార్సు చేసిన కుర్ర రచయిత వచ్చాడు. పాపం ఆయనకి ఖాళీ లేదట అందుకే ఇతనైనా బానే ఉంటుందని, ఇతన్ని పంపించారు. ముతక గోధుమ రంగు లాల్చి, తెల్ల  పాంటు వేసుకుని, అవే కార్బను ఫ్రేము కళ్ళద్దాలతో భుజానికి సంచీతో విచ్చేసాడు అతను. ఇంకా ఏమిటంటే, బుగ్గన కిళ్ళీ కూడా ఉంది.

కుర్ర రచయిత: వణక్కం (చేతులు జోడించి కొద్దిగా వంగి నమస్కరించాడు).

ముత్యాలు నమస్కారం పెట్టి కూర్చోమన్నాడు.

కుర్ర రచయిత: నాన్ బయిసిగాల్లీ (basically) ఒండు, కేరళ్ ఇంద. నన్ పేయెరు, మన్నవుజ్ (మనోజ్), తెంబి (తంబి) పెరియబాకరన్ (ప్రభాకరన్). నన్నింద ఫిల్మ్ ఇండస్స్త్రిల్లు తెంబి పేయెరు. (చాలా సార్లు బుర్ర పైకి కిందకీ ఊపుతూ చెప్తున్నాడు).

ఇంతలో ముత్యాల సెగట్రీ,

సెగట్రీ: తనని "తంబీ" అని పిలవమంటున్నాడు. (అయోమయం గా చూస్తున్న ముత్యాలు, గురూజీ తదితరులకి clarify చేసాడు).

తంబి: ఉ.. ఉ.. ఉ.. ఉ.. (నాలుగు సార్లు తల ఊపుతూ చెప్పాడు).

కొంచెం సేపు ఆ సీన్లో అందరూ అలాగే ఉండిపోయారు. ముందుగా తేరుకున్న ముత్యాలు,

ముత్యాలు: సర్లే గాని తంబీ, ఇప్పుడు మనం తీసే సీరియల్లు, (కళ్ళు పైకెత్తి తంబి కళ్ళల్లోకి చూసిన ముత్యాలకి అనుమానం వచ్చింది), మీకు తెలుగు తెలుసు కదా?

తంబి: స్వళ్ళపం ( వేళ్ళతో indicate చేసాడు. తల ఊపుతూ, continue చేయ్యమన్నట్టు చెయ్యి తిప్పాడు).

ముత్యాలు: మనం తీసే సీరియల్లు, పది వేల ఎపిసోడులు ఉండాలప్పా. మొదలు లేని కధకి ఎన్ని అవార్డులు, డబ్బులు వచ్చినయ్యో మనకి ఇంకా ఎక్కువ రావాల, ఏంటి? (తంబి మళ్ళీ తల ఊపాడు).

తంబి: (తలకాయి ఊపడం ఆప్చేసి) బయిసిగాల్లి ఒండు, స్తోయేరిన (స్టొరీ) మేళ్ళు (మలయాళం లోనా), ఊర్ (Or) తెలింగు (తెలుగు లోనా)? (Clarity  కోసమని మొట్ట మొదటి డవుటు అడిగాడు తంబి).

ముత్యం: (గురూగారి కేసి చూసాడు, గురూజీ తల అడ్డం గా ఊపాడు. ముత్యం తంబి కేసి తిరిగి ...) తెలుగు లో (చెప్పాడు).

ఆ ఈవినింగ్ చర్చలు ముగిసాక స్టోరీ ఒక రకం గా ఫైనలైజ్ అయ్యింది. ఇండస్త్రీ లో పేరున్న చక్రవర్తి హీరో గాను, దమయంతి హీరోయిన్ గాను settle అయ్యారు. మిగిలిన వాళ్ళని ఇంకా ఫైనలైజ్ చెయ్యలేదు. స్టొరీ sittings లో తనని కూడా involve  చెయ్యాలన్నారు గురూజీ, ముత్యం "ఎంత మాట" అని ఒప్పేసుకోవడం జరిగింది. మొత్తానికి, పూర్వ రంగం సిద్ధం అయ్యింది.
(సశేషం)

Serial Killers - II

    మైను గేటు కే ముందరగా ముత్యం తో బాటుగా రౌడీగాళ్ళు అందరూ నించున్నారు, హారతి పళ్ళెం తోటి ఒకర్ని, గుమ్మిడి కాయతో ఇంకొకర్ని పెట్టించాడు ముత్యం అక్కడే, దండ పట్టుకుని ఇంకో అమ్మాయి నించుంది. అందరూ ఎదురు చూస్తున్న క్షణం రానే వచ్చింది.
    ఒక TVS లూనా మీద ఇద్దరు అయ్యవార్లు (బ్రాహ్మలు) sight అయ్యారు. అస్సలు ఎవ్వరూ లేని వీధి మలుపులోనించి అతి స్లో గా TVS, ఒక భయంకరమైన రొద చేసుకుంటూ వస్తోంది. చూడగానే వెనకాల కూర్చున్న ఒకాయన చెయ్యి ఊపాడు. Tension గా వెయిట్ చేస్తున్న ముత్యం మొహంలో నవ్వు, ముత్యం తిరిగి చెయ్యి ఊపాడు. గేటు తీసుకుని ముందుకు కదిలాడు ముత్యం, వెనకాలే ఈ గణమంతా కదిలింది. ఇందాకా తన గురువు గారు చెయ్యి ఊపినందుకు బాలన్సు తప్పినట్టుంది, బండిని సరి చెయ్యడంలో ఉన్నాడు ముందున్న శిష్యుడు.
అన్నట్టు చెప్పడం మరిచాను, మన ముత్యానికి గురూజీ ఒకాయన ఉన్నాడు. జాతకాల్లోను, వాస్తులోనూ అతన్ని మించిన వాళ్ళు లేరట.

ఆయన చెప్పినట్టు చేసే ఇంత వాడినయ్యానని అంటూ ఉంటాడు ముత్యం ఎప్పుడూను. ఈ వస్తున్నాయన వాస్తు విశారద, శరభేశ్వర శర్మనీ, ఆయనే. ఆయనా ఆయన శిష్యుడూను.

Continuous గా శిష్యుడికి instructions ఇస్తున్న శర్మ గారు, ఎందుకో బండిని ఆపారు. డ్రైవ్ చెయ్యడం ఆపి, బండిని కాళ్ళతో ఆన్చి, తల వంచి శిష్యుడు గురువు గారికి table లాగా వీపుని సెట్ చేసాడు. గురూజీ, సంచీ లోంచి ఒక book బయటకి తీసి, నాలిక తడితో పేజీలు తిప్పుతూ, ఏవో calculate చేస్తున్నాడు. Sudden గా గురూగారు, చేతితో శిష్యుడి వీపుమీద తట్టి, చెయ్యి ఊపారు, వెనక్కి తిప్పమన్నట్టుగా. శిష్యుడు ఏదో అంటూ స్టార్ట్ చేసేసాడు వెనక్కి తిప్పడం. వాళ్ళ ఇద్దరి chatter మళ్ళీ మొదలైంది, watch చూసుకుంటూ గురూగారు, పెదాలు లోపలికి పోనిచ్చి తల ఊపుతున్నాడు. నడుస్తూ ఆయన కేసి వస్తున్న ముత్యం అండ్ కో, పరుగు start చేశారు, కాని అయ్యవార్లు అందలేదు.

గురూజీ తన శిష్యుడితో వెళ్తున్నాడు, ఇప్పుడు ప్లాన్ ఏంటంటే సింహ ద్వారం నించి ప్రవేశించడం వాస్తు ప్రకారం మంచిది కాదట, అందుటే టైం మించిపోకుండా back gate నించి attack ఇస్తున్నారు శర్మ గారు.

గురూగారు: ఉరేయ్ శు౦ఠా, పోనియ్యవేమిరా? 

శిష్యుడు: ఉండండి గురూగారు, ఎదురుగుండా red light కనిపిస్తోంది కదా, పోనీమంటారే?

గురూజీ: ఉంటె ఉండనీ రా, మనల్ని ఏమి చేసింది, పోనీ!

శిష్యుడు: ఇదేమి మన అమలాపురం కాదు, పోలీసాడు పట్టుకుంటే?

గురూజీ: ఎం పట్టుకోడు లేరా, వాడి ఇదిలో వాడుంటాడు, పోనిచ్చేయ్
(శిష్యుడు ఇంక తప్పదన్నట్టు పోనిచ్చాడు. అసలే ఆ silence లో పెద్ద రొద చేసుకుంటూ బండి, పోలీసు కంట పడనే పడింది. దగ్గరగా వచ్చి లాఠీ అడ్డం పెట్టాడు. శిష్యుడు ఇంక ఆపు చెయ్యబోయాడు కాని, గురూజీ పడనివ్వలేదు. బండి ఒక turn ఇచ్చి దూరం గా వెళ్ళిపోయింది). పోలీసాడు whistle వేసాడు, ఎందుకో వాడూ ఫాలో చెయ్యడానికి పెద్ద బండి వేసుకుని బయల్దేరాడు.

శిష్యుడు: చెప్తే విన్నారు కారు, చూడండి వెనకాలే వస్తున్నాడు, జైల్లో పెడతాడో ఏమో, గోటితో పోయేది గొడ్డలిదాకా తెచ్చారు! 

గురూగారు ఏమి మాట్లాడకుండా కూర్చున్నాడు. 

గురూగారు: పోనియ్యవేమిరా, వెనకాల ఆ దరిద్రుడు వస్తున్నాడూ! (దీర్ఘం తీసాడు)

శిష్యుడు: (తనలో) కాస్త స్పీడు గా వెళ్ళకపోతే ఎం పుట్టి మునుగుతుంది, చాదస్తం! 

ఇంతలో, చూసుకోకుండా lorry ఒకటి అడ్డం వచ్చింది, అసలే ఆ ప్లేస్ అంతా ఎత్తులు పల్లాలు కాబట్టి, వీళ్ళు పక్కకి తప్పిస్తే, అక్కడే under construction లో ఉన్న ఒక బిల్డింగ్ కోసం తవ్విన గోతుల్లోకి పడిపోయారు. 

శిష్యుడు: ఎక్కడున్నారు గురూగారూ! 

గురూజీ: ఇక్కడే రా, (ఒక చెయ్యి దుమ్ము కొట్టుకుపోయి౦ది పైకి లేచింది)! 

శిష్యుడు ఎలాగో ఆయన చెయ్యి పట్టుకుని పైకి లేపాడు. ఇద్దరూ కాస్త స్థిమితపడ్డారు. శిష్యుడు కొంచెం కాళ్ళు చేతులు సాగదీస్తూ ఉండగానే, గురూజీ, TVS repair మొదలెట్టాడు. నాలిక తడి చేసుకుంటూ, ఏదో వైర్లు లాగుతూ పీకుతూ గురూజీ repair చేస్తున్నాడు.

శిష్యుడు: మీ చాదస్తం గాని, అదింక పని చేస్తుందా! 

- 3 - 

కాళ్ళతో తోసుకుంటూ శిష్యుడు, driver సీటు మీద కూర్చుని ఉన్నాడు. వెనకాల గురూజీ మామూలే. Ups downs నించి భారంగా నెట్టుకొస్తున్నాడు శిష్యుడు. 

గురూజీ: ఐతే మాత్రం, ఖరీదైన వస్తువ! పారేస్తామట్రా! (కొంచెం కోపంగా అన్నాడు).

శిష్యుడు: (తనలో) ఖరీదైన వస్తువా? దీన్ని నన్ను, నెత్తి మీద రూపాయి పెట్టినా అర్ధ రూపాయికి ఎవడూ కొనడు. అయినా ఎన్ని సెకండు హా౦డులు మారితే వచ్చిందిది, అశోకుడి కాలంనాటి బండి. 

డౌన్ లోకి speed గా వెళ్ళిపోతోంది బండి. Break ఎలాగు fail అయ్యింది, కాళ్ళడ్డం పెట్టి ఆపాలంతే. ఎందుకో ఇంత down లోకి శిష్యుడికి కాళ్ళు ఆనడం లేదు. ఇక కిందకి చివరకి వచ్చేసామనగా, ఎక్కడినించో ఒక సాయబు, మేకల మందతో సడన్గా ఊడిపడ్డాడు. 

బండి ఈ సారి ఒక బలిష్టమైన మేకపోతుని target చేసింది.

సాయబు: (హిందీ లో) అరె ఓ, క్యా కర్రా రే...?

గురూజీ, శిష్యుడు తర్జన భర్జన్లు పడుతున్నారు.

గురూజీ: ఉరేయ్, వాడేదో హిందీలో దంచేస్తున్నాడు, తెలీదంటే ఇష్టమొచ్చినట్టు వాగుతాడు. ఇప్పుడెలా?

శిష్యుడు: మై హూ నా! (అభయం ఇచ్చాడు.)

గురూజీ: అలా ఐతే ఒకే! (మనసులో) వీడెప్పుడు నేర్చుకున్నాడు చెప్మా హిందీ?

శిష్యుడు: దేఖియే భై సాబ్! (వాక్ప్రవాహం లా హిందీలో తిడుతున్న సాయిబు ఆగిపోయాడు). ఇస్ మే హమారా కోయి కసూర్ నహీ హై! (Explain చేసాడు). (ఏంటన్నట్టు సాయిబు కళ్లెగరేసాడు). దర్ అసల్ మై ఆప్కో ఏ బతానా చాహూ కి ... (శిష్యుడు ఆగిపోయాడు).

గురూజీ: మన వాడు హిందీ ఆదరగొడుతున్నాడు సుమీ!

సినిమాల్లో చూపించినట్టు మెల్లగా అంగలేసుకుంటూ, మెల్లగా modulation లో చెప్తున్నాడు శిష్యుడు.

నడుస్తూ నడుస్తూ ఇంచుమించు సాయబాడి దగ్గరకంటా వచ్చేసాడు. పొడుగ్గా ఉన్న ఆ సాయబు గాడి గెడ్డం ముక్కుకి తగుల్తోంది. Walking తో బాటుగా ఎం చెప్పాలో కూడా ఐపోయింది శిష్యుడికి.

- 4 -

శిష్యుడు: హమారా గురూజీ అమలాపూర్ మే బహుత్ బడే హై! హమారా గురూజీ శ్రాద్ద్ కర్తే హై, పిండ్ పెడ్తే హై! (ఆవేశం గా ముగించాడు శిష్యుడు. వచ్చిన హిందీ, చెప్పాల్సినది అంతా ఐపోయాయి. రొప్పుతూ ఉండి పోయాడు).

సాయబు: అరె వో సబ్ చోడ్ రే! ఇస్ కా కిత్నా హోతా మాలుం? (అడిగాడు, పక్కనే చలనం లేకుండా ఉన్న మేకకేసి చూబిస్తూ)

శిష్యుడు: నహీ! (చాలా obvious అన్నట్టుగా అన్నాడు. గురూగారి కేసి తిరిగి), గురూజీ మీకేమైనా తెల్సా?

గురూజీ: నాకెలా తెలుస్తుంది రా, అప్రాచ్యపు పీనుగా!

శిష్యుడు: (మళ్ళీ సాయబు కేసి తిరిగి), నహీ! (అంతే obvious అన్నట్టు అన్నాడు).

సాయబు: ఠీక్ హై! మేరేకు దస్సజార్ దే దే, మై మాఫ్ కర్తా! (ఫైనల్ కొటేషన్ ఇచ్చాడు).

గురూజీ: (తనలో) అయ్యో, ఇప్పుడెలా? దరిద్రగొట్టు చచ్చినాడు, వాడి మేక పొతే, బ్రాహ్మణ తర్పణం కింద వదిలిపెట్టకుండా నెత్తి మీద కూర్చుంటాడే? దిక్కుమాలిన గోలరా భగవంతుడా?

శిష్యుడు గురూగారి కేసి చూసాడు, గురూజీ "ఓకే" అన్నట్టు తల ఊపాడు.

శిష్యుడు: ఠీక్ హై! ముత్యాల రెడ్డీ జీ కే ఘర్ ఆకే లేనా! (ఇంకేమి చేస్తామన్నట్టు end చేసాడు).

సాయబు: మీరు, ముత్యాల రెడ్డి గారి తాలూకా?

శిష్యుడు: హా! హం ఉన్కే ఘర్ ఆయే హై!

సాయబు: ఆయనకి మాత్రం చెప్పకండే! ఇమ్లీ, ఉఠో (Whistle వేసాడు. మేకపోతు లేచి కూర్చుంది). మీ కాల్మొక్త, రెడ్డి కి చెప్పకండి సాములు! (పెట్టె బేడా సర్దుకుని, మేకలతో పరుగు లంకించాడు).

శిష్యుడు: హా, హం ఉస్కో బిల్కుల్ నహీ బతాఎంగే! (హిందీ లో కంటిన్యూ చేసాడు శిష్యుడు).

శిష్యుడు: (గురూజీ కేసి తిరిగి), హం చలే!

గురూజీ: (సీరియస్ గా), వాడెళ్లిపోయాడు, తెలుగు లో మాట్లాడు.

శిష్యుడు: ఓహ్ (మర్చిపోయినట్టు పేస్ పెట్టి...) మాఫ్ కర్నా, అంటే, సారీ గురూగారు!