అర్జునుడు - V

శైలజ పెద్ద గావు కేక పెట్టింది. అర్జున్ ని కుదుపుతూ, గట్టిగా అరుస్తూ, ఒక చేత్తో చచ్చి పడున్న మృత దేహాలకేసి చూపిస్తూ ఉంది. అర్జున్ ని hysterical గా అదే పనిగా కుదుపుతోంది. లేచిన అర్జున్, తన ఊపుకి కింద పడిన తన కళ్ళజోడు తీసుకుని, ఏంటన్నట్టు చూసాడు. తనే చంపిన మృత దేహాలు కనిపించడం తో, కొద్దిగా ఖంగారు పడ్డాడు అర్జున్. తమాయించుకుని చూస్తున్న అతనితో,

శైలజ: Sorry! (క్షమించమన్నట్టు అనునయం గా అంది).

అతనికేసి మాట్లాడుతున్న శైలజకి అర్జున్ shirt మీద వీపు పైన, ఒక పెద్ద రక్తపు మరక కనిపించింది. అనుమానం, భయంతో అతనికేసి చూస్తూ,

శైలజ: ను... ను... ను... నువ్వే, నువ్వే చంపావు, ను.. ను... ను... నువ్వే!? (భయ౦ తో నోట మాట రావడం లేదు తనకి, పైగా నమ్మ బుద్ది వెయ్యడం లేదు).

ఔనన్నట్టు, తల దించుకున్నాడు అర్జున్. ఈ సారి శైలజ ఇంకా గట్టిగా అరిచింది.

- 2 -
చాలా సేపు అతనికి దూరం గా కూర్చుంది శైలజ. అతను తను చూసిన అర్జున్ అయితే కాదు, ఎందుకో అంతా తెలిసి మోసం చేసి పెళ్లి చేసుకున్నాడు అనిపిస్తోంది. మోసగాడు, హంతకుడా అంటే, అతని మొహం చూస్తే, అలా అనిపించడం లేదు. ఇందాకటి నించి చూస్తోంది, అర్జున్ మొహంలో ఎందుకో acceptance కనిపించడం లేదు, కొద్దిగా బాధపడుతున్నట్టు ఉంది, ఆ dead bodies కేసి అర్జున్ చూసినప్పుడల్లా. చివరికి అతను అమాయకుడే అని నమ్మింది శైలజ.

శైలజ: (అతని దగ్గరగా వెళ్లి) ఎందుకు చంపావ్, attack చేసారా? (మెల్లగా అడిగింది. అర్జున్ అవునన్నట్టు తల పంకించాడు. అతను ఏదో తప్పు చేసినట్లు తల దించుకునే ఉన్నాడు)

శైలజ: ఎ... ఎలా చంపావ్? (ఈ సారి కొంచెం determined గా గట్టిగా అడిగింది. అర్జున్ కొంచెం సేపు అలాగే ఉండి, తల అడ్డం గా ఊపాడు).

- 3 -
ఇంత సేపూ మాట్లాడుతున్న శైలజకి అర్జున్ harmless అని నమ్మకం కుదిరింది.

శైలజ: జేమ్స్ బాండా, spy కదా, జేమ్స్ బాండ్ కదా? (అడిగింది దించిన అర్జున్ మొహంలో మొహం పెట్టడానికి ప్రయత్నిస్తూ. అర్జున్ అడ్డం గా తల ఊపాడు)

శైలజ: (తనే మళ్ళీ) ఎందుకు చెప్పడం లేదు, చెప్తే చంపేస్తారు కదా, అందుకే చెప్పడం లేదు, (కొంచెం సేపాగి) కదా? (అడిగింది)

అర్జున్: (కళ్ళల్లో నీళ్ళతో, face పైకెత్తి) గుర్తుకు రావడం లేదు (గట్టిగా అరిచాడు. మళ్ళీ తనే తల పట్టుకుని, ఈసారి కాస్త మెల్లగా) గుర్తుకు రావడం లేదు, అంతే.

శైలజ: (అర్జున్ దగ్గరికి వచ్చింది, అతని జుట్టులో వేళ్ళని పోనిస్తూ) అయితే గుర్తుకి తెచ్చుకోవడానికి try చెయ్! (అనునయం గా చెప్పింది)

అర్జున్ కళ్ళు మూసుకుని అంతా గుర్తు తెచ్చుకోవడానికి try చేస్తున్నాడు. అంతా గుర్తుకి వస్తున్నట్టే ఉంది, కాని బల్లెం తో తను పొడిచిన scene గుర్తుకి రావడంతోటే, అతనికి చాలా భయం వేస్తోంది. అమాంతం కళ్ళు తెరుచుకుంటున్నాయి. భయం తో heart-beat పెరిగి, ఆందోళనగా లేస్తున్నాడతను. మళ్ళీ శైలజ ని చూసి, కళ్ళు మూసుకుంటున్నాడు అతను.

ఇదంతా సముద్రం కేసి చూస్తున్న శైలజ గమనిస్తూనే ఉంది. ఓహో, అన్నట్టుగా కొంచెం కనీ కనిపించనట్టు తల పైకెత్తి, మళ్ళీ దించింది.

- 4 -
ఆ దీవిలోఅవతలి వైపు ఉన్న ఆటవికులలో కలకలం నెలకొంది. శత్రు వేగులను చంపుతామని వెళ్ళిన యువరాజు, అతని సహాయకులు, ఇద్దరు మెరికల్లాంటి యోధులు ఇంకా రాలేదు. సమయం, రాత్రి కావస్తోంది. ఎంత late అయ్యినా ఈ మధ్యాన్నానికి వచ్చి ఉండాలి మరి.

రాజ గురువు: (ఇతడిని రాజే పిలిపించాడు. Trance లో ఉన్నట్టు ఊగుతున్నాడు అతను). యువరాజు అదుల్య వీర, మరణించాడు. (Announce చేసాడు)

ఈ మాట వింటూనే, ఆత్రుతగా నిలబడి చూస్తున్న, రాజు తన సింహాసనం లో కూలబడ్డాడు.

రాజ గురువు: (మళ్ళీ తనే), అతని వెంట వెళ్ళిన ఇద్దరు వీరులు కూడా మృత్యు వాత పడ్డారు. మహావీరుడైన అతనిని ఎదిరించి, తమ చావు తామే కొని తెచ్చుకున్నారు.

ఇంతలో ఒక వేగుల వాడు, సాదివూ (సహా దేవుడు) వచ్చాడు.

సాదివూ: మహారాజులకి ప్రణామాలు! దుర్వార్త మోసుకు వచ్చినందుకు క్షంతవ్యుడ్ని. (కొద్దిగా రాజు గారి కేసి చూసి, మళ్ళీ కళ్ళు వంచాడు. అతడు మొత్తమంతా తల వంచుకునే ఉన్నాడు.) యువరాజు అదుల్య వీర, అతని సహాయకులు ఉ౦పకతి, ఆర్కేబు వీర స్వర్గాన్ని పొందారు. (ఇంకా చెప్పబోతున్న అతడిని, తన చెయ్యి చాపి, ఆగమని సైగ చేసాడు రాజు. వెళ్ళమని చేతి సౌజ్ఞ తో చెప్పాడు. అతడు వెళ్ళిపోయాడు).

రాజుకి ఈ మాటలేమి రుచించడం లేదు. కళ్ళల్లో నీళ్ళు, ఎలాంటి వాడైనా తన కొడుకు చావుని జీర్ణించుకోలేక పోతున్నాడు.

రాజ గురువు: (Trance లోంచి లేచాడు. రాజు దగ్గరకి వెళ్లి,) రాజా! బాధ పడకు, వీర లక్షణం కాదు. (భుజం తట్టాడు)

మరో వైపు చూస్తూ, హఠాత్తు గా రాజ గురువు కళ్ళు ఎర్రబారాయి.

రాజ గురువు: అయినా, వీరుడై వీర ధర్మాన్ని మరచిన వాడు, మరు క్షణమే చచ్చిన వాడితో సమానం. నీ కొడుకు చావుతో, మన రాజ్యానికి పట్టిన గ్రహణం వీడి పోయింది, అందుకు సంతోషించు! (ఉపదేశించి నిష్క్రమించాడు).

తల దించుకుని ఉన్న రాజు, రాజ గురువు మాటలకి తల పంకించాడు. అది నిజమని తనకి తెలుస్తూనే ఉంది. కాని ఎందుకో తన కొడుకు చావుని జీర్ణించుకోలేక పోతున్నాడు. ఆలోచిస్తున్న రాజు కళ్ళు ఎర్రబారాయి. బాధ, నిస్సహాయత గా, అది ప్రతీకారేచ్చ గా పరిణమించింది.

తన సైన్యం లోంచి, మెరికల్లాంటి యోధులని తనకు తానే ఎంచాడు రాజు. ఒక్కొకడూ ఆరడుగుల పొడవు తో, విశాలమైన ఛాతి, కండలు తిరిగిన దేహంతో ఉన్నారు. తన సైన్యం లో సగం మందిని, ఎవ్వరికీ తెలియకుండా, చివరికి రాజ గురువు కి కూడా చెప్పకుండా, ఎంచాడు రాజు. అప్పుడు సమయం రాత్రి 8 (మన భాష ప్రకారం) కావస్తోంది. తన కొడుకుని చంపినవాడి చావు తనే దగ్గరుండి చూడాలనుకున్నాడు, అందుకే ఎవ్వరికీ చెప్పకుండా తను కూడా ఆ సైన్యం తో బయలుదేరాడు రాజు.

- 5 -
అప్పుడు సమయం తెలతెల వారుతోంది. అర్జున్ కి సడన్ గా మెలకువ వచ్చింది. అతని తో పాటే లేచిన శైలజ,

శైలజ: ఏ.. ఏమైంది అర్జున్!
అర్జున్: (మాట్లాడద్దు అన్నట్టు గా, నోటి మీద వేలు ఉంచి) ఉష్!

పొదల్లోకి చూస్తున్న అర్జున్ కేసి, మళ్ళీ పొదల్లోకి కొంచెం బెరుగ్గా మార్చి మార్చి చూస్తూ, శైలజ

శైలజ: ఎవరైనా ఉన్నారా... (కొంచెం తలెత్తి చూస్తూ) ... అక్కడ?

అర్జున్ ఏమి మాట్లాడకుండా నే ఉన్నాడు. ఒక్క సారిగా, పైకి లేచి, శైలజ ని అమాంతం ఎత్తి, దూరంగా ఉన్న ఒక రాయి చాటున కూర్చోబెట్టాడు. ఆమె ఎవరికీ కనిపించకుండా కింద పడి ఉన్న కొబ్బరాకులు కొన్ని మీద కప్పాడు. శైలజ అక్కడ ఉన్నట్టు ఎవరికీ కనిపించదు కాని, ఆ ఆకుల సందుల్లోంచి శైలజకి అంతా కనిపిస్తూనే ఉంది. తను  ఏదో అనబోయి భయంగా ఆగిపోయింది. అప్రయత్నం గా కొంచెం ఆకుల నించి దూరంగా, లోపలకి జరిగింది శైలజ.

శైలజ ని అక్కడ ఉంచి, ఒక్క ఉదుటన వెనక్కి తిరిగాడు అర్జున్. కొంచెం దూరం పెద్ద అంగలతో వెళ్లి, అక్కడ ఇసుకలో పడిఉన్న ఒక పెద్ద డాలు ని తీసాడు, అది నిన్న చనిపోయిన అదుల్య వీరది.

అర్జున్ ఇది చేస్తుండగానే ఆకాశం లో రివ్వున బాణాలు ఎగిసాయి. అర్జున్ ఆ పెద్ద డాలుని పైకి తీసి, round గా గాలిలో తిప్పుతూ తన తల మీద రెండు చేతులతో పట్టుకున్నాడు. ఆ శరపరంపర, ఆగడంతోటే ఉ౦పకతి లాంటి కొందరు యోధులు, కత్తి డాలుతో ఇంకొందరు వేగంగా పరిగెత్తుకుంటూ అర్జున్ దిశగా వస్తున్నారు. గాలిలో నిశ్శబ్దం ఆవరించింది. అర్జున్ వాళ్ళ కేసి చూస్తూ ఒక సారి, శైలజ ఉన్న వైపుకి తిరిగాడు. ఆకుల సందుల్లోంచి చూస్తున్న శైలజ, భయం భయం గా అర్జున్ కేసి చూసింది. ఎందుకో తల కొద్దిగా ఊపింది తను.

అర్జున్ ఇలా చూస్తుండగానే, ఇంకొందరు విలుకాళ్ళు ముందుకి వచ్చారు. వారి వెనక కాగడాలు పట్టుకుని కొందరు కనిపిస్తున్నారు. వారి దగ్గరే ఉన్న రాజు, అశ్వారూడుడై ఉన్నాడు. వీళ్ళందరి ని చూస్తూ, గట్టిగా అరుస్తూ, అర్జున్ కేసి తన కత్తి చూపిస్తూ ఉన్నాడు అతను.

అర్జున్ ఇంకొంచెం ముందుకి వెళ్లి, నేలలో ఉన్న రెండు బరిసెలని తీసాడు, డాలుని కింద పడేస్తూ.యుద్ధం భయంకరం గా జరుగుతోంది. ఇప్పుడు అర్జున్ పూర్తి స్థాయి aggressive గా fight చేస్తున్నాడు, అవును మరి, ఇంతమంది తో యుద్ధం చేస్తూ, ఎవరినీ చంపకుండా ఉంటే కష్టం కదా. అర్జున్ మాత్రం సర్వ శక్తులూ ఒడ్డి పోరాడుతున్నాడు.

యుద్ధం మెల్లగా అర్జున్ వైపు మొగ్గుతోంది, లెక్కకు మిక్కిలి వీరాగ్రేసరులు మరణించారు. తన వద్ద ఉన్న వీరులు, అర్జున్ కేసి వెళ్ళడానికి తటపటాయించడం చూసి, రాజుకి ఎక్కడలేని రోషం వచ్చింది. గుర్రం దిగి, తనంతట తానె, అక్కడ ఉన్న ఇద్దరు వీరులని చంపాడు. పెద్ద పెట్టున పెడబొబ్బ పెడుతూ, అర్జున్ కేసి పరిగెడుతూ వచ్చాడు. అతడిని చూసి అక్కడ ఉన్న వీరులు దారి ఇచ్చి పక్కకి తప్పుకున్నారు.

రాజుతో యుద్ధం జరుగుతోంది. ఇదివరకటి యుద్దాల లాగ లేదు ఇది. ఇద్దరూ, చాలా technique తో fight చేస్తున్నారు. అర్జున్ కి fight లో ఎంత ease ఉందో, ఆ రాజుకి కూడా అలాగే ఉంది. వీళ్ళిద్దరూ ఇలా ఎంత కాలం యుద్ధం చేస్తూ ఉన్నారో తెలియదు, అప్పటికి చాలా సేపు అయ్యింది. అయితే రాజుతో యుద్ధం మొదలు పెట్టినప్పుడు, ఈదురు గాలితో పెద్ద వాన పట్టుకుంది. ఇంచుమించు (మన భాషలో) 11 కావస్తున్నా, గాలి వానకి మబ్బులకి ఎక్కువ light కనిపించడం లేదు. ఏదో ఇదివరలో జరిగిన ప్రళయం తాలూకు సంకేతం లాగ, తుఫాను. హోరు గాలి వీస్తోంది, మెరుపులు ఉరుములు, పిడుగుల ధ్వనులు.

ఇద్దరూ యుద్ధం చేస్తూ, తీరాన్ని దాటి అడవి ప్రాంతం లోపలకి వెళ్లారు. అర్జున్ కి ఏమవుతుందో అని, భయంతో శైలజ కూడా, అటు వైపుగా వెళ్ళింది, మిగిలిన వీరుల కంట్లో పడకుండా ఎలాగో. అడవి మధ్యలో ఒక ఎత్తైన ప్రాంగణం మీద యుద్ధం చేస్తున్నారు వాళ్ళు. చుట్టూ అన్ని వైపులా కాగడాలు పెట్టి ఉన్నాయి. వెనకగా, ఆటవికుల గుడి అనుకుంటా, ఉంది.

శైలజ కి చాలా ఆశ్చర్యం గా ఉంది. అసలు "ఇతనేనా తను ఇదివరలో చూసిన అర్జున్" అని తనకి చాలా సార్లు అనిపిస్తోంది. అంత ప్రళయ భీకరమైన వాతావరణం లో అస్సలు అదేమీ లేదన్నట్లుగా అర్జున్ fight చెయ్యడం చూస్తే చాలా ఆశ్చర్యం వేస్తోంది తనకి. తనకి ఎవరు ఎవరో సరిగ్గా కనిపించడం లేదు కూడా, కళ్ళు చిట్లించుకుని చూస్తోంది. ఇంతలో ఒక మెరుపు మెరిసింది. ఆ మెరుపు వెలుగులో, ప్రశాంతమైన అర్జున్ ముఖం శైలజ కి కనిపించి౦ది. అతని ముఖం లోని రాజసం, దర్పం ఆమెకి అప్పుడు పొడగట్టాయి. ఆ మెరుపుల వెలుగులో వెండిలా తళుక్కున మెరిసిన అతని రూపాన్ని అలా చూస్తూ బొమ్మలా ఉండి పోయింది తను.



చివరకి యుద్ధం లో రాజు ఓడిపోయాడు, అలిసిపోయి రొప్పుతూ ఆ ఎత్తైన పీఠం లో ఒక వైపుగా ఉండిపోయాడు. ఇంతలో, చాలా మంది ప్రజలతో రాజ గురువు అక్కడికి చేరుకున్నాడు. వీళ్ళందరినీ చూసి, శైలజ భయంగా, అర్జున్ పక్కకి వచ్చి నిలబడింది. రాజ గురువు జరిగిన దాన్ని అర్ధం చేసుకున్నాడు. అర్జున్ దగ్గరకి వచ్చి,

రాజ గురువు: (తన భాషలో ఏదో అడిగాడు. అర్జున్ కి అర్ధం కాలేదు. అది గమనించి రాజ గురువు) సాదివూ! (దూరం గా ఉన్న సాదివూ ని పిలిచాడు. సాదివూ దగ్గరికి వచ్చాడు. వాడిని మళ్ళీ అదే ప్రశ్న అడిగాడు రాజ గురువు).

సాదివూ (సహ దేవుడు): (తల దించుకుని, చేతులు కట్టుకుని) సాదివూ! (చెప్పాడు)

రాజ గురువు, అర్జున్ కేసి తిరిగి, ప్రశ్నార్ధకం గా కళ్ళు ఎగరేసాడు.

శైలజ: (అర్జున్ తో, low voice తో) ఏంటి?

అర్జున్: పేరడుగుతున్నారు, (రాజ గురువు కేసి తిరిగి) అర్జున్! (చెప్పాడు)

రాజ గురువు, పేరు వినడం తోటే, తన ప్రజానీకం కేసి తిరిగి, ఏదో announce చేసాడు. ఒక చెయ్యి మంత్ర దండం మీద పెట్టి, ఇంకో చేతితో అర్జున్ కేసి చూపిస్తూ ఏదో చెప్తున్నాడు అతను.

అయితే, ఇదంతా దూరం నించి చూస్తున్న రాజు, ఉండబట్ట లేక పోయాడు. అర్జున్ ని చంపడానికి, వేగం గా తన కత్తి తోటి దూసుకు వచ్చాడు. అర్జున్ తప్పించుకున్నాడు కాని, శైలజ చెయ్యి చీరుకు పోయింది. ఇది చూసి, అక్కడ ప్రజానీకం లో ఒకడు, తన గొడ్డలి తో రాజు ని చంపేసాడు. వాళ్ళ దీవి ఆచారం ప్రకారం, రాజు ని యుద్ధం లో ఓడించిన వాడికి, రాజు తన రాజ్యాన్ని అప్పగించాలి. ఇది చెయ్యకపోగా, దొంగ దెబ్బ తీసేందుకు ప్రయత్నించిన రాజుని, ఆ దీవి ఆటవికులు చంపేశారు.

ఇంతలో ప్రజ తో ఏదో మాట్లాడుతున్న రాజ గురువు,


రాజ గురువు: అర్జున, వీరార్జున! (అర్జున్ కేసి చూపిస్తూ అన్నాడు).

అర్జున్ నివ్వెరపోయాడు.ఆ దీవి ఆచారం ప్రకారం, వాళ్లకి ఇప్పుడు అర్జునే రాజు. ఆ కాగడాల వెలుగులో, అశేషమైన ప్రజానీకం అర్జున్ కి మోకరిల్లింది.

-- (సశేషం) --

అర్జునుడు - IV

    కళ్ళు తెరిచిన శైలజకి దూరంగా అర్జున్ కనిపించాడు. ఒక గుడ్డ సంచీ లో, కొన్ని పళ్ళు తీసుకు వస్తున్నాడు అతను, చేతిలో ఒక కర్ర. ఎదురుగా చలి మంట వేసి ఉంది. అప్పుడు బహుసా రాత్రి 7-8 అయ్యి ఉంటుంది.

    రివ్వు రివ్వున కెరటాలు ఎగుస్తున్నాయి. శైలజ, అర్జున్ పక్క పక్కగా కూర్చున్నారు. శైలజ అర్జున్ ఇద్దరూ కూడా, మోకాళ్ళలో మొహం దాచుకున్నట్టు కూర్చున్నారు. Sudden గా తల పైకెత్తి శైలజ అంది,

శైలజ: It's ok అర్జున్. బతికే ఉన్నాం కదా. పైగా land మీదే ఉన్నాం, ఏమి పరవాలేదు లే. (పరవాలేదు అంటున్నప్పుడు ఆమె గొంతు వణికింది. కొంచెం సేపాగి మళ్ళీ తనే), అయినా flight లో అందరూ పోవడమేంటి, మనం ఇద్దరమే ఉండటం ఏంటి? పైగా ఇంక దొరకదేమో అనుకుంటూ ఉంటె, land దొరికింది.

అర్జున్ కొంచెం confidence తెచ్చుకుని, ఆమె కళ్ళల్లోకి చూసాడు. అతను తన కళ్ళల్లోకి చూడటం గమనించి,

శైలజ: (కళ్ళు పెద్దవి చేసి) కదా! (కన్విన్సు చేస్తున్నట్టు అంది. అర్జున్ ఏమి మాట్లాడలేదు, తల దించుకుని మళ్ళీ ఇంకో వైపు తిరిగాడు. శైలజే మళ్ళీ), ఇంత హెల్పు చేసిన వాడు, తప్పకుండా మనల్ని ఇంటికి చేరుస్తాడు లే. (నిర్లిప్తం గా పూర్తి చేసి, తల కిందకి దించుకుంది. మళ్ళీ తల పైకెత్తి), అయినా I like it here అర్జున్, అయినా ఎవరికైనా ఇంత మంచి honeymoon దొరుకుతుందా చెప్పు, అందరికీ దూరంగా, nature మధ్యలో! (కళ్ళల్లో మెరుపుతో).

ఇద్దరూ, తీరాన్ని తాకి బద్దలౌతున్న మళ్ళీ మళ్ళీ ప్రయత్నిస్తున్న అలల్లా, మొక్కవోని ఆత్మవిశ్వాసం తో ఉన్నారు.

-2-

ఆ ద్వీపానికి రెండో వైపున, ఒక ఆటవిక జాతి ఉంది. ఆ ఆటవిక మాంత్రికుడు (రాజగురువు కూడా) trance ఉన్నట్టుగా ఊగుతున్నాడు. ఎదురుగా ఒక మంట మండుతూ ఉంది.

రాజగురువు: మన ద్వీపానికి అవతలి వైపు ఇద్దరు వింత మనుషులు దిగారు, ఒక ఆడా ఒక మగ. వారి వేష భాషలు, చాలా విచిత్రం గా ఉన్నాయి. (ఈ మాట వింటూనే, యువ రాజు "అదుల్య వీర" ఆసనం లోంచి లేచాడు).

యువరాజు: అయితే, ఆ శత్రు వేగులను ఇప్పుడే సంహరించి వస్తాను. (తన సహాయకులు ఇద్దరికే సౌజ్ఞ చేసాడు, ఇద్దరూ అతన్ని అనుసరించి ముందుకి కదిలారు. అయితే trance లోంచి లేచిన రాజగురువు).

రాజగురువు: తప్పు యువరాజా, తప్పు. అతడు మహా వీరుడు, మహా శక్తి వంతుడు. అతడిని సంహరింప ప్రయత్నింపక, మన వైపు తిప్పుకొనుట మంచిది.

యువరాజు: హు, వీరుడు!! ఈ రాజ్యమున నా కన్నా వీరుడెవరు? ముసలివారు, చాదస్తాలు మానుకుని, దయచేయండి. మా మాటకు విలువ ఇచ్చిన మాకూ, మీకూ ఇద్దరకూ ఉచితము. (తన తండ్రి రాజు కి, రాజ గురువు కి ఒకేసారి warning ఇచ్చాడు. తన సహాయకులు ఆర్కేబు, ఉ౦పకతి తో వెళ్తున్న అతనిని ఆపే ధైర్యం ఆ సభ లో ఎవరికీ లేకపోయింది).

-3-

అప్పుడు సమయం తెలతెలవారుతోంది. చెట్ల చాటును౦చి, అదుల్య వీర, అతని సహాయకులూ చూస్తున్నారు. ఆ time కి, అర్జున్ శైలజ ఇద్దరూ నిద్రపోతూ ఉన్నారు. శైలజ అయితే గురక కూడా పెడుతోంది. నిన్నంతా అలసి పోయిందేమో, నిద్రలో దొర్లుకుంటూ దూరం గా ఉన్న ఒక పడిపోయిన చెట్టు కాండం కౌగలించుకుని పడుకుని ఉంది. చెట్లచాటు నుంచి ముగ్గురూ బయటకు వచ్చారు. ఉ౦పకతి కి signal ఇచ్చాడు అదుల్య వీర. ఉ౦పకతి చేతిలోకి ఒక బల్లెం తీసుకుని, గురి చూసి అర్జున్ మీదకి విసిరాడు.

అర్జున్ కి అప్పుడు, ఒక విచిత్రమైన కల వస్తోంది. ఇదివరకు వచ్చినట్టు గానే, రధం, అందులో నిండు చూలాలు, ఒక రాజు రధాన్ని నడపడం, పెద్ద తుఫాను వానలో, ఇదంతా వస్తోంది. వాళ్ళు రధం లోంచి దూకినప్పుడు, ఇదివరకు కలలో, తెల్లటి వెలుగు కనిపించింది అతనికి. ఈ సారి, వాళ్ళు ఇద్దరూ, ఒక గుడి ప్రాంగణం లో పడటం కనిపించింది. దానితో పాటు, గుడి గంటలు, ఈదురు గాలికి చాలా ఎక్కువగా మోగుతున్నాయి. ఈ భయ౦కరమైన శబ్దానికి అతనికి మెలకువ వచ్చింది. ఆ ఉత్తర క్షణ౦ లో తనపైకి వచ్చిన బల్లాన్ని అప్రయత్నం గా తన కుడి చేతితో పట్టుకున్నాడు అర్జున్.

ఉ౦పకతి, అదుల్య వీర కొంచం ఆశ్చర్యపడ్డారు. పైకి లేచిన అర్జున్ కి, తీవ్రమైన ఆయాసం గా అనిపిస్తోంది. శ్వాస తీసుకోవడం కష్టం గా ఉంది. పక్కనున్న కళ్ళజోడు తీసుకుని, పెట్టుకున్నాడు. తూలి పడబోయి, బల్లెం సహాయంతో నిలదొక్కు కున్న, అర్జున్ ని, అతని కళ్ళద్దాలని చూసి,

అదుల్య వీర: వీరుడు, మహా వీరుడు!? (అర్జున్ కేసి చూపిస్తూ, పరిహసిస్తున్నట్టు అన్నాడు. అతని నవ్వుతో మిగిలిన ఇద్దరూ కూడా శృతి కలిపారు).

అర్జున్ కి పెద్దగా ఏమి తెలియడం లేదు, నవ్వులు దూరం నించి వినిపిస్తున్నట్టు ఉన్నాయి. మనుషులు లీలగా కనిపిస్తున్నారు, ఆయాసం ఎందుకొచ్చిందో తెలియదు కాని, ఇప్పుడు తగ్గుతోంది కొంచం.

యధాలాపం గా, ఇంకొక బరిసె తీసుకుని, ఉ౦పకతి విసిరాడు నవ్వు ముఖం తో. అర్జున్ తన ఎడమ కాలు, కొద్ది గా వెనక్కి జరిపాడు. కుడి చేతిలో బల్లెం ఉంది. ఒక్క సారి గా, మడమ rotate చేసి, ఎడమ వైపుకి తిరిగాడు. ఉ౦పకతి విసిరిన బల్లెం అర్జున్ చొక్కా గుండీలని తాకుతూ వెళ్ళిపోయింది. అర్జున్ shirt button ఒకటి, దారం తెగడంతో, నేలమీద పడింది.

కొంచం disappoint అయ్యిన, అదుల్య వీర, ఉ౦పకతి ని తొందర చేసాడు.ఈ సారి, కొంత దూరం పరిగెత్తి, గాలిలో ఎగిరి (నేలకి సమాంతరం గా బాడీ ఉంచి), round తిరుగుతూ ఒక angle లో ఉన్నప్పుడు, చేతిలో ఉన్న బరిసె విసిరాడు ఉ౦పకతి.

అర్జున్ కి మాత్రం ఏమి చేస్తున్నాడో, ఎలా చేస్తున్నాడో తెలియడం లేదు. సరైన సమయానికి ఎలాగో, ఆయుధం గుండెల్ని చీల్చకుండా తప్పించుకోగలుగుతున్నాడు అంతే. చచ్చిపోతానేమో అనే భయం తో, అతనికి శ్వాస లయ తప్పుతోంది.

ఈ సారి అర్జున్ ఉ౦పకతి ని face చేస్తూ తిరిగాడు. తన ఎడమ కాలిని ఇంకా వెనక్కంతా జరిపి, ఒకే సారి, కుడి కాలి మోకాలి మీద కూర్చున్నాడు (పరుగుపందెం లో భంగిమ లాగ). ఈ సారి ఉ౦పకతి బల్లెం అతని తల వెంట్రుకలని రాసుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.

ఉ౦పకతి కి, అదుల్య వీరకి, ఆర్కేబు కి ఆశ్చర్యానికి అంతు లేదు. ఉ౦పకతికి చెందిన, ఒక అద్భుతమైన విన్యాసమది. అసలా బల్లెం ఏ angle లో విసురుతాడో, ఎప్పుడు విసురుతాడో, మహా వీరులకి కూడా చెప్పడం బహు కష్టం. అటువంటిది, సునాయాసం గా, దాన్ని అర్జున్ తప్పించుకోవడం తో, తమ ఆశ్చర్యాన్ని దాచుకోలేక పోయారు.

రివ్వున గాలి వీచింది. ఆ ప్రదేశం అంతా, ఒక సారి పూనకం వచ్చినట్టు ఊగింది. దూరంగా, ఒక నీటి చెలమలో నీటి బిందువులు పడుతున్న శబ్దం, గడుస్తున్న సమయాన్ని కొలుస్తున్న గడియారపు శబ్దం లా ఉంది. అర్జున్ కి ఇంకా అంతా బాగా కనిపించడం లేదు, ఆయాసం ఇప్పుడే కొద్దిగా తగ్గినట్టు ఉంది. ఆయాసం తగ్గించుకుని, లేచి నిలబడ్డాడు.

ఉ౦పకతి తన చిట్టచివరి విన్యాసాన్ని ప్రదర్శించాడు. పరిగెడుతూ, నెల బారుగా వంగి, ఒక బల్లెన్ని విసిరాడు. ఆ విసిరిన చేతిని, నేలపై ఆనించి, direction మార్చుకుని, రెండో చేతిలోని బల్లేన్ని ఇంకో దిశనించి విసిరాడు. విసిరి, నెల పైన పడి, round గా దొర్లుతూ, అర్జున్ నించి దూరంగా జరిగాడు.

ఇది చాలా పరిచయం ఉన్నట్టుగా, చేతిలోని తన బల్లేన్ని, ఒక angle లో తిప్పి, రెండిటినీ ఒకే సారి అడ్డుకున్నాడు అర్జున్. దూరంగా లేచి నిలబడిన ఉ౦పకతి, ఇంకా దూరంగా తన మిత్రుల వైపు పరిగెత్తాడు. ఇంక లాభం లేదని,  ఉ౦పకతి చేతిలో రెండు చిన్న బరిసెలని తీసుకున్నాడు. అర్జున్ కి ఇందాకటి ఆయాసం అయితే తగ్గింది గాని, అప్పుడప్పుడూ శ్వాస లయ తప్పుతోంది.

అర్జున్ వైపు తిరిగి, కుడి చేతి బల్లేన్ని, కింద నించి పైకి ఏటవాలుగా కదిపాడు, ఎడమచేతి బల్లెం తో, కొంచెం horizontal angle లో పైనించి కింద వైపు, ఎడమ వైపు నించి అర్జున్ మీదకి దాడి చేసాడు.

- 4 -

అర్జున్ అన్నింటినీ తప్పించుకుంటున్నాడు. యుద్ధం భయంకరం గా జరుగుతోంది. చాలా concentration తో ఫైటింగ్ చేస్తున్నాడు అర్జున్. ఇదివరకు గుండెలదాకా వచ్చిన ఆయుధాన్ని చూసి, గుండె లయ తప్పేది, కాని ఇప్పుడు మాత్రం అలా కావడం లేదు. మెల్లగా తన ఆయాసం, గుండె లయ తప్పడం పోయాయి. అతని కళ్ళల్లో,  ఉ౦పకతి, అతని చేతిలోని ఆయుధం మాత్రమే కనిపిస్తున్నాయి, మిగిలిన ప్రపంచం అతని దృష్టిలో లేనట్లే. అంత ఏకాగ్రతతో యుద్ధం చేస్తున్నాడు అతను.

చాలా సేపయ్యింది. అక్కడి తెలతెలవారుతున్న lighting కొంచం, చాలా కొంచం improve అయ్యింది. సూర్యుడు, కదిలితే ఈ యుద్ధం ఎక్కడ miss అవుతానో అన్నట్టు, ఉదయిస్తున్నట్టుగానే ఉండిపోయాడు. గాలి వీచడం ఆగిపోయింది. తెల్లవారే సమయం లో అటూ ఇటూ తిరిగే పక్షులు ఎక్కడా కనిపించడం లేదు.

కొంత సమయం అయ్యాక, ఉ౦పకతి ఆగిపోయాడు, రొప్పుతూ ఉండిపోయాడు. అర్జున్ కి మాత్రం అంత ఆయాసం లేదు, గట్టిగా గాలి పీల్చి కొద్దిగా ఉమ్మాడు అంతే. ఇక చిట్ట చివరి ప్రయత్నం చేసిన అతడు, అప్రయత్నంగా వెళ్లి దూరంగా నేల పైఉన్న, బరిసె మీద పడ్డాడు. కోసుగా ఉన్న ఆ బరిసె మొన, తన కంఠాన్ని కోయడంతో, అప్పటికప్పుడే చనిపోయాడు అతను. 

నిజానికి, అర్జున్ తన ఫైటు లో, ఉ౦పకతిని గాయ పరచడం లేదు. తన బల్లెం తో, చాలా సార్లు ఉ౦పకతిని పొడిచే భంగిమ లో ఉండి కూడా, చివరి వరకూ తీసుకు రాలేదు అతను. అతనికి నిజం చెప్పాలి అంటే, కొంచెం అయోమయం గానే ఉంది. అసలీ ఫైటు లో తనకి ఇంత talent ఎలా ఉందొ, అతనికే అర్ధం కావడం లేదు. పైపెచ్చు, ఫైటు లో ఏకాగ్రత మాత్రం వచ్చేస్తోంది, ఏదో సచిన్ టెండూల్కర్ క్రికెట్ ఆడినట్టు. ఎందుకు వస్తోందో అర్ధం కావడం లేదతనికి. అసలు ఇప్పటి వరకూ చాలా భయపడినవన్నీ ఇప్పుడు, ఇంత ఈజీ గా ఎందుకు అనిపిస్తున్నాయి? 

ఈ సారి అదుల్య వీర నోట్లో నములుతున్న పుల్లముక్క ని ఊసాడు. కొంచెం బాధగా పేస్ పెట్టి, అర్జున్ వైపుకి తన ఒరలోని కత్తి తీసి కదిలాడు. కొంచెం దూరంలో ఉన్న ఆర్కేబు కేసి చూసి, ముందుకి వెళ్ళమన్నట్టు, తల ముందుకి ఊపుతూ సైగ చేసాడు. కొంచెం ముందూ వెనకా చూస్తున్న ఆర్కేబు, ముందుకి కదిలాడు. అసలు వాళ్ళ తెగ కట్టుబాటు ప్రకారం, ఒక వీరుడితో ఒకరే యుద్ధం చెయ్యాలి.

ముళ్ళ గదతో తన వైపుకి వచ్చిన ఆర్కేబు ని సునాయాసం గా చంపివేశాడు అర్జున్. మళ్ళీ concentration తో ఫైటు మొదలు పెట్టాడు అర్జున్. ఈ సారి, ఇంకా aggressive moves అతనికి వస్తున్నాయి. అతను కదులుతున్న వేగం, అతని moves అద్వితీయం గా ఉన్నాయి. అదుల్య వీర సామాన్యుడేమి కాదు, ఆరడుగుల పొడుగు, కండలు తిరిగిన దేహం, రాజ లక్షణాలు ఉట్టి పడుతున్న మొహం. ఒక రకం గా చెప్పాలంటే, ఈ నాడు మన ప్రపంచం నించి కనుమరుగైన ఖడ్గ విద్య అంతా అతని దగ్గరే ఉంది.

చిట్ట చివరకి అదుల్య వీర చనిపోయాడు. తన బల్లేన్ని ముందుకి push చేసి, అదుల్య వీరని పొడిచాడు అర్జున్. Solid blow తగిలిన అదుల్య వీర, చేతిలో ముందుకి దూసిన కత్తితో, ఆ ఇసుక beach లో పడిపోయాడు. అర్జున్ చాలా concentration తో, trance లో ఉన్నట్టుగా అలాగే ఉండిపోయాడు. ఒక అద్వితీయమైన యుద్ధ భంగిమలో ఉన్నాడు అతను.

అతని concentration కొద్ది సేపటికి break అయ్యింది.Trance లాంటి స్థితి లోంచి బయటకి వచ్చాడు అతను. బయటకి వచ్చిన అర్జున్ కి, ఎదురుగా మృత దేహాలు, చేతిలో ఆయుధం కనిపించాయి. తనే చంపినట్టు కొద్దిగా గుర్తుకు రావడంతో accept చెయ్యలేకపోయాడు. మళ్ళీ పాత అర్జున్ లా అతనికి భయం ఆవహించింది. అతనికి కళ్ళు తిరుగుతున్నట్టు ఉంది. తల పట్టుకుని, అదే beach లో కొంచెం సేపు తుళ్ళుతూ, తిరిగాడు అర్జున్. జరిగినది తెలుస్తున్నట్టే ఉంది, కాని భయం వేస్తోంది, పూర్తిగా గుర్తుకు రావడం లేదు. అలాగే తిరిగి, ఒక చోట పడిపోయాడు అర్జున్. నిస్సత్తువగా ఉన్న అతనికి, మైకం ఆవహించింది.

(సశేషం)

అర్జునుడు III

    అర్జున్ ఒక సంఘటనని చూస్తున్నాడు. భయంకరమైన వాన, ఉరుములు, పిడుగులు. ఆ వానలో దట్టమైన అరణ్యం గుండా వెళ్తున్న ఒక మెరుపు, నేల మీద మెరుపా అనిపించే ఒక రధం అది. అందులో ఒక రాజు లాంటి వ్యక్తి, ఇంకొక నెలలు నిండిన వనిత. అర్జున్ కి తన గుండె తీవ్రం గా కొట్టుకోవడం తెలుస్తోంది. Anxiety చాలా ఎక్కువగా వస్తోంది, తనకి ఊపిరి తీసుకోవడమే కష్టంగా ఉంది, తీవ్రంగా రొప్పుతున్నాడు ఊపిరి తీసుకున్న ప్రతి సారి, ప్రతి సారికి ఇంకా ఎక్కువగా రోప్పవలసి వస్తోంది అతనికి. ఇంతలో, ఒక భయంకరమైన వెలుగు, ఆ వెలుగు రధం లోని వారిని కమ్మేయడం, చివరికి తెల్లటి వెలుగు తప్ప ఏమి కనిపించకపోవడం, అతనికి అనుభవం అయ్యింది. ఆ వెలుగు చూస్తే కళ్ళు పోతాయేమో అనిపిస్తోంది. అర్జున్ కి శ్వాస తీసుకోవడం ఇంచుమించు కష్టంగా ఉంది.

    అర్జున్ నిద్ర లోంచి లేచాడు. ఆనుకుని శైలజ పడుకుని ఉంది. ఏంటో flight అంతా గందరగోళం గా ఉంది. అప్పుడే మైకు లోంచి announcement వస్తోంది. 

మైకు: Your attention please! మన ఫ్లైటు ప్రస్తుతం rough weather లో ప్రయాణిస్తోంది. ఈ వాతావరణ పరిస్థితులు ఇంకో పది నించి ఇరవై నిముషాలు ఉండవచ్చు, కావున ఎవరి సీట్లలో వాళ్ళు, సీట్ బెల్ట్ పెట్టుకుని కూర్చోవలసిందిగా ప్రార్ధన. 

ఈ కోలాహలం లో శైలజ కూడా లేచింది. కొద్దిగా ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ announcement వస్తున్న స్పీకర్ కేసి చూసింది. కొంచం సేపటికి కాని ఈ ఫ్లైట్ పరిస్థితి వీళ్ళకి అర్ధం కాలేదు. నిజమే, ఫ్లైట్ చాలా rough weather లోంచి ప్రయాణిస్తోంది. చాలా పెద్ద వాన, బహుసా tropical hurricane అయ్యుంటుంది, బయట కురుస్తోంది. అప్పుడప్పుడు మెరుపులు, భయంకరమైన పిడుగులు కనిపిస్తున్నాయి. విమానం ఎలాగైనా దీన్నించి బయట పడితే చాలని అనుకుంది శైలజ. 

అర్జున్ కి కూడా అలానే ఉంది. ఇంతే మొదటి సారి, అలా అనుకో బుద్ది వెయ్యలేదు అతనికి. ఎందుకో తెలీదు, దేవుడిని ప్రార్ధించడం ఎందుకనిపించింది. ఇంతలోనే అనుకున్నాడు, దేవుడిని ప్రార్ధించకపొతే ఎలా? మెడలోని locket చేతిలోకి తీసుకుని ముద్దు పెట్టుకున్నాడు. 

Flight వాడు ఇరవై నిమిషాల్లో పోతుందన్నాడు, అర గంట పైనే అయ్యింది. ఇంకా ఆ తుఫాను లోనే ఉన్నారు ఫ్లైట్ తో సహా అందరూ. ఇప్పుడు ఫ్లయ్ టు లో వాళ్లందరికి అలవాటై పోయింది. ఇంచుమించుగా ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళున్నారు. ఊరికే దేవుడికి కళ్ళు మూసుకుని దణ్ణాలు పెట్టుకుంటోంది శైలజ. అర్జున్ మాత్రం మౌనం గా కిటికీ లోంచి బయటకి చూస్తూనే ఉన్నాడు. ఒక సారి తిరిగి watch time చూసుకున్నాడు అర్జున్. 

ఉన్నట్టుండి ఒక మెరుపు మెరిసింది. ఏదో కరంటు లాంటింది ఫ్లైట్ కి తగలడం తో ఫ్లైట్ ఒక్క సారిగా బాగా shake అయ్యింది. కళ్ళుమూసుకుని ప్రార్ధిస్తున్న శైలజ, ఆ కుదుపుకి "ఆహ్!" అంటూ కళ్ళు తెరిచింది. అర్జున్, తల పైకెత్తి ఒక్క సారి బయటకి చూసాడు. చాలా మంది తమ సీట్ల్లల్లోంచి లేచి, కుడి వైపు కూర్చున్న వాళ్ళు, కిటికీ లోంచి బయటకి చూద్దామని వాలారు. కుడి వైపు propeller తిరగడం మానేసింది. మెల్లగా అది flight light ల వెలుగులో slow అయిపోవడం కనిపిస్తోంది. అసలే అందరూ కుడి వైపుకి చేరిపోవడం, ఇంకా propeller ఆగి పోవడంతో ఫ్లైట్ అంతా కుడి వైపుకు వాలిపోయింది.

ఫ్లైట్ లో చాలా మంది హాహాకారాలు, ఏడుపులు మొదలెట్టారు. చాలా మంది ఏడుస్తున్నారు. అర్జున్ కి ఎందుకో ఏడవాలనిపించడం లేదు. మరీ పెద్ద incident ఏమి జరగడం లేదన్నట్టు శైలజ వైపు చూసాడు. తను కళ్ళు గట్టిగా మూసుకుని దేవుడిని ప్రార్ధిస్తోంది. దణ్ణం పెట్టిన రెండు చేతుల్లోంచి ఒక చెయ్యి తీసి తనకి తానే విసినికర్ర విసిరినట్టు విసురుకోవడం మొదలెట్టింది. అర్జున్ మరొక్కసారి కిటికీ లోంచి బయటకి చూసాడు. అతనూ ఏమి చెయ్యాలో తెలీక గట్టిగా కళ్ళు మూసుకున్నాడు. 

అందరికీ తెలుస్తూనే ఉంది, ఈ పరిస్థితుల్లో flight ఎక్కువ సేపు వెళ్ళలేదు అని. అందరూ ప్రాణాలు చిక్కబట్టుకుని silent గా కూర్చున్నారు. Flight లో స్మశాన నిశ్శబ్దం అలముకొని ఉంది. అర్జున్, ఇప్పుడు భయం వెయ్యడం తో శైలజ చెయ్యి పట్టుకున్నాడు. విసురుకుంటున్న చెయ్యి తను పట్టుకోవడం తో, ఏడుపు మొదలెట్టింది శైలజ. అయినా తను ఎక్కువ ఏడిస్తే అర్జున్ ఎక్కడ భయపడతాడోనని ఏడుపు మానేసి౦ది. ఇద్దరూ ఒకళ్ళ చేతిలో ఇంకొకరు చెయ్యి వేసుకున్నారు. ఆమె అలా చెయ్యడం చూసి, అర్జున్ కళ్ళు తెరిచాడు. ఇద్దరూ ఒకరి కళ్ళలోకి ఇంకొకరు చూసుకున్నారు.

మైకు లో ఏదో announcement వచ్చింది. 

మైకు: Your attention please! Due to the present circumstances, we have to crash land our flight. Please brace yourselves. Put on the seat belts, and wear your life jackets. Our crew will assist you, we might mostly land somewhere in the Pacific Ocean, (మైకు కట్ అయ్యినట్టుగా బీప్ బీప్ మని సౌండ్స్ వస్తున్నాయి).

అందరూ ఏవేవో reactions చూపిస్తున్నారు. అర్జున్, శైలజ మటుకూ ఒకరి కళ్ళల్లోకి ఇంకొకరు చూస్తూనే ఉన్నారు. ఏదో జరుగుతున్నట్టు, ఏదో మైకు లో చెప్పినట్టు వాళ్లకి తెలుస్తూనే ఉంది. ఏమవుతుందో వాళ్లకి sixth sense ఎప్పుడో చెప్పినట్టుగా, ఇవేమీ వినకుండా అలానే ఉన్నారు. వాళ్ళ చుట్టూ చాలా గందరగోళం గా ఉంది. పసిఫిక్ మహా సముద్రం లోనికి విమానం descent స్టార్ట్ చేసింది. దాన్ని descent అనడం కన్నా free-fall అనడం బెటర్.

సరిగ్గా అప్పుడే ఎడమవైపు propeller load ఎక్కువ అవ్వడంతో, cut అయ్యిపోయింది. స్పీడ్ గా తిరుగుతూ వచ్చిన ఆ propeller విమానాన్ని రెండు ముక్కలు చేసింది. ఆ propeller కట్ చేసిన ప్రాంతాల్లోని వాళ్ళంతా హృదయ విదారకం గా చనిపోయారు. సరిగ్గా అప్పుడే విమానం లో మంటలు మొదలయ్యాయి. రెండు అగ్నిగోళాలు ప్రశాంతత ఆవరించిన ఆ సముద్రం లో ఎక్కడో ఒక చోట, పడిపోవడం మొదలెట్టాయి. మంటలు క్రమం గా రెండు parts లోను, propeller కట్ చేసిన ప్రాంతం నించి వ్యాపించడం మొదలెట్టాయి. చేతిలో చెయ్యేసుకుని, ఒకరి వైపు ఒకరు తిరిగి, closed eyes తో, ఆ యువ జంట పసిఫిక్ మహా సముద్రం లోనికి పడిపోయింది. 

అర్జున్ కళ్ళు తెరిచాడు. తామున్న విమానం పార్టు కొంచెం నీళ్ళలో తేలుతోంది. చుట్టూ ముసిరిన లావుపాటి ఈగలు (tropical). చుట్టూరా మృతదేహాలు, కాలిపోయినవి కొన్ని, నీటిలో నానినవి కొన్ని. చాలా భయంకరం గా ఉంది అక్కడ. ఈ లోపల శైలజ కూడా కళ్ళు తెరిచింది. మగత గా, 

శైలజ: ఎ ... ఎ ... ఎక్కడున్నాం? ఏం జరిగింది? (శైలజ కి మొదట నిన్న రాత్రిది గుర్తుకు రాలేదు. చుట్టూ ఉన్నదంతా చూసి, గుర్తుకు తెచ్చుకుంది. అప్పటికే time మధ్యాన్నం అయ్యినట్టుంది, సూర్యుడు నడినెత్తి మీద ఉన్నాడు)

ఇదేమి పట్టించుకోనట్టు అర్జున్, ఆమె చెయ్యిని పక్కకి తీసి, తానున్న part లోకి ముందుకి వెళ్ళాడు. ఏదో వెతుకుతున్నట్టు వెళ్ళిన అర్జున్, కొంచెం దూరం వెళ్ళాక వాంతి చేసుకున్నాడు. కొంచెం సేపు తరువాత, ఒక yellow color లోని bags తో వచ్చాడు అతను. ఒక సెట్ శైలజకిచ్చి,

అర్జున్: ఊదు! (చెప్పాడు).

ఇద్దరూ చాలా సేపు ఊది, రెండు లైఫ్ జాకెట్స్, ఒక yellow color life-boat తయారు చేసారు. లైఫ్ జాకెట్స్ వేసుకుని, లైఫ్ బోటు మోసుకుంటూ, నీళ్ళలోకి ఓపెన్ అయ్యిన flight area లోకి వచ్చారు. Boat ని నీళ్ళలో వేసాడు అర్జున్, అది నీటి మీద తేలింది. అర్జున్ మొదట అందులోకి ఎలాగో దిగాడు. తరువాత చెయ్యి పట్టుకొని శైలజ ని దింపాడు. అంతకు ముందే తెచ్చుకున్న తెడ్లసాయంతో, అతను ముందు కూర్చుని rowing చెయ్యడం మొదలు పెట్టాడు. 

శైలజ కూడా రెండు నిముషాలు rowing చేసింది. Flight నించి కొంత దూరం వచ్చాక ఏడుపు మొదలెట్టింది. చేతులతో ముఖం కప్పేసుకొని వెక్కుతూ ఏడుస్తోంది తను. మొదటి సారి అర్జున్ తనేమి చేస్తున్నది స్పృహ లోకి వచ్చిన సమయం అదే. ఒక సారి కళ్ళ లోంచి కారుతున్న నీళ్ళని తుడుచుకున్నాడు అర్జున్. మళ్ళీ తను చూస్తోందేమోనని వెనక్కి తిరిగి చూసాడు. తను ఏడుస్తూనే ఉంది, మొహం చేతులతో కప్పేసుకుని. కొంచెం సేపయ్యాక ఏడుపు ఆపు చేసింది శైలజ, వెక్కడం ఇంకా ఉంది కాని. 

అర్జున్: ఎం పర్లేదు, Flight లోంచి బయటకి వచ్చేసాం కదా, ఇదిగో ఈ watch చూపిస్తున్నట్టు, ఇలా ఉత్తరం వైపు వెళ్ళాం అంటే,  philippines వస్తుంది, మనం అక్కడికి వెళ్తాం, వాళ్లకి మన సంగతి చెప్తాం, India వాళ్ళం కదా, definite గా help చేస్తారు. (కొంచెం సేపాగి...), రేపు సాయంకాలానికల్లా India లో ఉంటాం (ఏదో తెలిసినట్టు చెప్పేసాడు). 

కొంచెం సేపు ఏడిచి, సొమ్మసిల్లిపోయిందో, లేదంటే అర్జున్ మాటలకి సమాదానపడిందో గాని, శైలజ నిద్రపోయింది. ఆమె నిద్రపోయాక, అర్జున్ ఇహలోకం లోకి వచ్చాడు. ఇంతవరకు ఉగ్గబట్టుకున్న దుఃఖం అంతా తనంతట తానె బయటకి వచ్చేసింది. తనలో తానూ ఇలా అనుకున్నాడు, 

అర్జున్: (స్వగతం) ఉత్తరం వైపు వెళ్తే philippines వస్తుందా, ఎవడు చెప్పాడు? పైగా సూర్యుడు నడి నెత్తి మీద ఉన్నాడు, ఇప్పుడు దిక్కులు చెప్పడం కష్టం. తన watch పని చెయ్యడం ఆగిపోయి, ఇప్పటికి దాదాపుగా ఒక రోజు కావస్తోంది. చుట్టూ ఎక్కడ చూసినా అనంతంగా సముద్రం. నిస్సహాయం గా అనిపించింది అతనికి. చేతికున్న watch తీసి, నీళ్ళలోకి విసిరాడు.

అలా ఇంచుమించు గా ఒక అయిదు గంటలు rowing చేసుంటాడు అర్జున్. ఇంక అతనికి కూడా ఓపిక నశిస్తోంది. ఎక్కడా నేల కనిపించడం లేదతనికి, చెమటలు ధారాపాతం గా కారుతున్నాయి. సూర్యుడు కూడా అస్తమిస్తున్నాడు, ఇక చీకటి పడితే నేల, నీళ్ళు ఏమి కనిపించదు కూడా. అతనికింక ఒళ్ళంతా నిస్సత్తువ ఆవహించింది. Rowing ఇంచుమించి ఆపు చేసి, boat లో నడుంవాల్చి పడుకున్నాడు. కళ్ళు మూసుకోబోతున్నంతలో, అతనికి పైన ఎగురుతూ ఏవో పక్షులు కనిపించాయి. ఏదో అనుమానం వచ్చి చూసాడు, yes, తను అనుకున్నది కరక్టే, అవి కాకులు, crows, Yes!

కాకులు నేలని విడిచి నీటిలో ఎక్కువ దూరం ఎగరలేవు, అవి కనిపించాయంటే దగ్గరలో ఎక్కడో నేల ఉన్నట్టే. ఇనుమడించిన ఉత్సాహం తో rowing మొదలెట్టాడు. ఇంకో అరగంట లో, ఒక దీవి దూరం గా కనిపించింది అతనికి. అదే టై౦ కి శైలజ కూడా లేచింది. ఒడ్డుకి ఇంకా బోటు చేరకుండానే, నీళ్ళల్లోకి దిగి నడవడం మొదలెట్టింది శైలజ. ఇతను కూడా, బోటు వదిలేసి ఆమె వెనకాల నడవడం మొదలెట్టాడు.

తీరాన్ని చేరుతూనే, మోకాళ్ళపైన కూలబడ్డాడు అర్జున్. శైలజ మాత్రం ఇంకా ముందుకి వెళ్లి, అక్కడున్న చెట్లకేసి

శైలజ: Help! Somebody please Help! Help! (చేతులు ఊపుతూ గట్టి గట్టి గా అరుస్తూ, పైకి గెంతుతూ అరుస్తోంది. తనకి హెల్ప్ చెయ్యాలని ఎంత ఉన్న, లేచి నిలబడ లేక పోయాడు అర్జున్, అలాగే బోర్లా పడిపోయాడు. ఎన్నో సార్లు కళ్ళు తెరిచిన అతనికి, శైలజ అరుస్తూ ఉండడం కనిపిస్తూనే ఉంది. కొంత సేపు english, తర్వాత మళ్ళీ తెలుగు, చాలా ట్రై చేసింది తను. ఆ దట్టమైన అడవి లాంటి చెట్లలోకి కొంచెం వెళ్లి కూడా చూసింది. తను అరగంట కి పైగా అరుస్తూనే ఉండడం, తిరిగి వెనక్కి వచ్చి, కూలబడి అతని పక్కని పడుకుని పోవడం, అతనికి కళ్ళు తెరిచినప్పుడల్లా కనిపిస్తూనే ఉంది. చివరికి అతనికి కూడా నిద్ర ఆవహించింది. సూర్యుడు అస్తమించాడు).

 (సశేషం)

అర్జునుడు II

    అర్జున్, శైలజ honeymoon కి new zealand వెళ్తున్నారు. విమానం malaysia మీదుగా new zealand వెళ్తోంది. అందరూ సర్దుకుని కూర్చుంటున్నారు. అర్జున్, పై కాబిన్ లో తన బాగ్ ని పెడుతున్నాడు. ఎంత try చేసినా బాగ్ అందులో fit అవ్వటం లేదు. మరొక్కసారి బలంగా తోసి, అంతే force తో చెయ్యి వెనక్కి తీసాడు అర్జున్. అతని మోచెయ్యి, అటు వైపు గా వెళ్తున్న air hostess తలకి తగిలింది. అసలే పొడుగు మనిషి, పొడుగు చేతులు, ఒక సారి బలంగా వెనక్కి తీయడంతో, గట్టి దెబ్బ తగిలి air hostess కింద పడిపోయింది. ఆమెని వెనక్కి తిప్పితే గాని తెలియలేదు, స్పృహ కోల్పోయిందని. 

ఇంతలో, ఇంకో foreign air hostess, కొంచం పెద్దావిడ అటువైపు వచ్చింది.

Air hostess: Excuse me Sir! (అర్జున్ తో) What happened? 

అర్జున్: I hit her on her head and she fainted. (కొంచెం భయంగా). 

Air hostess: Yes Sir! But why did you hit her? 

అర్జున్: I hit her on her head and she ... (మళ్ళీ అదే కంటిన్యూ చేసాడు. ఈ సారి, ఇంకా భయంగా ఉంది అతనికి)

Air hostess: (Disappointed గా పేస్ పెట్టి) I am afraid Sir, then I have to call the police and, .... (ఇంకో వైపుకి చూస్తూ). 

ఇప్పుడే bathroom నించి వచ్చిన శైలజ ఇదంతా చూసింది. కొంచెం ఫాస్ట్ గా నడుస్తూ వచ్చి, 

శైలజ: (Air hostess తో), Excuse me! It was just an accident! He was trying to push the baggage into the rack, and his hand hit her accidentally. It was an accident (repeat చేసింది).

Air hostess అవునా అన్నట్టు, అర్జున్ కేసి చూసింది. తల దించుకున్నఅర్జున్, అవునన్నట్టు తల ఊపాడు. శైలజ కళ్ళేగరేస్తూ Air hostess కేసి చూసింది. Air hostess రెండో వైపు చూస్తూ, అనుమానం గా ఫేస్ పెట్టి, 

Air hostess: ఒకే ... (కొంచెం సేపాగి) ... సారీ సర్! ... It's allright. 

ఫారిను Air hostess ఇంక నిష్క్రమించింది. 

శైలజ కూర్చుంటూ, అర్జున్ చెయ్యి పట్టుకుని కూర్చోబెట్టింది. వీళ్ళ వెనకాల row లో, కలర్-కలర్ సూట్లు వేసుకుని, ఇద్దరు ఊరోళ్ళు, బ్రహ్మం, భద్రం కూర్చున్నారు. వీళ్ళు కూర్చుంటూ ఉండగా, ఏదో జోక్ వేసుకుని నవ్వారు. ఈ episode అంటా ఫాలో అవుతూనే ఉన్నారు వాళ్ళు.  

అర్జున్ కి కొంచెం టెన్షన్ గా ఉంది. తల తిరుగుతున్నట్టుగా అనిపిస్తోంది అతనికి. ఎలాగో చైర్ లో కూలబడ్డాడు. వెనకాల బ్రహ్మం, 

బ్రహ్మం: (భద్రం తోటి) బావ, బావా! 

భద్రం: ఏంట్రా అది! 

బ్రహ్మం: మనం విమానం ఎక్కడం ఇది (అర్జున్, శైలజల కేసి తిరిగి నవ్వుతూ) పదో సారి కదా! మరి మొదటి సారి ఎక్కిన వాళ్లకి ఎలా ఉంటుంది బావా? 

భద్రం: (అంతా వెంటనే క్యాచ్ చేసి...) ఏముందిరా! కళ్ళు తిరుగుతున్నట్టు, కాళ్ళు వణుకుతున్నట్టు, వాంతి అవుతున్నట్టు ఉంటుందిరా బామ్మర్ది! 

Magazine పేజీలు తిరగేస్తున్న శైలజ, "ఓహో!" అన్నట్టుగా తల ఎగరేసి, తిరిగి magazine చదవడం మొదలెట్టింది.  ఇక్కడ నిజంగానే అర్జున్ కి కళ్ళు తిరుగుతున్నాయి, కాళ్ళు, చేతులు అతనికి తెలియకుండానే వణకడం మొదలెట్టాయి. వెనకాల వాళ్ళు జోక్స్ వేసుకుంటూనే ఉన్నారు. అర్జున్ కి టెన్షన్ కి ఏమి వినిపించడం లేదు. వెనకాల వాళ్ళు అతని పరిస్థితి చూసి ఇంకా రెచ్చిపోయారు. శైలజ మటుకు ఏమి పట్టించుకోవడం లేదు. 

బ్రహ్మం: బావా, బావా! 

భద్రం: ఏంట్రా అది! (కొంచెం చిరాగ్గా) 

బ్రహ్మం: ఈ ఇమానాల్లో మందిస్తారు కదా, నువ్వైతే ఎన్ని పెగ్గులు ఎయ్యగలవ్ బావా! 

భద్రం: పెగ్గులే౦ట్రా! బాటిల్సే బాటిల్సు!

బ్రహ్మం: ఆహా, సూపర్ బావా! స్ట్రె౦గ్త్ అంటే నీది, నీది బావా! నేను, ఒక్క పెగ్గు కూడా వెయ్యలేను బావా! (వెటకారం గా నవ్వుతూ, శైలజ అర్జున్ ల కేసి చూస్తూ అన్నాడు). 

అర్జున్ కి ఇవేమీ వినిపించడం లేదు. ఒక పావుగంట తర్వాత, అర్జున్ కి కొంచెం నెమ్మదించింది. అతనికి తల తిరగడం, కాళ్ళు చేతులు వణకడం ఆగిపోయాయి. కొంచెం చెమట కూడా పట్టింది కాని, విమానం లో A.C ఉండడం వల్ల, ఇప్పుడు చెమట అంతా ఆరిపోయింది. ఇప్పుడు అర్జున్ కి బాగానే ఉంది. ఇంతలో Seat-Belt sign రావడంతో, తన బెల్ట్ పెట్టుకున్నాడు అర్జున్. శైలజ తనకి బెల్ట్ పెట్టుకోవడం రావట్లేదంది, అర్జున్ హెల్ప్ చేస్తున్నాడు. 

ఈ మధ్య బ్రహ్మం, భద్రం గోల కాస్త తగ్గింది, అప్పుడప్పుడూ జోక్స్ వేస్తూనే ఉన్నారు గాని. Air-Hostess episode అయ్యి పావుగంట దాటడంతో, అర్జున్ కి మామూలు గానే ఉంది. పైగా ఇప్పుడు magazine శైలజ, అర్జున్ ఇద్దరూ కలిసి చదువుతున్నారు కూడా. విమానం కదిలింది.

విమానం take-off అవుతోంది. సడన్ గా వెనక సీట్లో బ్రహ్మం మొదలెట్టాడు.


బ్రహ్మం: (ఊగిపోతూ...) ఆపండ్రోయ్!

అర్జున్ కి మొదట అర్ధ౦ కాలేదు. Magazine లోంచి తలతిప్పి పక్కకి చూసాడు. ఇంతలో, శైలజ ఏదో జోక్ వేసి engage చెయ్యడంతో, మళ్ళీ తల తిప్పి, ఇద్దరూ నవ్వుకున్నారు.

బ్రహ్మం: (ఊగిపోతూ...) ఆపండ్రోయ్!
భద్రం: (బ్రహ్మం తో) ఆపరా బామ్మర్ది! విమానం గాల్లోకి లేచే దాకానే ఉంటుంది, ఊరికే నస పెట్టకు.

బ్రహ్మం కాళ్ళు చేతులు వణుకుతున్నాయి, తల ఓ range లో తిరుగుతోంది. కొంచెం సేపైతే డోకొచ్చేలా ఉంది. విమానం take-off అవ్వబోతున్న టైం లో, సరిగ్గా, సీట్-బెల్ట్ తీసేసి, పడుతూ లేస్తూ పరిగెత్తాడు బ్రహ్మం, toilet లోకి. అతన్ని చూసి, దూరంగా ఉన్న ఒక Air Hostess, 

Air Hostess: Hey, Mister!

ముందు వాళ్ళందరూ వెనక్కి తిరిగి చూసారు. అర్జున్ కూడా చూడబోతుంటే, ఏదో జోక్ వేసి శైలజ engage చేసింది. ఇద్దరూ నవ్వుకున్నారు.

కొంతసేపటికి, bathroom నించి బ్రహ్మం బయటికి వచ్చాడు. అతని ముక్కు దెబ్బ తగిలినట్టు, ఎర్రగా ఉంది. కొద్దిగా కుంటుతున్నాడు. Air Steward వచ్చి, దన్నుగా జబ్బ పట్టుకుంటే, మూలిగాడు.

అతన్ని పట్టుకుని, సీట్లో కూర్చోబెడుతూ, Air Hostess అడిగింది. 

Air Hostess: First time?

బ్రహ్మం: (బుంగమూతి పెట్టి) No, tenth time. (చెప్పాడు) 

Air Hostess చిన్నగా నవ్వి వెళ్ళిపోయింది. భద్రం అప్పుడే గాఢనిద్ర లోకి వెళ్ళిపోయినట్టు, ఏదో magazine తో ముఖం కప్పేసుకుని, గుర్రు పెడుతున్నాడు. 

కొంతసేపటికి భద్రం లేచాడు. ఏదో మాట్లాడుతున్న అర్జున్ తో శైలజ,  

శైలజ: Actually, why don't you talk to me in English?

అర్జున్: ఇంగ్లీషె౦దుకు, మన భాష తెలుగు ఉండగా (నవ్వుతూ అన్నాడు)? 

శైలజ: No, Arjun please. We should talk in English. Because we are on a plane? It is an international language, ya... (చేతులు తిప్పుతూ అంది)

అర్జున్: సరే, అలాగే కానియ్! (కొంచెం అనుమానంగా ఆమెకేసి చూస్తూ, నవ్వుతూ అన్నాడు). 

వాళ్ళిద్దరూ english లో మాట్లాడుకుంటున్నారు. కొంచెం సేపటికి అర్జున్ నిద్రలోకి వెళ్ళాడు. Beverages serve చేసే బండి తో Air Hostess వచ్చింది, శైలజ ఏమి వద్దంది. 

వెనకాల బ్రహ్మం, భద్రం తెగ తంటాలు పడుతున్నారు.  

భద్రం: ఇస్కీ... ఇస్కీ... ఇస్కీ... సాచిస్కి! 

ఏమి అర్ధం కాలేదన్నట్టు ఫారిను air hostess ఫేసు పెట్టింది. 

Air Hostess: What...? (పక్కగా చూస్తూ)

శైలజ: (Mag లోంచి తలెత్తి...) He means Whiskey, Scotch.

Air Hostess మాట్లాడకుండా whiskey గ్లాసు లో పోసింది. 

శైలజ: (తల వెనక్కి తిప్పి, కాస్త రఫ్ గా..., భద్రం తో)  ఏ వూరు బాబు మన్ది? 

మారు మాట్లాడకుండా భద్రం whiskey తాగేసాడు. 

విమానం Kuala Lumpur లోఆగినప్పుడు, వాళ్ళిద్దరూ గప్-చుప్ గా దిగేశారు. బ్రహ్మం వీళ్ళ కేసి చూసి, ఒక వెర్రి నవ్వు నవ్వాడు. అర్జున్ నవ్వు రిటర్న్ చేసాడు. శైలజ ఏమి పట్టించుకోకుండా magazine మీద concentrate చేసింది. విమానం Kuala Lumpur నించి, New Zealand వైపు తన ఆఖరి మజిలీ ని స్టార్ట్ చేసింది. 

(సశేషం)

అర్జునుడు -- I

    అప్పుడే భీమవరం నించి Auto దిగిన సత్తిబాబు, ఎదురుగుండా ఉన్న పెద్ద line ని చూసి ఆగిపోయాడు. "అయ్య బాబోయ్! ఇదేంటి! ఈ మధ్య పెళ్ళిళ్ళకి కూడా లైన్లు కడుతున్నారా?". ఏదో "గుంపులో గోవింద" అని, లైన్లో నిలబడిపోయాడు. అసలా line ఎందుకో అని, కొంచం ముందుకి చూద్దామని చాల try చేసాడు. ఉహూ! లాభం లేదు, line అష్టవంకర్లు తిరిగి ఉంది. 

    కొంతసేపటికి line లో ముందుకి వచ్చాడు సత్తిబాబు. ముందు జరుగుతున్నదంతా కనిపిస్తూనే ఉంది. ఎదురుగా ఒక desk దగ్గిర ఒక అమ్మాయి పన్నీరు జల్లుతోంది. ఇంకో చిన్న పిల్ల గులాబీలు ఇస్తోంది. ఇదంతా బానే ఉంది కాని, ఇంకొకటి కూడా జరుగుతోంది అక్కడ. అక్కడ రాజీవ్ గాడు, సంతోష్ గాడు ఏదో పని ఉన్నట్టు హంగామా చేస్తున్నారు. వచ్చిన వాళ్ళందరి తోటి, 

రాజీవ్: మేస్టారు, నమస్తే! సార్, ID card ఉందాండి, మరి address proof? (పక్కనే సంతోష్ గాడు ఏదో రిజిస్టర్ లాంటిది పెట్టి, అందరి names నోట్ చేస్తున్నాడు. కొంతమంది పరాచికాలాడటానికి try చేస్తున్నారు, కొంతమంది ఇదేంటబ్బా అనుకుంటూ ముందుకి కదులుతున్నారు. మొత్తానికి వాళ్ళ అల్లరి బారిన పడటం మటుకు తప్పటం లేదు ఎవరికీ.)

    ఇదంతా చూస్తున్న సత్తిబాబుకి చిర్రెత్తింది. "పావుగంట సేపు, line లో నిలబెట్టి చివరికి వీళ్ళు చేసేది ఇదా! లాభం లేదు, వీళ్ళకి నా (భీమవరం) తెలివితేటలు చూపించాల్సిందే!", fix ఐపోయాడు. కరక్ట్ గా తన వంతు వచ్చేవరకు ఆగాడు.

రాజీవ్: (సత్తిబాబు తో), ఏవండి మాస్టారు! ID card సార్! (అడిగాడు. ఏదో ధ్యాసలో ఉన్నట్టు కటింగ్ ఇచ్చి, ఇప్పుడే విన్నట్టుగా face పెట్టాడు సత్తిబాబు. ఆ పైన Shirt జేబుల్లో చూసాడు, మర్చిపోయి ఆందోళన పడుతున్నట్టుగా face పెట్టి, కంగారు చూపిస్తూ pant జేబుల్లో వెతకడం మొదలుపెట్టాడు. కొంత సేపటికి తను తెచ్చిన బాగ్ ఓపెన్ చేసాడు. చాలా సేపే అయ్యింది. రాజీవ్ గాడు, సంతోష్ గాడి కేసి చూసి చిన్న నవ్వు నవ్వుతున్నాడు.)

సత్తిబాబు: అరెరే, మర్చిపోయాను సార్! మీరేమి అనుకోకపోతే, (పక్కనున్న, పన్నీరు జల్లుతున్న అమ్మాయి కేసి తిరిగి), పాపా! Address రాసుకోమ్మా! (తన purse తీసి, అందులో ఉన్న తన భీమవరం అడ్రస్ అంతా గడగడా చదివేసాడు. వీళ్ళకి ఏమి జరుగుతోందో తెలిసేలోపుగా..., రాజీవ్ కేసి తిరిగి), ఈ అడ్రస్ లో ఉన్న మా ఇంటికి కి వెళ్లి సత్తిబాబు ఇమ్మన్నాడని చెప్పండి, ID proof, Address proof మీ చేతికిస్తారు. (మళ్ళీ రాజీవ్, సంతోష్ ల కేసి చూస్తూ), సారీ అండి! (చాలా దీనమైన face పెట్టాడు. మళ్లీ వాళ్లకి అవకాశం ఇవ్వకుండా అక్కడనించీ కదిలాడు).

అవాక్కై చూస్తున్న రాజీవ్ ని చూస్తూ, "తిక్క కుదిరిందా" అన్నట్టు, ఆ అమ్మాయి నవ్వడం మొదలెట్టింది. సంతోష్ కి ఏమి పూర్తిగా అర్ధంకాలేదు. సత్తిబాబు కేసి చూస్తూ ఏదో అనబోయిన సంతోష్ గాడిని ఆపి,

రాజీవ్: వాడి౦టికెళ్లి, వాడు ఇమ్మన్నాడని చెప్పాక ఇంకా ID proof, Address proof ఎందుకురా సత్తిబాబూ! (సంతోష్ గాడిని ఉద్దేశించి "లో వాయిస్" లో అన్నాడు రాజీవ్. సంతోష్ గాడికి సీన్ అర్ధం అయ్యింది.)

    ఇంకో ముగ్గురు నలుగురిని బాధించి, ఏదో పని ఉన్నట్టుగా అక్కడినించి కదిలారు రాజీవ్, సంతోష్. దారిలో మంటపం మీదనించి వెళ్తూ, 

రాజీవ్: ఏరా! అంతా ఓకేనా! (పెళ్లి పీటల మీద ఉన్న తన friend, పెళ్లి కొడుకుని ఉద్దేశించి అన్నాడు, ఏడిపిస్తున్నట్లుగా. పెళ్లి పీటల మీద ఉన్న అర్జున్, నవ్వుతూ చేతిలోని చెక్కగరిటని విసరబోయాడు. రాజీవ్ గాడు తప్పించుకున్నట్లుగా act చేసి, చిన్నగా నవ్వుతూ తన room కేసి వెళ్ళాడు). 

    సంతోష్ గాడి కోసం వెతుకుతూ ఉన్న రాజీవ్ కి మళ్ళీ సత్తి బాబు తగిలాడు. గుద్దుకుని పడబోతున్న సత్తిబాబు ని పట్టుకుని,

రాజీవ్: మేస్టారు, నేను, నా పేరు రాజీవ్ అండి, పెళ్ళికొడుకు ఫ్రెండ్. (చెప్పాడు).

సత్తి బాబు: నేను, సత్తి బాబంటారండి. పెళ్లి కూతురు తాలూక. (చెప్పాడు)

    కొంచెం సేపటి తరువాత ఇద్దరూ నవ్వుకుంటూ మాట్లాడుకుంటున్నారు. రాజీవ్ జోకులకి
సత్తి బాబు నవ్వుతుంటే, సత్తి బాబు జోకులకి రాజీవ్ నవ్వుతున్నాడు. మొత్తానికి ఇద్దరూ బాగా ఫ్రెండ్స్ అయిపోయారు.

రాజీవ్: మాస్టారు, ఎక్కడుంటున్నారు?

సత్తి బాబు: ఆ!? (అర్ధం కాలేదన్నట్టు పేస్ పెట్టి).

రాజీవ్: అదే, విడిది ఎక్కడా అని?

సత్తి బాబు: కూకట్ పల్లి లో ఉన్న మా అత్తింట్లో చెప్పారండి. సాయంకాలానికి అక్కడే.

రాజీవ్: మేస్టారు, ఆడ పెళ్లి వాళ్ళతో ఉంటె, ఏముందండి. మా బాచ్ తో ఉండండి, సూపర్ enjoyment!

కొంచెం సేపు tempting తర్వాత,

సత్తి బాబు: ఇందులో ఏమి తేడా లేదు కదా? (అనుమానంగా పేస్ పెట్టి)

రాజీవ్: ఎంత మాట గురూగారు! ఇందాకటిదొకటి చాలలేదా మాకు, ఇప్పుడు మనం మనం ఫ్రెండ్స్ అండీ! (
Convincing గా చెప్పాడు. సత్తి బాబు కూడా ఏదైనా తేడా వస్తే, తన (భీమవరం) తెలివితేటలు చూపించవచ్చులే అని follow అయిపోయాడు).

    రూం ఎంటర్ అయిన సత్తి బాబుకి అంతా అయోమయం గా ఉంది. రూం నిండా సిగరెట్ పొగే, కొంతమంది పేకాడుతున్నారు. అంతలో పేకఆడుతున్న సంతోష్ గాడు,

సంతోష్: శైలజ రా, మన శైలజ రా! (ఏడుపు పేస్ పెట్టాడు, వాడిని అందరూ ఊరుకోబెడుతున్నారు)

సత్తి బాబు: (ఏదో అర్ధం అయినట్టు) ఓహో! వద్దు లెండి, నాకర్ధం అయ్యింది, నేవస్తా!  

రాజీవ్: అయ్యయ్యో, మీరు తప్పుగా అర్ధం చేసుకున్నారు! ఇదేమి మీరు అనుకున్నట్టు కాదండి.

సత్తి బాబు: మరి, ఇంకేంటండి! (కొంచం గట్టిగా అడిగాడు, ఆవేశంగా).

రాజీవ్: అయ్యయ్యో, మీకెలా చెప్పాలి, ఎలా. (కొంచెం సేపు ఆలోచించి) సరే, మీకు విషయం అర్ధం కావాలి అంటే, అర్జున్, శైలజల లవ్ స్టొరీ మీరు వినాలి. అప్పుడే మీకు అర్ధం అవుతుంది.

సత్తి బాబు: (కోపంగా చూస్తూ), సరే, లవ్ స్టొరీ అన్నారు కాబట్టి వింటున్నాను. (ఏదైనా తేడా వస్తే వేసేద్దాం అనుకుని).

రాజీవ్: అర్జున్ మాకందరికీ మంచి ఫ్రెండ్. మాలో కొంతమందికి చిన్నప్పటి నించి కూడా తెలుసు. నేను, సంతోష్ గాడు ఐతే, వాడితో చిన్నప్పడినించి ఫ్రెండ్స్ మే. మేమందరం కలిసి ఒకే సారి జాబ్ లో ఒకే కంపెనీ లో జాయిన్ అయ్యాం. అందరం ఒకే చోట కలిసిఉండే వాళ్ళం కూడా. మేం జాయిన్ అయ్యిన తర్వాత ఒక 6 months కి అనుకుంటా, శైలజ జాయిన్ అయ్యింది. ఆ అమ్మాయి తెలివితేటలు, అందం చూసి మాలో చాలా మంది try చేసాం.

సత్తి బాబు: (కోపంగా) ఊ!

రాజీవ్: అయినా ఆ అమ్మాయి ఎవరికీ పడలేదు. ఆ అమ్మాయిని ఎలాగైనా పడేయ్యాలని చాలా మంది try చేసారు. కాని, తనకున్న clarity ముందు అవన్నీ ఏమి పని చెయ్యలేదు!

సత్తి బాబు: (ఇంకా కోపం గానే) ఊ! (ఇంతలో సంతోష్ గాడు),

సంతోష్: (సత్తి బాబు కేసి చూస్తూ) బాబు, నీ పేరేంటని అన్నావ్!

సత్తి బాబు: (కోపంగా ఎటో చూస్తూ), ఇంకా ఏమి అనలేదు!

సంతోష్: ఐతే ఏదో ఒకటనేయి, ఓ పనైపోతుంది కదా. (కోపం గా తనకేసి చూస్తున్న సత్తి బాబు తో), అహ! మనం మనం ఒక మాటనుకుంటే బెటర్ కదా అని! (మళ్లీ అన్నాడు)

సత్తి బాబు: సత్తి బాబు (ఇంకా కోపంగానే. ఇంతలో సంతోష్ గాడికి పేకాటలో ఫుల్-కౌంట్ పడింది, ఇంక ఆట వైపు వెళ్ళాడు వాడు.)

రాజీవ్: మా అర్జున్ కూడా ఆ అమ్మాయిని లవ్ చేస్తున్నాడని మాకెవ్వరికి తెలీదు! అసలు తెలిసే అవకాశమే లేదు వాడితోటి, అంటా silent! (నోటికి zip వేసినట్టు చూపించి, అన్నాడు).

కొంచం సేపటికి,

సత్తి బాబు: మీరెన్నైనా చెప్పండి, అతనంత అమాయకుడంటే నమ్మడం కష్టమండి! అరె, అయినా ఈ రోజుల్లో అంత అమాయకులు ఎక్కడున్నారండి?

రాజీవ్: మీరు నా మాట నమ్మడం లేదు, ఉరేయ్ (అటునించి వెళ్తున్న ఒక బొట్టు candate ని పరిచయం చేసాడు). వీడు చెప్తాడు వినండి! (సత్తి బాబు తో)

బొట్టు: మొదట్లో నేను కూడా వీళ్ళు చెప్పింది నమ్మలేదు, కాని వీళ్ళతో కలిసాక అర్ధంఅయ్యింది. నేను మొదట్లో 6  months వేరే వాళ్ళతో ఉంది, తర్వాత వీళ్ళతో కలిసాను లెండి.

బొట్టు: ఒక సారి మా పని మనిషి, (సంతోష్ గాడు సీన్ లోకి ఎంటర్ అయ్యి flashback రింగులు తిప్పాడు).
 
పనమ్మాయి: ఏంటో, పైకెంతో (దీర్ఘం తీసింది) బుద్ధిమంతుల్లా ఉంటారమ్మా! తీరా చూస్తే అన్నీ వెధవ బుద్దులే!

బొట్టు: (నవ్వుతూ), ఇలాగే సణుక్కుంటూ ఒక వారం రోజులు పని చేసింది. చివరికి తేలిందేమిటంటే, పొద్దున్నే గిన్నెలు తోమటానికి వచ్చిన మా పని పిల్లకి, మా అర్జున్ గాడి కంచం లో మందు వాసన కొట్టిందట! (రాజీవ్, సంతోష్ అంతా నవ్వుతున్నారు).

సత్తి బాబు: (కొంచం నవ్వి, డౌట్ గా) ఆగండాగండి! అది అతని కంచమేనని తనకెలా తెలుసు?

బొట్టు: మేమైనా ఒక్కో రోజు బయట తింటాం గాని, అర్జున్ ది రోజు ఒకే టైం టేబుల్, weekly same menu.

సత్తి బాబు: ఓహో

బొట్టు: ఆఖరికి, వాడు సింక్ లో కంచం పెట్టె angle కూడా దానికి తెలుసు!

బొట్టు: చివరికి ఆ పని చేసింది, ఇదిగో వీడేనని (రాజీవ్ కేసి వేలు చూపిస్తూ) తేలింది! (రాజీవ్ రెండు చేతులు తలమీద పెట్టుకుని దాక్కున్నాడు. అందరూ నవ్వుకున్నారు).

బొట్టు: ఇంకో సారి ఏమైందో తెలుసాండి! ఒక సారి సంతోష్ గాడి Girl friend, 

సత్తి బాబు: (కొంచం రిలీఫ్ గా) ఓహో!

అర్జున్ టవల్లో ఉన్నాడు, ఇక్కడ. చేతిలో గరిటె. పూజ చేసుకుని, నుదుటిమీద బొట్టుతో ఉన్నాడు. డోర్ అవతల ఒక అమ్మాయి english లో తెగ దంచేస్తోంది. సండే మార్నింగ్, full గా makeup అయ్యి ఒచ్చింది. డోర్ మీద ఒక లెవెల్లో బాదుడు మొదలెట్టింది.

ఆ అమ్మాయి: సంతోష్! సంతోష్! (బాదుడు కంటిన్యూ చేసింది.)
 
ఇంక తప్పదనుకొని అర్జున్, డోర్ కొంచెం తీసాడు.

అర్జున్: He is not home! Come back later! (తలుపేసేయ్యబోయాడు. ఇంతలో ఏదో కీడు శంకించిన ఆ అమ్మాయి, తలుపు ధడాల్మని తోసింది). 

ఎదురుగుండా అర్జున్ గాడు, తన కళ్ళజోడు సరి చేసుకుంటూ, పడిపోబోయి నిలదొక్కుకున్నాడు. ఆ అమ్మాయిని చూడగానే, నాలుగు మెలికలు తిరిగి, రెండో రూం తలుపు చాటున దాక్కున్నాడు. ఆ అమ్మాయి అలా ఉండిపోయింది. ఇక్కడ అర్జున్ కి చెమటలు కారుతున్నాయి. టెన్షన్ గా ఆ అమ్మాయి కేసే చూస్తున్నాడు.

ఇద్దర్లోకి ముందుగా ఆ అమ్మాయి తేరుకుంది. నవ్వు మొదలెట్టింది. కొంచం సేపు నవ్వి, ఇంక నవ్వలేనన్నట్టు, చేతులూ తల ఊపుతూ, అక్కడినించి వెళ్ళిపోయింది.

బొట్టు: ఆ అమ్మాయి మా office కాదు కాబట్టి సరిపోయింది, లేకపోతె, (ఇంతలో సంతోష్ గాడు వచ్చి)

సంతోష్: కొక్కొరోకో! (లోకమంతా కోడై కూసేదన్నట్టు expression ఇచ్చాడు. ఈ సారి సత్తి బాబుతో సహా అందరూ నవ్వారు). 

రాజీవ్: అందుకే, ఏ ముద్దు ముచ్చటా లేకుండా, వాడితో మా శైలజ ఎలా ఉంటుందా అని, బాధ పడుతూ ఉంటాం అంతే!

సంతోష్: సైలజమ్మా! శై...ల...జ...మ్మా! (ఏడుపు కంటిన్యూ చేసాడు).

సత్తి బాబు: తప్పండి, మీ అందర్లోకి చాలా బుద్దిమంతుడు, మంచి వాడు, అతన్ని పట్టుకుని ఇలా!

రాజీవ్: మా బాధ కూడా అదే మాస్టారు! (ఏడుపు మొదలెట్టాడు, ఈ సారి అతనితో అందరూ శృతి కలిపారు).

కొన్ని Software పెళ్ళిళ్ళు, నిలబడవని తనకున్న నమ్మకానికి, కొద్దో గొప్పో experience కి వ్యతిరేకంగా, ఆ రోజు పెళ్లి కొడుకు క్యారెక్టర్ గురించి విన్నాక, సత్తి బాబు తృప్తి గా పెళ్లి భోజనం చేసాడు. అంతే కాకుండా, రాత్రంతా జరిగిన పెళ్లి తంతంతా మంటపం లో కూర్చుని చూస్తూనే ఉన్నాడు, interest తో. ఒక పక్క ఈ కోతిమూక అల్లరి జరుగుతూనే ఉంది.

Next డే, సత్తి బాబు తిరుగు ప్రయాణం. తన చుట్టాల దగ్గర, శైలజ దగ్గర చెప్పేసి, పెళ్ళికొడుకు కి చెప్పి, బయల్దేరాడు. అతనికి చివరి వరకూ send-off  ఇచ్చారు, సంతోష్, రాజీవ్ ఇద్దరూ.

ఆ రోజు సాయంకాలం అప్పగింతలు జరుగుతున్నాయి. (ఆ సీన్ లోకి, సంతోష్, రాజీవ్ ఎలాగో దూరారు).

రాజీవ్: నాన్న చిట్టీ! (ఏడుపు గొంతుతోటి). అర్జున్ గాడి చెయ్యి పట్టేసుకొని, (శైలజ కేసి తిరిగి). అయిదు సంవత్సరాలు, హైదరాబాద్ లో (చెయ్యి వెనక్కి చూపిస్తూ) అల్లారుముద్దుగా పెంచుకున్న పిల్లాడమ్మ! (శైలజ కోపంగా చూసింది. ఈ సారి లెక్క చెయ్యలేదు రాజీవ్).

రాజీవ్: ఆఫీసు కి వెళ్ళడం, ఇంటికి రావడం, ఆఫీసు కి వెళ్ళడం ఇంటికి రావడం (ఒక చేత్తో అర్జున్ చెయ్యి పట్టుకుని, ఇంకో చేత్తో ముందుకి వెనక్కి చేస్తూ), తప్ప ఇంకో పని చేసి ఎరగడమ్మ. (ఏడుపు పేస్ పెట్టాడు). ఏ పని చెయ్యమంటే ఆ పనే చేస్తాడు గాని, ఇంకో పని చేసి ఎరగడమ్మా...ఆ...ఆ...! (దీర్ఘం తీసారు ఇద్దరూ. ఇంతలో సంతోష్ గాడు).

సంతోష్: అచ్చు రోబోట్ చిట్టి లాగ (ఇద్దరూ, బాధాకరంగా ఏడుస్తున్నారు. ఇంతలో శైలజ అమ్మ గారు, వీళ్ళని కసురుకోవడం తో అక్కడినించి నిష్క్రమించారు, ఇద్దరూను).

నిజానికి ఈ time అంతా అర్జున్ నవ్వుతూనే ఉన్నాడు, అతనికి ఏమి చెయ్యాలో తెలియటంలేదు. వాళ్ళని గదమాయించింది శైలజే. మొత్తానికి, అంతా పూర్తయ్యాక, Honeymoon కి వాళ్ళని సాగనంపడానికి కుటుంబ సభ్యులతో, రాజీవ్ గాడు కూడా Shamshaabad విమానాశ్రయానికి వెళ్లి, send-off ఇవ్వడంతో, ఈ episode పూర్తి అయ్యింది.

(సశేషం)  

మన తెలుగు కధలు

నమస్కార౦, Good Morning!

       స్వతహాగా ఒక Writer ఐన నాకు ఒక కొత్త తరహాగా నా కధలు అందరికి చెప్పాలనిపించింది. అందుకే ఈ ప్రయత్నం. కొన్ని కొన్ని కధలు, అంటే నేను చెప్పడం కాదు కానీ, అద్భుతమైనవి, చాల కొత్తవీను. అవి చదివిన తర్వాత మీకు definite గా నచ్చుతాయని నా ప్రగాఢ విశ్వాసం. అసలు కొన్ని కధలయితే మీకు ఒక సినిమా చూసినట్టు ఉంటాయని నా నమ్మకం. ఇక మొదలు పెడదామా! 

     మొదటి కధ పేరు "అర్జునుడు".