Serial Killers (భయంకరమైన కామెడి)

నేను రాస్తున్న ఇంకో కధ, నిజంగా ఒక భయంకరమైన కామెడి.

Serial Killers - I 

    అది హైదరాబాద్ లోని గచ్చిబౌలి ప్రాంతం లోని, ఒక పెద్ద farm house. లోపల కంపౌండ్ లో entrance దగ్గర కొంతమంది white & white లో నిలబడి ఉన్నారు. లాయరు శివప్రసాద్, చేతిలో ఒక దండ పుచ్చుకుని నిలబడ్డాడు. అందరూ main gate వైపే చూస్తున్నారు. 

లాయరు: (స్వగతం) పూలెండిపోతున్నాయి, ఇంకా రాడేంటి? (చేతిలో పూలదండ కేసి చూసి, మళ్ళీ పైకి ఆకాశం కేసి చూస్తూ), పాపం వీట్లిక్కూడా ఎండదెబ్బ తగుల్తున్నట్టుంది. 

ఇంతలో ఆ పేద్ద గేటు తీసుకుని ఒక కారు లోపలి ప్రవేశించింది. అందులోంచి ఒక నడి వయసు వ్యక్తి కిందకి దిగాడు. ముతక ఖద్దరు లాల్చి, cotton పైజమా లతో ఉన్నాడు. సగం తెల్లనైన జుట్టు, ఏదో రింగు రింగులుగా ఉంది. భుజానికొక వేలాడే గుడ్డ సంచీ. అన్నిటికీ మించి ముఖంలో ఒక కార్బను ఫ్రేము కళ్ళ జోడు, ఒక సీరియస్ లుక్కు, మొత్తం మీద అందరూ జడుసుకుని చచ్చేలా ఉంది అతని వాలకం.

లాయరు: రండి, రండి మీకోసమే చూస్తున్నాం (మెడలో దండ వేసాడు). ప్రయాణం బాగా జరిగిందా? (ఇంతలో white & white లో జబర్దస్తు గా ఉన్న ఒకడు, వీళ్ళ మీద పన్నీరు జల్లాడు. మరీ ఘనంగా పడటంతో విసుగ్గా అతనికేసి చూసాడు కళ్ళజోడు వ్యక్తి). 

అంతా కలసి, లోపల హాల్లోకి వెళ్లారు. అక్కడ ముత్యాల రెడ్డి, ఎంతో భక్తిగా ఎదురుచూస్తున్నాడు. కనిపించగానే ఎదురెళ్లి, కూర్చోబెట్టాడు. కళ్ళజోడు వ్యక్తి, ఒక్క సారి హాలంతా కలియజూస్తూ, కళ్ళజోడు సరి చేసుకుంటూనే కూర్చున్నాడు. అతని మొహంలో ఏ expression లేదు. 

నిజానికి ముత్యాల రెడ్డి real estate రంగం లో రారాజు. అతను చేసినన్ని దందాలు, సెటిలుమెంట్లు ఎవ్వరూ చేసి ఉండరు. అతని పోటిదారులతో పాటు, అతనికి దందాల్లో ఎదురైన వాళ్ళందరికీ అతనో సింహ స్వప్నం. ఐతే ఇదంతా నిన్నటి మాట. ఇన్ని దందాలు చేసిన ముత్యంకి (తెలిసిన వాళ్ళలాగే పిలుచుకుంటారు), ఒక రోజు సడన్ గా, తానెందుకు class అవ్వకూడదనిపించింది. అంతే, అనుకున్న తడవుగా, ఈ దందాలన్నింటికి స్వస్తి చెప్పేసాడు.

అప్పడినించి కళలవైపు change అయ్యాడు ముత్యం. ప్రతి శనివారం ఎవరో singers నో, dancers నో, లేకపోతే painters నో ఆహ్వానించడం, వాళ్ళచేత ప్రదర్శన తన ఫారం హౌస్ లో ఇప్పించడం అలవాటు చేసుకున్నాడు. ఆ classical డాన్సు, మ్యూజిక్కు అర్ధం కాకపోయినా appreciate చేసినట్టు behave చెయ్యడం అలవాటు చేసుకున్నాడు. ఈ మధ్యన మోడరన్ ఆర్టు గాలరీలకి కూడా షికారెల్తున్నాడు. ఆ మధ్యనే కొన్ని అస్సలు అర్ధం కాని పెయి౦టింగులు కొన్నాడు కూడా. ప్రతీ శనివారం ఏదో బుర్రలో ఎక్కించుకోవడం, తరవాత అది దిగడానికి ఆదివారం అంతా ఫుల్లుగా మందుకొట్టెయ్యడం అతనికి అలవాటయ్యిపోయాయి.

ఆ క్రమం లోనే పిలవబడ్డాడు ఈ కళ్ళజోడు వ్యక్తి. ఇతను, పేరు మోసిన TV writer. ఇతను రాసిన serials అన్నీ హిట్లేనట. ఇతనికి ఈ మధ్యలోనే ఒక TV serial కి గాను అవార్డు కూడా వచ్చింది. దాని గురించే ముచ్చట్లు జరుగుతున్నాయి అక్కడ. 

ముత్యం: మీరు మా కుటీరానికి వచ్చారు, చాలా సంతోషం. మీకు అవార్డు వచ్చింది కదా సామి, దాని గురించి చెప్తారా.

వెనకాల నిలబడి ఉన్న సెగట్రీ ని కదిపాడు లాయరు, సెగట్రీ రెస్పాన్స్ గా "అదే! మొదలు లేని కధ!" confirm చేసాడు. కళ్ళజోడు రైటరు చెప్పడం మొదలుపెట్టాడు. 

కళ్ళజోడు: (కళ్ళజోడు సరి చేసుకుంటూ), కధ మొదట్లో.... (కాసేపాగి, గాత్రం సవరించుకున్నాడు, మళ్ళీ), కధ మొదట్లో .... (మళ్ళీ కొంచెం break, మళ్ళీ కొంచెం సేపాగి...), కధ అసలు ఎలా మొదలవుతుందంటే... 

చెప్పుకుపోతున్నాడు. ఇంతలో ఇద్దరు white & white రౌడీ గాళ్ళు మాట్లాడుకుంటున్నారు.

సత్తి రెడ్డి: అసలు మొదలు లేని కధ౦టే, స్టొరీ ఎట్లా స్టార్ట్ అవ్వుద్దిరా భై?

నాయక్: ఏమో, నాకెందేల్సు? 

సత్తి రెడ్డి: అసలు స్టొరీ కి మొదల్లేకపోవడమేంద్ర? అంతులేని స్టోరీలను చూసినం. 

నాయక్: ఏమో, నాకెందేల్సు రా? 

సత్తి రెడ్డి: అయినా రౌడీ కొడుకులం, మనకేం దెలుస్తది? (ఈ సారి నాయక్ కూడా అతని కేసి తిరిగి, పెదాలు చిట్లిస్తూ అన్నాడు. కళ్ళజోడు కహానీకోరు చెప్పుకు పోతున్నాడు).

రైటరు గారు కధాసాగరం లో వీళ్ళని తీసుకెళ్లడం, అంతా శ్రద్ధగా విన్న ముత్యం, appreciate చెయ్యడం జరిగిపోయాయి యధావిధి గా. ఆ సాయంకాలం అవార్డు ఫంక్షను, మళ్ళీ ఇంకా డీటైల్సు అడిగాడు లాయరు.

లాయరు: (Sofa లో ఉన్న రైటరు కేసి తిరిగి) నమస్కారం సార్!

కళ్ళజోడు: (కళ్ళతోనే స్వీకరించి, సీరియస్ లుక్కు continue చేస్తూ)

లాయరు: సార్, ఇప్పుడు మన సీరియల్లు ఏ టీవీ లో వస్తుందండీ! (కళ్ళజోడు చెప్పాడు). సాయంకాలమా సార్! (మళ్ళీ కళ్ళజోడు clarify చేసాడు). (చాలా సేపాగి, ఏదో expect చేస్తున్నట్టు తన కేసి చూస్తున్న కళ్ళజోడుతో లాయరే), అంటే చాలా బావుందని మా ఇంట్లో వాళ్ళు అడిగితేను, (కొంచెం గ్యాప్ ఇచ్చి...) Thank you సార్! (ఇంక నిష్క్రమించబోయాడు.)

ఎందుకో కళ్ళజోడుకి ఈ ఎత్తుగడ నచ్చలేదు.

కళ్ళజోడు: అంటే ఆ ఒక్క చానలే కాదు, ఇంకా చాలా వాటిల్లో వస్తుంది (చెప్పాడు).

లాయరు: (డౌట్ గా) ఇంకా అంటే, ఇంకా వేటిల్లో వస్తుంది సార్!

కళ్ళజోడు: (చాలా పేర్లు చెప్పాడు.). అన్నిట్లోనూ వస్తుంది (తల ఊపుతూ...)

లాయరు: ఏ టైం లో అండి! (చిన్న నోటు పుస్తకం తీసాడు)

కళ్ళజోడు: అంటే, నా సీరియల్సు చాలా ఉన్నాయ్ కదా, అవన్నీ మామూలుగా చాలా చానల్సు లో వస్తాయి (తల ఊపుతూ అన్నాడు), కావాలనుకుంటే చూడచ్చు (ముత్యం కేసి తిరిగాడు. ముత్యం ఒక వెర్రి నవ్వు నవ్వాడు). (లాయరు కేసి తిరిగి) నా సీరియల్సు, ఇప్పటి వరకు (ఏమో అనుకుని, మళ్ళీ ముత్యం కేసి తిరిగి), చాలా business చేసాయి ముత్యం! (అలాగే పిలవమని ముత్యం ఈనకి order వేసాడు లెండి పొద్దున్నే). ఇప్పటి వరకు కనీసం కోట్లలో profit వచ్చిఉంటుంది చానళ్ళ వాళ్లందరికీను.

Business అనగానే ముత్యం కొంచం దగ్గాడు, సామాన్యం గా ఇలాంటి శనివారపు భేటీల్లో, business ప్రస్తావన రాకుండా జాగ్రత్త పడతాడు ముత్యం. కాని ఈసారి తను పిలిచిన ఆయనే అనడంతో కొంచం ఖంగారు పడ్డాడు ముత్యం. కానీ చివరికి కోట్లలో లాభం వచ్చిందనగానే, light bulb లాగా వెలిగింది మొహం. ఇంక ఎటువంటి ఫీలింగూ పెట్టుకోవడం అమానుషం అన్నట్టు, భక్తి గా ఆయన కేసి చూసాడు.

కళ్ళజోడు dinner చేసి, సెలవు పుచ్చుకుని పోయాడు.

-2-

ఈ మధ్యల్లో ముత్యం TV సీరియల్సు తెగ చూసేస్తున్నాడు. పొద్దున్న పది గంటలకి మొదలెట్టింది, రాత్రి పదికి కూడా తెమలడం లేదు. అప్పుడప్పుడూ అవన్నీ చూడటమే కాకుండా, తన స్టాఫందరికీ చూపించి అందర్నీ ఏడిపిస్తున్నాడు కూడా. వీళ్ళ ఏడుపులతో ఆ farm house దద్దరిల్లి పోతోంది. కొన్నాళ్ళు చూసాక, ఒక రోజు sudden గా ఒక సీరియల్ ఎపిసోడుని record చేసాడు. రాత్రికి తన రూము లో, మందు కొడుతూ ఆ episode ని ముందుకి వెనక్కి చేస్తూ, ఒక పుస్తకం లో ఏమిటో ఎక్కించాడు. ఆ తర్వాత గాని అతని సీరియల్ watching తగ్గలేదు.

కొంత కాలానికి తెలిసింది, ముత్యం ఒక TV సీరియల్ తీసేద్దామని decide అయ్యిపోయాడని. ముత్యాలకి ఒక గోఫ్ప ambition ఏదో ఉందట కూడాను, ఆ TV సీరియల్ తీసి కుబేరుడై పోవాలని.

Serial Killers - II

    మైను గేటు కే ముందరగా ముత్యం తో బాటుగా రౌడీగాళ్ళు అందరూ నించున్నారు, హారతి పళ్ళెం తోటి ఒకర్ని, గుమ్మిడి కాయతో ఇంకొకర్ని పెట్టించాడు ముత్యం అక్కడే, దండ పట్టుకుని ఇంకో అమ్మాయి నించుంది. అందరూ ఎదురు చూస్తున్న క్షణం రానే వచ్చింది.

    ఒక TVS లూనా మీద ఇద్దరు అయ్యవార్లు (బ్రాహ్మలు) sight అయ్యారు. అస్సలు ఎవ్వరూ లేని వీధి మలుపులోనించి అతి స్లో గా TVS, ఒక భయంకరమైన రొద చేసుకుంటూ వస్తోంది. చూడగానే వెనకాల కూర్చున్న ఒకాయన చెయ్యి ఊపాడు. Tension గా వెయిట్ చేస్తున్న ముత్యం మొహంలో నవ్వు, ముత్యం తిరిగి చెయ్యి ఊపాడు. గేటు తీసుకుని ముందుకు కదిలాడు ముత్యం, వెనకాలే ఈ గణమంతా కదిలింది. ఇందాకా తన గురువు గారు చెయ్యి ఊపినందుకు బాలన్సు తప్పినట్టుంది, బండిని సరి చెయ్యడంలో ఉన్నాడు ముందున్న శిష్యుడు.

అన్నట్టు చెప్పడం మరిచాను, మన ముత్యానికి గురూజీ ఒకాయన ఉన్నాడు. జాతకాల్లోను, వాస్తులోనూ అతన్ని మించిన వాళ్ళు లేరట. ఆయన చెప్పినట్టు చేసే ఇంత వాడినయ్యానని అంటూ ఉంటాడు ముత్యం ఎప్పుడూను. ఈ వస్తున్నాయన వాస్తు విశారద, శరభేశ్వర శర్మనీ, ఆయనే. ఆయనా ఆయన శిష్యుడూను.

Continuous గా శిష్యుడికి instructions ఇస్తున్న శర్మ గారు, ఎందుకో బండిని ఆపారు. డ్రైవ్ చెయ్యడం ఆపి, బండిని కాళ్ళతో ఆన్చి, తల వంచి శిష్యుడు గురువు గారికి table లాగా వీపుని సెట్ చేసాడు. గురూజీ, సంచీ లోంచి ఒక book బయటకి తీసి, నాలిక తడితో పేజీలు తిప్పుతూ, ఏవో calculate చేస్తున్నాడు. Sudden గా గురూగారు, చేతితో శిష్యుడి వీపుమీద తట్టి, చెయ్యి ఊపారు, వెనక్కి తిప్పమన్నట్టుగా. శిష్యుడు ఏదో అంటూ స్టార్ట్ చేసేసాడు వెనక్కి తిప్పడం. వాళ్ళ ఇద్దరి chatter మళ్ళీ మొదలైంది, watch చూసుకుంటూ గురూగారు, పెదాలు లోపలికి పోనిచ్చి తల ఊపుతున్నాడు. నడుస్తూ ఆయన కేసి వస్తున్న ముత్యం అండ్ కో, పరుగు start చేశారు, కాని అయ్యవార్లు అందలేదు.

- 2 -
గురూజీ తన శిష్యుడితో వెళ్తున్నాడు, ఇప్పుడు ప్లాన్ ఏంటంటే సింహ ద్వారం నించి ప్రవేశించడం వాస్తు ప్రకారం మంచిది కాదట, అందుటే టైం మించిపోకుండా back gate నించి attack ఇస్తున్నారు శర్మ గారు.

గురూగారు: ఉరేయ్ శు౦ఠా, పోనియ్యవేమిరా? 

శిష్యుడు: ఉండండి గురూగారు, ఎదురుగుండా red light కనిపిస్తోంది కదా, పోనీమంటారే?

గురూజీ: ఉంటె ఉండనీ రా, మనల్ని ఏమి చేసింది, పోనీ!

శిష్యుడు: ఇదేమి మన అమలాపురం కాదు, పోలీసాడు పట్టుకుంటే?

గురూజీ: ఎం పట్టుకోడు లేరా, వాడి ఇదిలో వాడుంటాడు, పోనిచ్చేయ్
(శిష్యుడు ఇంక తప్పదన్నట్టు పోనిచ్చాడు. అసలే ఆ silence లో పెద్ద రొద చేసుకుంటూ బండి, పోలీసు కంట పడనే పడింది. దగ్గరగా వచ్చి లాఠీ అడ్డం పెట్టాడు. శిష్యుడు ఇంక ఆపు చెయ్యబోయాడు కాని, గురూజీ పడనివ్వలేదు. బండి ఒక turn ఇచ్చి దూరం గా వెళ్ళిపోయింది).

పోలీసాడు whistle వేసాడు, ఎందుకో వాడూ ఫాలో చెయ్యడానికి పెద్ద బండి వేసుకుని బయల్దేరాడు. 

శిష్యుడు: చెప్తే విన్నారు కారు, చూడండి వెనకాలే వస్తున్నాడు, జైల్లో పెడతాడో ఏమో, గోటితో పోయేది గొడ్డలిదాకా తెచ్చారు! 

గురూగారు ఏమి మాట్లాడకుండా కూర్చున్నాడు. 

గురూగారు: పోనియ్యవేమిరా, వెనకాల ఆ దరిద్రుడు వస్తున్నాడూ! (దీర్ఘం తీసాడు)

శిష్యుడు: (తనలో) కాస్త స్పీడు గా వెళ్ళకపోతే ఎం పుట్టి మునుగుతుంది, చాదస్తం! 

ఇంతలో, చూసుకోకుండా lorry ఒకటి అడ్డం వచ్చింది, అసలే ఆ ప్లేస్ అంతా ఎత్తులు పల్లాలు కాబట్టి, వీళ్ళు పక్కకి తప్పిస్తే, అక్కడే under construction లో ఉన్న ఒక బిల్డింగ్ కోసం తవ్విన గోతుల్లోకి పడిపోయారు. 

శిష్యుడు: ఎక్కడున్నారు గురూగారూ! 

గురూజీ: ఇక్కడే రా, (ఒక చెయ్యి దుమ్ము కొట్టుకుపోయి౦ది పైకి లేచింది)! 

శిష్యుడు ఎలాగో ఆయన చెయ్యి పట్టుకుని పైకి లేపాడు. ఇద్దరూ కాస్త స్థిమితపడ్డారు. శిష్యుడు కొంచెం కాళ్ళు చేతులు సాగదీస్తూ ఉండగానే, గురూజీ, TVS repair మొదలెట్టాడు. నాలిక తడి చేసుకుంటూ, ఏదో వైర్లు లాగుతూ పీకుతూ గురూజీ repair చేస్తున్నాడు.

శిష్యుడు: మీ చాదస్తం గాని, అదింక పని చేస్తుందా! 

- 3 - 

కాళ్ళతో తోసుకుంటూ శిష్యుడు, driver సీటు మీద కూర్చుని ఉన్నాడు. వెనకాల గురూజీ మామూలే. Ups downs నించి భారంగా నెట్టుకొస్తున్నాడు శిష్యుడు. 

గురూజీ: ఐతే మాత్రం, ఖరీదైన వస్తువ! పారేస్తామట్రా! (కొంచెం కోపంగా అన్నాడు).

శిష్యుడు: (తనలో) ఖరీదైన వస్తువా? దీన్ని నన్ను, నెత్తి మీద రూపాయి పెట్టినా అర్ధ రూపాయికి ఎవడూ కొనడు. అయినా ఎన్ని సెకండు హా౦డులు మారితే వచ్చిందిది, అశోకుడి కాలంనాటి బండి. 

డౌన్ లోకి speed గా వెళ్ళిపోతోంది బండి. Break ఎలాగు fail అయ్యింది, కాళ్ళడ్డం పెట్టి ఆపాలంతే. ఎందుకో ఇంత down లోకి శిష్యుడికి కాళ్ళు ఆనడం లేదు. ఇక కిందకి చివరకి వచ్చేసామనగా, ఎక్కడినించో ఒక సాయబు, మేకల మందతో సడన్గా ఊడిపడ్డాడు. 

బండి ఈ సారి ఒక బలిష్టమైన మేకపోతుని target చేసింది.

సాయబు: (హిందీ లో) అరె ఓ, క్యా కర్రా రే...?

గురూజీ, శిష్యుడు తర్జన భర్జన్లు పడుతున్నారు.

గురూజీ: ఉరేయ్, వాడేదో హిందీలో దంచేస్తున్నాడు, తెలీదంటే ఇష్టమొచ్చినట్టు వాగుతాడు. ఇప్పుడెలా?

శిష్యుడు: మై హూ నా! (అభయం ఇచ్చాడు.)

గురూజీ: అలా ఐతే ఒకే! (మనసులో) వీడెప్పుడు నేర్చుకున్నాడు చెప్మా హిందీ?

శిష్యుడు: దేఖియే భై సాబ్! (వాక్ప్రవాహం లా హిందీలో తిడుతున్న సాయిబు ఆగిపోయాడు). ఇస్ మే హమారా కోయి కసూర్ నహీ హై! (Explain చేసాడు). (ఏంటన్నట్టు సాయిబు కళ్లెగరేసాడు). దర్ అసల్ మై ఆప్కో ఏ బతానా చాహూ కి ... (శిష్యుడు ఆగిపోయాడు).

గురూజీ: మన వాడు హిందీ ఆదరగొడుతున్నాడు సుమీ!

సినిమాల్లో చూపించినట్టు మెల్లగా అంగలేసుకుంటూ, మెల్లగా modulation లో చెప్తున్నాడు శిష్యుడు. నడుస్తూ నడుస్తూ ఇంచుమించు సాయబాడి దగ్గరకంటా వచ్చేసాడు. పొడుగ్గా ఉన్న ఆ సాయబు గాడి గెడ్డం ముక్కుకి తగుల్తోంది. Walking తో బాటుగా ఎం చెప్పాలో కూడా ఐపోయింది శిష్యుడికి.

- 4 -

శిష్యుడు: హమారా గురూజీ అమలాపూర్ మే బహుత్ బడే హై! హమారా గురూజీ శ్రాద్ద్ కర్తే హై, పిండ్ పెడ్తే హై! (ఆవేశం గా ముగించాడు శిష్యుడు. వచ్చిన హిందీ, చెప్పాల్సినది అంతా ఐపోయాయి. రొప్పుతూ ఉండి పోయాడు).

సాయబు: అరె వో సబ్ చోడ్ రే! ఇస్ కా కిత్నా హోతా మాలుం? (అడిగాడు, పక్కనే చలనం లేకుండా ఉన్న మేకకేసి చూబిస్తూ)

శిష్యుడు: నహీ! (చాలా obvious అన్నట్టుగా అన్నాడు. గురూగారి కేసి తిరిగి), గురూజీ మీకేమైనా తెల్సా?

గురూజీ: నాకెలా తెలుస్తుంది రా, అప్రాచ్యపు పీనుగా!

శిష్యుడు: (మళ్ళీ సాయబు కేసి తిరిగి), నహీ! (అంతే obvious అన్నట్టు అన్నాడు).

సాయబు: ఠీక్ హై! మేరేకు దస్సజార్ దే దే, మై మాఫ్ కర్తా! (ఫైనల్ కొటేషన్ ఇచ్చాడు).

గురూజీ: (తనలో) అయ్యో, ఇప్పుడెలా? దరిద్రగొట్టు చచ్చినాడు, వాడి మేక పొతే, బ్రాహ్మణ తర్పణం కింద వదిలిపెట్టకుండా నెత్తి మీద కూర్చుంటాడే? దిక్కుమాలిన గోలరా భగవంతుడా?

శిష్యుడు గురూగారి కేసి చూసాడు, గురూజీ "ఓకే" అన్నట్టు తల ఊపాడు.

శిష్యుడు: ఠీక్ హై! ముత్యాల రెడ్డీ జీ కే ఘర్ ఆకే లేనా! (ఇంకేమి చేస్తామన్నట్టు end చేసాడు).

సాయబు: మీరు, ముత్యాల రెడ్డి గారి తాలూకా?

శిష్యుడు: హా! హం ఉన్కే ఘర్ ఆయే హై!


సాయబు: ఆయనకి మాత్రం చెప్పకండే! ఇమ్లీ, ఉఠో (Whistle వేసాడు. మేకపోతు లేచి కూర్చుంది). మీ కాల్మొక్త, రెడ్డి కి చెప్పకండి సాములు! (పెట్టె బేడా సర్దుకుని, మేకలతో పరుగు లంకించాడు).

శిష్యుడు: హా, హం ఉస్కో బిల్కుల్ నహీ బతాఎంగే! (హిందీ లో కంటిన్యూ చేసాడు శిష్యుడు).

శిష్యుడు: (గురూజీ కేసి తిరిగి), హం చలే!

గురూజీ: (సీరియస్ గా), వాడెళ్లిపోయాడు, తెలుగు లో మాట్లాడు.

శిష్యుడు: ఓహ్ (మర్చిపోయినట్టు పేస్ పెట్టి...) మాఫ్ కర్నా, అంటే, సారీ గురూగారు!

Serial Killers - III 

ఎట్టకేలకి T. V. S. శాస్త్రి (ఉరఫ్ TV శాస్త్రి) అతని శిష్యుడు ముత్యాల రెడ్డి ఇంటిలో ప్రవేశించారు. గురూజీ డ్రాయింగు రూమే తనకి ఉండటానికి కావాలన్నారు. చివరికి, మార్పులు చేసి, దాని పైని గది ఆయనికి, శిష్యుడికి ఇవ్వడం జరిగింది. గురూజీ చాలా గణించి, ముత్యాలకి "ఆల్ ద బెస్ట్, proceed" చెప్పడం జరిగింది.

వచ్చిన అయ్యవార్లని, మొదటి రోజే నాయక్ తగులుకున్నాడు. శిష్య పరమాణువు తోటి,

నాయక్: గురువు గారు?
శిష్యుడు: (తన కేసి చూసి మాట్లాడుతున్న నాయక్ కేసి చూసి, తన వెనకాల చూసుకుంటూ, ఎవరూ లేకపోవడంతో, మళ్ళీ నాయక్ ని ఎగా దిగా చూసి) గురువు గారు ఇక్కడ లేరుగా! (ఇలా అని, ముందుకి వెళ్ళబోయాడు)
నాయక్: నేను అనేది మీ గురించే అయ్యవారూ!
శిష్యుడు: ఇదిగో బాబు, గురూజీ అంటే ఆయన (దూరంగా ముత్యాలతో మాట్లాడుతున్న గురువు గారిని చూపించి), నేను ఆయన శిష్యుడిని.
నాయక్: తప్పయ్యింది లే గాని అయ్యవారూ, ఇంతకీ మీరు ఈ ఊర్లోనే ఉంటారా?
శిష్యుడు: (కొంచెం స్వరం పెంచి) మేము ఇక్కడెందుకు ఉంటాం? మాది అమలాపురం.

-- 2 --
శిష్యుడు ఏదో అవసరం వచ్చి కిందకి వచ్చి వెతుకుతున్న గురువు గారికి, నాయక్ తో మాట్లాడుతున్న శిష్యుడు కనిపించాడు.

శిష్యుడు: అబ్బే, ఇది గురూజీ TVS కాదు, ఆయన వియ్యంకుడిది, ఆయన ఇక్కడేగా ఉంటాడు.
నాయక్: .....
శిష్యుడు: ఆయన్ని ఇప్పుడు TVS శాస్త్రి అని పిలవడం లేదు, ఆయన TVS అమ్మేసారు గా!
నాయక్: ...
శిష్యుడు: అబ్బే, ... (ఇంకా ఏదో చెప్పబోతున్నాడు)

ఇంతలో గట్టి గట్టి గా మాట్లాడుతున్న శిష్యుడి జబ్బ దొరకబుచ్చుకుని,

గురూజీ: ఉరేయ్, ఉరేయ్, ఉరేయ్ శు౦ఠా! ఊరు మారావు కదా అని  ఏమిటీ అపచారం? దరిద్రుడా, దరిద్రుడాని!?
శిష్యుడు: (నాయక్ తో...) కాస్త ఉండు (చెయ్యి చూపించాడు. గురువు గారి కేసి తిరిగి ..., ఉత్తరీయం సవరించుకుంటూ, దీర్ఘం తీస్తూ...) ఏమిటండీ!? (ఈ లోపులో అక్కడినించి నాయక్ ఉడాయించాడు).

TV శాస్త్రి: (లో వాయిస్ లో) ఉరేయ్ తలకి మాసిన వెధవాని, ఇలా ఎవడుబడితే వాడితో మాట్లాడితే నాలిక మీద వాక్సుద్ధి నిలబడద్దు రా? (ఎటో చూస్తూ, ఏదో ఆలోచిస్తున్న శిష్యుడి తో ..., ఈ మాటు గట్టిగా) పద, సంధ్య వార్చుదువు గాని. 

-- 3 --
వీళ్ళు వచ్చిన రెండు రోజులకి అనుకుంటా, "మొదలు లేని కధ" రచయిత సిఫార్సు చేసిన కుర్ర రచయిత వచ్చాడు. పాపం ఆయనకి ఖాళీ లేదట అందుకే ఇతనైనా బానే ఉంటుందని, ఇతన్ని పంపించారు. ముతక గోధుమ రంగు లాల్చి, తెల్ల  పాంటు వేసుకుని, అవే కార్బను ఫ్రేము కళ్ళద్దాలతో భుజానికి సంచీతో విచ్చేసాడు అతను. ఇంకా ఏమిటంటే, బుగ్గన కిళ్ళీ కూడా ఉంది.

కుర్ర రచయిత: వణక్కం (చేతులు జోడించి కొద్దిగా వంగి నమస్కరించాడు).

ముత్యాలు నమస్కారం పెట్టి కూర్చోమన్నాడు.

కుర్ర రచయిత: నాన్ బయిసిగాల్లీ (basically) ఒండు, కేరళ్ ఇంద. నన్ పేయెరు, మన్నవుజ్ (మనోజ్), తెంబి (తంబి) పెరియబాకరన్ (ప్రభాకరన్). నన్నింద ఫిల్మ్ ఇండస్స్త్రిల్లు తెంబి పేయెరు. (చాలా సార్లు బుర్ర పైకి కిందకీ ఊపుతూ చెప్తున్నాడు).

ఇంతలో ముత్యాల సెగట్రీ,

సెగట్రీ: తనని "తంబీ" అని పిలవమంటున్నాడు. (అయోమయం గా చూస్తున్న ముత్యాలు, గురూజీ తదితరులకి clarify చేసాడు).

తంబి: ఉ.. ఉ.. ఉ.. ఉ.. (నాలుగు సార్లు తల ఊపుతూ చెప్పాడు).

కొంచెం సేపు ఆ సీన్లో అందరూ అలాగే ఉండిపోయారు. ముందుగా తేరుకున్న ముత్యాలు,

ముత్యాలు: సర్లే గాని తంబీ, ఇప్పుడు మనం తీసే సీరియల్లు, (కళ్ళు పైకెత్తి తంబి కళ్ళల్లోకి చూసిన ముత్యాలకి అనుమానం వచ్చింది), మీకు తెలుగు తెలుసు కదా?

తంబి: స్వళ్ళపం ( వేళ్ళతో indicate చేసాడు. తల ఊపుతూ, continue చేయ్యమన్నట్టు చెయ్యి తిప్పాడు).

ముత్యాలు: మనం తీసే సీరియల్లు, పది వేల ఎపిసోడులు ఉండాలప్పా. మొదలు లేని కధకి ఎన్ని అవార్డులు, డబ్బులు వచ్చినయ్యో మనకి ఇంకా ఎక్కువ రావాల, ఏంటి? (తంబి మళ్ళీ తల ఊపాడు).

తంబి: (తలకాయి ఊపడం ఆప్చేసి) బయిసిగాల్లి ఒండు, స్తోయేరిన (స్టొరీ) మేళ్ళు (మలయాళం లోనా), ఊర్ (Or) తెలింగు (తెలుగు లోనా)? (Clarity  కోసమని మొట్ట మొదటి డవుటు అడిగాడు తంబి).

ముత్యం: (గురూగారి కేసి చూసాడు, గురూజీ తల అడ్డం గా ఊపాడు. ముత్యం తంబి కేసి తిరిగి ...) తెలుగు లో (చెప్పాడు).

ఆ ఈవినింగ్ చర్చలు ముగిసాక స్టోరీ ఒక రకం గా ఫైనలైజ్ అయ్యింది. ఇండస్త్రీ లో పేరున్న చక్రవర్తి హీరో గాను, దమయంతి హీరోయిన్ గాను settle అయ్యారు. మిగిలిన వాళ్ళని ఇంకా ఫైనలైజ్ చెయ్యలేదు. స్టొరీ sittings లో తనని కూడా involve  చెయ్యాలన్నారు గురూజీ, ముత్యం "ఎంత మాట" అని ఒప్పేసుకోవడం జరిగింది.

మొత్తానికి, పూర్వ రంగం సిద్ధం అయ్యింది.
(సశేషం)